این روزها اگر از عاشورا و وفا و ادب علمدار و آزادگی و توبه نصوح حر و معرفت حبیب و مظلومیت یاران امام حسین(ع)، سخن به میان می‌آید و به شایستگی، زیبایی‌های اربعین و مهرورزی عاشوراییان و ازدحام امت اسلامی در کربلا در این ایام بیان می‌شود سزاست تا از نقش روشنگرانه و بصیرت بخش امام سجاد(ع) به جامعه و صلابت جبل الصبر حضرت زینب(س) و رسالت افشاگرانه ایشان در پرتو ولایت نیز گفته شود که فاتحان قلوب بشریت و تبلور قدرت نرم شیعه در تاریخ قلمداد می‌شوند که کربلا در کربلا نماند! و تا به امروز تداوم دارد.
اما زیارت امام حسین(ع) در کربلا با دیگر اماکن زیارتی متفاوتست همانطور که «اصلا حسین(ع) جنس غمش فرق می‌کند!» چرا که در آداب زیارت سیدالشهدا(ع) آمده که «عطر نزنید؛ سرمه نکشید و همراه با ذکر خدا و خشوع و ترجیحا پابرهنه، وارد شوید ...»
اصلا این روزها هوای کربلا، غبار غم دارد؛ تربت سیدالشهدا بر سر و روی زائران سجده زد تا زائر با سر و رویی خاکی به دیدار اربابش بیاید ... گویی ذرات خاک هم به زیارت پور ابوتراب آمدند و در اربعین حسینی(ع) نیز اجتماع این عزاداران شوریده شوری زائدالوصف برپا کرده است.
امروز و این روزها در مسیر زایران پیاده اربعین، این سرزمین غریب، سرشار از احساس است. بیابان در بیابان عشق و عاطفه موج می‌زند در دریای شوریدگان حسین(ع) و حضرت عباس ... حرمت زیباست؛ کربلا غوغاست؛ آقا تا روز قیامت، پرچمت بالاست ... اما همه این زیبایی و شکوه برای درود به پیشگاه ارباب بی‌کفن است ... السلام علی الخد التریب

سپردمت به خاک بیابان که بوریا شود برای تو
سپردمت به باد بیابان که کفن شود برای تو ...
باید کفن به وسعت یک دشت آورم
در یک کفن که پیکر تو جا نمی‌شود
حلقه هلال ماه تا اربعین هرروز کامل‌تر شد و هرروز قصه‌های بیشتری از غصه و غربت کاروان اسیرانی دارد که به کربلا بازگشته‌اند و تاول زخمهایشان تازه است. اما به واقع چه نسبتی است میان اربعین امروز و آنچه بر کاروان مظلوم اسرا و حضرت سجاد(ع) و زینب کبری(س) گذشت!؟
از کاروان پیاده اسرا تا زائران پیاده کربلا
امروز اینجا گلباران است انگار و میزبان به آب دیده و مژه این راه را آب و جارو نموده و به بهای همه هستی و زندگیش، بساط پذیرایی از زایران امام را فراهم کرده است چرا که مومنانه باور دارد «حب الحسین یجمعنا؛ شرفنا و هویتنا»
این روزها در این مسیر خدایی شدن زایران خورشید، چه بسا زائران سعادتمندی که با اذن از پدر همه مومنان -مولا علی(ع) - عازم کربلای جان شدند و از ایوان نجف، قرآن به سرگرفته و دلشان سالک نهج البلاغه است و زرق و برق ستاره باران این مسیر بهشتی، ایشان را از رسیدن به خورشید و خدایی شدن باز نمی دارد.
قدم به قدم قهوه عربی است و بیش از آن، چای؛ همراه با بوی زغال سماورهای زغالی و چوب و کنده‌های نیم‌سوز کتری‌های دوده‌ای که روی آتش جوشیده‌اند و سوال اینکه بسته به ذایقه‌ات: «الشای ایرانی او عراقی!؟»
امروز اینجا عراقی‌ها دست به سینه‌اند و پابوس ... همگی خوش آمدید می‌گویند با انواع بیان‌ها و چشم و سر و دست و با... واژه هایی مانند "هله بیکم زوار" و "اهلا و سهلا و مرحبا زایر" و "یرحب بزوار اباعبدالله الحسین(ع) " را بر در و دیوار نوشته و می‌خوانند و نوای سینه زنی «تزرونی» با صدای باسم کربلایی بلند است اما ... امان ...
امروز اینجا به اصرار شربت می‌نوشانند زایر را به حرمت خون قاسم بن الحسن(ع) که
شهد شهادت را «احلی من العسل» دانست ...
زائر را به مطعم و مضیف می خوانند در طریقی که روزگاری سهم غذای کاروانیانش، روزانه یک قرص نان بیشتر نبود و سرریزش تازیانه اشقیا از کین و عداوت ...بای ذنب قتلت
میزبان این روز و شبهای اینجا، سبقت می گیرند از هم بر سر سفره داری و میزبانی از زایران و دعواست که زایر شام و جای خواب یا بقول عربها «مبیت» کجا باشد و با قدومش برکت را مهمان منزل کدامینشان کند! در بیابانی که دیرزمانی نیست آن زمان که ناموس شیعه در اسارت زوزه شغالان شهوت‌پرست شباهنگام کشیک می‌ایستادند که مبادا ...
این روزها اینجا بهشت کودکان است؛ کودکان موکبداری که لذت خدمت به زوار را در کنار خانواده شان بازی می‌کنند و زندگی ... و کودکان زواری که اکثرشان کالسکه سوارند و سوژه مهرورزی موکب داران و عکاسان و ... نام برخی موکب‌ها متناسب با نام خردسالان بزرگوار کربلاست "خدام الطفل الرضیع" یا " مسقف رقیه " و ... و جالب اینکه برخی ایستگاه‌ها برای بچه ها ارمغان عروسک و پیشانی بند و خوراکی‌های کودکانه مهیا کرده‌اند و به تبسمی بر لب نثار می‌شود اما روزی روزگاری جز تیر سه شعبه کودک شش ماهه را نبوسید ...
امروز گهواره‌های نمادین زیبا زینت موکب‌هاست و به دختر بچه‌ها عروسک و شانه‌های چوبی عربی و گل سر تعارف می‌کنند در حالیکه روزی روزگاری ناله فراغ شبانگاهی کودکی را با تحویل سر بریده پدر بر بالینش خفه کردند نامرد مردمان بل هم اضل از کالانعام ...
امروز و امشب اینجا رقص پرچمهای سرخ و سبز یاحسین (ع) و یا ابوالفضل(ع) و تمثال مبارک منسوب به سیدالشهدا و حضرت عباس را می شود روی چوب‌ها و علم‌ها به نظاره ایستاد که با وزش هر نسیم بر دلها شعله می‌کشند درسرزمینی که سرها بر نیزه کردند و داغ بر جگر آزادگان عالم تا قیام منتقم خون خدا(عج) ...
شاید زینب کبری «و ما رایت الاجمیلا» را در توصیف تمثال شهدای مدافع حرمی فرمودند که این روزها هر 1400 عمود نجف تا کربلا به نام و یاد آنان زینت یافته است.
خدای من؛ اینجا کربلاست اما کلمن‌های آب بارد(سرد) جایی برای عطش زائر نمی‌گذارد حال آنکه «از آب هم مضایقه کردند کوفیان / خوش داشتند حرمت مهمان کربلا»...

این روزها حتی برای گرد و غبار راه هم هلال احمر ماسک توزیع می‌کند و مرهم تاول پاها و شربت سرفه و انواع سرم‌ها را هم دارد اما ... امان از دل زینب(س)
قدم به قدم صندلی چیده‌اند و مبل و موکت است مقابل موکب‌ها و تا دلت بخواهد استراحتگاه‌های مناسب برای زایران خواهر و برادر به طور مجزا، پیش بینی شده و به وقت ضرورت ماساژورها و مشت و مال دهنده‌های حرفه‌ای مفتخرند و آماده ...

در راهی که روزی روزگاری بهترینهای زمان و زمین را با غل و زنجیر آهنین و بر خار و خاشاک این صحرا کشانده اند ...
جالب اینکه اینجا حتی حنا می‌کنند پای زوار را در مسیری که محاسن فرزند رسول خدا به خون سرش آغشته شد ... «أَلسَّلامُ عَلَی الشَّیْبِ الْخَضیبِ»
نذر دستمال کاغذی هم انگار اینجا رسم است و بسیاری از آنها که دستمال در دست، به سمت زایر می‌آیند کودکانی معصوم هستند ... که درباره امام حسین علیه‌السلام آمده است: «وصل علی الحسین المظلوم، الشهید الرشید، قتیل العبرات و... و.» «و درود فرست بر حسین مظلوم، شهید رشید، کشته شده اشک‌ها و...»
اگر "کل یوم عاشورا" پس "کل یوم اربعین" هم ممکن است ... بنرهایی حاوی عکس‌هایی از کودکان مظلوم سوریه و یمن و میانمار را روی یک پل بین راهی نصب کرده اند با این هشتک #کربلا_سوریه و #کربلا_یمن و
#کربلا_میانمار ...
عنوان نوشته شده بر روی یک موکب این است: «ینادی یالثارات الحسین» ودر جایی دیگر و روی یک تصویر از مولا اباعبدالله نوشته‌اند: «یازوار الحسین تضرعوا الی الله بتعجیل الفرج» و «یا زوار الحسین اکثروا الدعا بتعجیل الفرج»