به گزارش مشرق، مهدی طارمی چند سالی است که نامش در بین ستارههای سطح اول فوتبال ایران مطرح شده است. او که به واسطه نام پرسپولیس و البته در کنار تواناییاش یک شبه ره صد ساله را طی کرد تا به مهاجم اول فوتبال ایران و پرسپولیس تبدیل شد، حالا علاوه بر آقای گلی در دو فصل اخیر به آقای حاشیه فوتبال ایران هم معروف شده است.
مهدی طارمی دو فصل قبل در اقدامی جالب پس از اتمام قراردادش با باشگاه پرسپولیس رسما اعلام کرد دیگر نمیخواهد در باشگاهی که نام و نشان برایش ایجاد کرد، توپ بزند و قصد دارد به یک باشگاه اروپایی برود. البته طارمی در نهایت توانست با عقد قراردادی رسمی به باشگاه ریزهاسپور ترکیه بپیوندد اما پس از گذشت مدتی پشیمانی گریبان مهاجم پرسپولیس را گرفت تا دوباره رویای پوشیدن پیراهن تیم سابقش را در سر بپروراند.
مهاجم بوشهری پرسپولیس در نهایت با کمک دوستان! و البته هنرنمایی منحصر به فرد مدیران وقت پرسپولیس بدون اینکه قراردادش را با ریزهاسپور رسما فسخ کند به پرسپولیس برگشت تا دوباره برای برانکو ایوانکوویچ و تیمش به میدان برود. او حتی در همان موقع در صحبت با نزدیکان خود درباره احتمال شکایت باشگاه ترکیهای اظهار نظر جالبی داشت و گفته بود نهایتا چند ماه محروم میشوم که این اصلا مهم نیست!
محرومیت طارمی شاید این روزها اصلا برای هواداران پرسپولیس مهم نباشد، چرا که با گلزنیهای بیوقفه علی علیپور و البته منشا برای تیم سرخپوش تهرانی شاید به واقع اصلا جای خالی او اصلا احساس نشود اما مسالهای که دل هواداران را این روزها به درد آورده و باعث ناراحتی همه عاشقان پرسپولیس شده، ساز جدایی طارمی است.
مهدی طارمی با اقدامی بچگانه کار را به جایی رساند که حسن روحانی رییس جمهور برای بخشیده شدن جریمه 800 هزار یورویی او پا پیش گذاشت و با رییس جمهور ترکیه در این باره به صحبت پرداخت! اینکه بعدا ترکها چه امتیازاتی از ایران به خاطر بخشش این 800 هزار یورو بگیرند، مسالهای است که نمیخواهیم به آن بپردازیم اما موضوعی که در ذهن ایجاد میشود این است که وقتی اشتباه یک بازیکن کار را به مذاکره روسای جمهور میرساند همه انتظار دارند این بازیکن جوان حداقل یک بار به طور رسمی از هواداران عذرخواهی کرده و از دولتی که برای بخشیده شدن جریمه میلیاردیاش تشکر کند اما طارمی نه تنها این کار را نکرد بلکه حالا با کیفی کوک به خاطر بخشیده شدن جریمه میلیاردی و البته نزدیک شدن به پایان محرومیتش به روزهایی میاندیشد که قرار است در فوتبال اروپا توپ بزند و دلار روی یورو بگذارد و دوباره جیبهای خودش را پر کند.
کیست که نداند باشگاه پرسپولیس اگر این روزها محرومیت از دو پنجره نقل و انتقالات را تجربه میکند فقط و فقط به خاطر بیتجربگی و رفتارهای نابخردانه یک بازیکن جوان و یک مدیر پر مدعی است که تنها افتخارش برای پرسپولیس کسب آقای گلی است. آقای گلیای که اگر پرسپولیس و چه بسا برانکو نبود الان این عنوان شخصی هم برای او به دست نیامده بود اما حالا که آبها از آسیاب افتاده و محرومیت طارمی به پایان رسیده و مشکل جریمه هم حل شد، مهاجم بوشهری پرسپولیس هوای رفتن کرده است.
با وجود اینکه باشگاه پرسپولیس درخواست تمدید قرارداد دو ساله را با طارمی داشت، اما طارمی که همیشه نشان داده موفقیتهای شخصیاش مهمتر از باشگاه و تیم بوده، به این پیشنهاد جواب رد میدهد چرا که میداند جام جهانی در پیش است و به احتمال زیاد میتواند با استفاده از این فرصت به یک تیم اروپایی ترانسفر شود.
اما به راستی آیا معرفت فوتبال این است؟ آیا نباید بازیکنی که باعث محرومیت باشگاهش از نقل و انتقالات شده حالا کمی معرفت به خرج بدهد و در این شرایط در تیمش بماند تا باشگاهی که او را به ستاره اول فوتبال ایران تبدیل کرده دچار ضعف و زیان نشود. البته این روزها عملکرد خوب تیم برانکو در غیاب مهدی طارمی نشان داده این تیم چندان هم نیازمند حضور طارمی در ترکیب تیمش نیست اما اگر عملکرد مهاجم پرسپولیس در ارسال نامه کتبی به باشگاه و اعلام اینکه در پایان فصل قصد جدایی دارد نشان از بیمعرفت بودن او در این شرایط دارد.
آری پرسپولیس برای طارمی همه کار کرد تا فوتبال این جوان حفظ شود اما در مقابل طارمی چه چیزی به پرسپولیس داد؟ شاید خیلیها در این میان بگویند دو فصل آقای گل این تیم شد. بله او با گلهایش راه قهرمانی تیم سرخپوش پایتخت را هموار کرد اما اگر نبود هم مثل الان باز هم کسانی بودند که در تاکتیک هجومی برانکو موقعیتها را به گل تبدیل کنند و پرسپولیس برنده بازیها باشد.
آری طارمی دو بار آقای گل شد اما این عنوانها فقط مربوط به شخص خودش میشد و چیز خاصی به پرسپولیس نداد. او درست زمانی که هواداران این باشگاه پرطرفدار انتظار داشتند به خاطر اشتباهاتی که انجام داده حداقل بیچون و چرا و با دریافت همان مبالغ میلیاردی قراردادش را تمدید کند به یک باره دست رد به سینه مدیران پرسپولیس زد تا کماکان نشان دهد هیچ چیز برای او مهم تر از منافع شخصیاش نیست.