به گزارش مشرق، انتخابات کمیته ملی المپیک ۲۵ دیماه برگزار می شود و از شواهد پیداست که همه چیز آن مشخص است و اگر انتخاباتی هم برگزار نشود، اتفاق خاصی نخواهد افتاد چرا که از هم اکنون می توان حدس زد که پست هایی که قرار است برای آن رای گیری صورت گیرد، توسط چه کسانی اشغال می شود.
وزارت ورزش مدتی است به تکاپو افتاده و انتخابات فدراسیون های بلاتکلیف را برگزار می کند. تاکنون این حجم از برگزاری مجامع انتخاباتی در ورزش کشور در کوتاه ترین زمان، بی سابقه بوده است. وزارتی ها منکر هرگونه مهندسی در انتخابات می شوند و حتی خود را بی میل و بی توجه به انتخابات کمیته ملی المپیک نشان می دهند. حتی برخی از روسای فدراسیونی که ثبت نام کرده اند نیز برعدم دخالت وزارت ورزش صحه گذاشته و آن را نقطه عطف این دوره قلمداد کرده اند.
ولی مگر می شود چنین چیزی را باور داشت. وزارت ورزش در این انتخابات به دلیل حضور روسای فدراسیون ها بیشترین نقش را دارد و به خوبی می تواند هر تصمیمی را اجرایی کند و هم اکنون نیز در حال انجام چنین کاری است.
اگر تا چند روز حضور پیش حضور فردی مثل صالحی امیری شایعه بود و حتی روابط عمومی شهرداری تهران نیز به صراحت اعلام کرده بود که وی برنامه ای برای حضور در انتخابات کمیته ملی المپیک ندارد، ولی او با حضور در این کمیته برای پست ریاست ثبت نام کرد. در واقع طبق قانون وی نمی توانست به این کار اقدام کند ولی با برگزاری جلسه ای فرمایشی تر از انتخابات و انتخاب وی به عنوان کارشناس خبره از سوی هیات اجرایی، راه برای رسیدن به این هدف هموار شد.
گزینه ای که از مجلس برای وزارت ورزش رای اعتماد نگرفت، حالا به صندلی کمیته ملی المپیک نزدیک شده تا سکان یکی از مهمترین ارکان ورزشی کشور را دردست بگیرد و تلاشهایی که از مدتها قبل از داخل وزارتخانه برای تحقق این هدف آغاز شده بود، در حال به ثمر نشستن است.
نکته ای که در این بین اهمیت دارد اینکه صالحی امیری با کدام پشتوانه ورزشی قصد دارد سمتی به این مهمی را برعهده گرفته و برای ورزشی برنامه ریزی کند که در ارکانش از سیاسی نبودش دم می زنند و رفتار و کردار متولیانش، چیزی دیگری را ثابت می کند! نه تنها برای پست ریاست، نفرات مورد نظر برای بخش های دیگر چون نایب رئیسی، دبیرکل، خزانه دار و حتی اعضای هیات اجرایی تا حدود زیادی مشخص شده است.
انتخابات ورزشی در ایران از پایه و اساس ایراد دارد و وقتی می گویند مجامع انتخاباتی از ابتدا یعنی انتخاب روسای هیات ها مهندسی شده است، راه را بیراه نرفته اند. وقتی روسای هیات ها را فدراسیون انتخاب می کند، روسای هیات ها هم رئیس فدراسیون را انتخاب می کنند، روسای فدراسیون ها در چنین مجمعی آن چنان رای خواهند داد که خود انتخاب شدند، نتیجه می شود همان چیزی که ۲۵ دیماه در کمیته ملی المپیک شاهدش خواهیم بود.
