به گزارش مشرق، مصاحبه تلویزیونی سعد حریری با بولا یعقوبیان و شبکه تلویزیونی المستقبل برای آن راه افتاد تا بر فضای سنگین ضد آل‌سعود در لبنان سایه بیندازد و سعودی‌‌‌‌ها بتوانند از این مصاحبه حداقل امتیاز را به دست بیاورند. واکنش‌های نخبگان سیاسی به طور خاص و افکار عمومی در سطح جامعه لبنان طی روزهای پس از مصاحبه نشان داد که آن مصاحبه همان حداقل امتیاز را هم برای سعودی‌‌‌‌ها تأمین نکرده و دیدار بشاره پطرس الراعی، اسقف اعظم مارونی با حریری در ریاض، پایتخت آل سعود، هم تأییدی بر این نکته بود. در واقع، سعودی‌‌‌‌ها از آن مصاحبه نتیجه‌ای نگرفته بودند که می‌خواهند از این دیدار و حرف‌ بعدی الراعی نتیجه‌ای بگیرند و معلوم است که این هم نمی‌تواند تأثیری داشته باشد و التهاب ضد سعودی در لبنان آن قدر است که هم‌سنگر‌های حریری در جریان 14 مارس هم ترجیح داده‌اند کمابیش خود را در جبهه رئیس‌جمهور و دولت لبنان قرار بدهند تا با تأیید آن نمایش تلویزیونی و این دیدار به جبهه سعودی‌‌‌‌ها بروند تا مورد نفرت عمومی در لبنان قرار بگیرند. 

آخر و عاقبت سعودی‌‌‌‌ها از گروگان گرفتن نخست‌وزیر لبنان تنها به اینجا ختم نمی‌شود بلکه آنها باید منتظر وضعیتی ناگوارتر از این هم باشند. پیش‌درآمد این وضعیت با توبیخ ثامر السبهان، وزیر مشاور آل‌سعود در امور شورای همکاری خلیج فارس، از سوی امریکایی‌‌‌‌ها است. روزنامه الاخبار لبنان گزارش داده که السبهان دو نشست در روزهای اخیر با امریکایی‌‌‌‌ها داشته؛ یکی با نماینده آژانس امنیت ملی امریکا و دومی در پنتاگون. امریکایی‌‌‌‌ها در این دو نشست السبهان را به شدت توبیخ کرده و به او گفته‌اند که برخورد عربستان با لبنان گستاخانه است و این نحو برخورد به منافع امریکا در لبنان آسیب می‌رساند. شاید امریکایی‌‌‌‌ها در ابتدای ماجرا انتظار داشتند حبس حریری در ریاض و فشار بر بیروت نتیجه‌ای علیه دولت لبنان و حزب‌الله داشته باشد و باعث آشوب اجتماعی علیه این دو بشود. این می‌توانست نتیجه‌ای مطلوب برای امریکایی‌‌‌‌ها باشد اما آنها دریافته‌اند که کل ماجرا جهتی معکوس پیدا کرده و با تشکیل جبهه‌ای متحد در لبنان نمی‌توانند انتظار آن نتیجه را داشته باشند. حالا امریکایی‌‌‌‌ها که به هدف خود نرسیده‌اند قصد خالی کردن پشت سعودی‌‌‌‌ها را دارند و با توبیخ السبهان، می‌خواهند به نحوی خود را از اتهام شراکت با سعودی‌‌‌‌ها در این ماجرا تبرئه کنند. گفته می‌شود آنها در این جهت نامه‌‌‌‌هایی از طریق السبهان به محمد بن سلمان، ولیعهد سعودی، فرستاده‌اند تا به او تذکر بدهند که به برنامه شکست خورده خود پایان دهد. 

وجه دیگر از ناگواری وضعیت برای سعودی‌‌‌‌ها مربوط به تلاش دیپلماتیک جدید دولت لبنان می‌شود که با اظهارنظر جدید میشل عون و سفرهای جبران باسیل، رئیس‌جمهور و وزیر خارجه لبنان، شروع شده است. عون در دیدار با اعضای شورای ملی رسانه انگشت بر قواعد بین‌المللی مثل توافق وین و حقوق بشر گذاشته که عمل سعودی‌‌‌‌ها در بازدداشت حریری را نقض این قواعده می‌داند و می‌گوید بیش از این صبر نمی‌کند و «لبنان تمامی اقداماتی را که برای آزادی حریری لازم باشد اتخاذ خواهد کرد و با کشورهای عربی و غربی برای حل این مسئله در ارتباط است.»‌ این حرف عون دستورالعمل باسیل را برای سفرهایش مشخص کرد که از رفتن به بلژیک و فرانسه و در روز سه‌‌‌‌شنبه شروع شد و چهار‌‌‌شنبه هم دیدار او با بوریس جانسون، وزیر خارجه بریتانیا، در لندن انجام شد و قرار است بعد از این به مسکو برود تا با همتای روس خود، سرگئی لاوروف، دیدار کند. این سفر‌‌‌ها مقدمه‌چینی دولت لبنان است تا در صورت خودداری سعودی‌‌‌‌ها از آزادی حریری، پرونده را به شورای امنیت بکشانند.

از حالا معلوم است که آل‌سعود هیچ توجیهی در شورای امنیت نخواهند داشت و به همین جهت است که مقدمه‌چینی می‌کنند به نحوی حریری را طی یکی دو روز آینده آزاد کنند و به خود او هم اجازه داده‌اند این خبر را از طریق پیام توئیتری به اطلاع دیگران برساند. تردیدی نیست که سعودی‌‌‌‌ها مجبور به آزادی حریری هستند اما باز تردیدی نیست که آنها نگران عواقب آزادی او هستند. آمدن حریری به بیروت و احتمال افشاگری‌های او پس از آزادی یا دست‌کم افشای برخی جوانب ماجرا برای سعودی‌‌‌ها سنگین خواهد بود. به همین جهت است که سعودی‌‌‌‌ها می‌خواهند ضمانتی پس از آزادی حریری داشته باشد و برای این هم فقط به خود حریری اجازه رفتن به بیروت می‌دهند و خانواده‌ او را همچنان در گرو خود نگه می‌دارند. این راه‌حل بن‌سلمان و دیگر سعودی‌‌‌‌ها نمی‌تواند عامل نجات آنها از آخر و عاقبت گروگان گرفتن حریری باشد چرا که می‌تواند منجر به ورود پرونده به فاز جدیدی از آزادی خانواده حریری شود. در هر صورت، آخر و عاقبت گروگانگیری حریری و خانوداه‌اش برای سعودی‌‌‌‌ها نمی‌تواند به این زودی‌‌‌‌ها تمام شود و باید منتظر مراحل بعدی و شکست‌های دیگری برای آل‌سعود بود. 

منبع: روزنامه جوان