به گزارش مشرق، لاسانا دیارا شاید وارد شود تا کمی از فشار موجود روی تیاگو موتای پا به سن گذاشته در پست هافبک دفاعی برداشته شود؛ اما حتی اگر این جابه‌جایی رخ دهد هم در قالب جذب بازیکن آزاد و با عقد یک قرارداد اولیه کوتاه مدت خواهد بود. در حدود 75 میلیون از فروش بازیکن لازم است تا PSG مطمئن شود طبق چارچوب تعریف شده در قانون بازی جوانمردانه مالی دخل و خرجش را موازنه کرده است و این باشگاه تا تابستان به دنبال راه‌های مختلفی برای جبران کسری درآمد خواهد بود. یک راه مشخص فروش بازیکنان نیمکت‌نشین و آن دسته از بازیکنانی است که از باشگاه حقوق‌های بالایی دریافت می‌کنند، کسانی که دیگر در ترکیب اصلی تیم تحت هدایت اونای امری جایی ندارند.
یک راه دیگر هم افزایش درآمدهای باشگاه از محل عقد قرارداد با حامیان مالی مانند شرکت نایکی و خطوط هوایی امارات است که تیم پایتخت فرانسه از زمان عقد قرارداد با نیمار و کیلیان امباپه در تابستان سال جاری، نسبت به آن اقدام کرده است. این احتمال وجود دارد که PSG کسری درآمدش را بدون نیاز به فروش یک بازیکن جبران کند؛ اما در پایان فصل جاری، شاید بازیکنان مازادش مشتریان فعلی را نداشته باشند. پس کدام بازیکن را آنترو انریکه، مدیر ورزشی باشگاه و امری انتخاب خواهند کرد که در این ماه به مشتریانشان بفروشند؟
زمانی که همه بازیکنان آماده و سالم باشند، ذخیره های پاری‌سن‌ژرمن شامل بازیکنانی مانند کوین تراپ دروازه‌بان، توماس مونیر دفاع راست یا لاوین کورزاوا و یوی برچیچ در سمت چپ خط دفاعی، یولیان دراکسلر، خاویر پاستوره و جووانی لوسلسو برای خط میانی و همچنین آنخل دی‌ماریا، لوکاس مورا و حاتم بن‌عرفا برای خط حمله می‌شود.
کریچوویاک، خسه رودریگس و گونسالو گوئدس که آنها هم بازیکنان پاری‌سن‌ژرمن هستند و به صورت قرضی در تیم‌های دیگر بازی می‌کنند را هم باید در این دسته از بازیکنان قرار داد، همینطور الک گئورگان و لورنزو کالگاری، دو محصول آکادمی باشگاه که بلا استفاده هستند.
داشتن نیمکت پرمهره شاید فاکتوری مهم باشد که هنگام فروش بازیکن در نظر گرفته می‌شود؛ اما این را هم نباید فراموش کرد که امسال سال جام جهانی است و نداشتن فعالیت کافی در زمینه فروش بازیکن در ماه ژانویه می‌تواند بدان معنا باشد که PSG الان بهتر می‌تواند نسبت به فروش بازیکنانی که برای پیدا کردن فرصت بازی در تیم‌های دیگر لحظه‌شماری می‌کنند، اقدام کند تا پایان فصل. در این بین اما بازیکنانی مانند تراپ، مونیه، کورزاوا، برچیچ، دراکسلر، لوسلسو، پاستوره و دی‌ماریا به احتمال فراوان اجازه خروج نخواهند گرفت، مگر اینکه پیشنهاد هنگفتی داشته باشند.
با این حال فروش بازیکنانی مانند لوکاس و بن‌عرفا که حقوق‌های هنگفتی هم دریافت می‌کنند، قابل تصور است، هرچند همه این بازیکنان، آنقدر جذاب نیستند که باشگاهی حاضر شود بدون آنکه در ابتدا آنها را به صورت قرضی جذب کند، برای خریدشان آن هم با رقمی بالا هزینه کند و به این ترتیب کسری بودجه باشگاه پاری‌سن‌ژرمن جبران شود. فروش چنین بازیکنان کم‌طرفداری برای آنترو انریکه کار آسانی نخواهد بود؛ اما از بین دو گزینه حفظ بازیکنان نیمکت‌نشین بی‌مصرف و پرداخت حقوق‌های بی‌مورد به آنها و انتقال قرضی‌شان به سایر باشگاه‌ها برای حداقل خلاص شدن از شر پرداخت حقوق‌های آنها، آنترو احتمالاً گزینه دوم را انتخاب خواهد کرد.
پاری‌سن‌ژرمن برای مجازات نشدن از سوی یوفا به خاطر رعایت نکردن قانون بازی جوانمردانه مالی باید بازیکن بفروشد و به همین دلیل باید انتظار جدایی تعدادی از بازیکنان این تیم را داشت. با این حال اینکه این باشگاه چه تعداد از بازیکنانش را مجبور خواهد شد، بفروشد به بازده مذاکراتش با نایکی و خطوط هوایی امارات بستگی دارد و الزاماً نباید انتظار یک حراج گروهی بازیکنان PSG را در زمستان امسال داشت. از طرفی برای پاریسی‌ها سخت است که رضایت تمام بازیکنان‌شان را جلب کنند و به همین دلیل می‌توان انتظار انتقال حداقل دو تن از بازیکنان بزرگ این تیم را داشت.
