تا کنون جزئیات بسیار کمی از مشخصات هواپیماهای بدون سرنشین نیروی هوایی آمریکا منتشر شده است، اما کارشناسان فاصله دو سر بال این نوع هواپیماها (از انتهای یک بال تا انتهای بال دیگر) را حدود بیست تا بیست و هفت متر برآورد کرده اند.
نام اختصاری آر کیو به معنای آن است که این هواپیما هیچ نوع سلاحی را حمل نمی کند.
پیشتر در سال دو هزار و هفت عکسی ناواضح از این هواپیمای خاکستری رنگ نزدیک پایگاه هوایی قندهار منتشر شد که مقامات نیروی هوایی آمریکا صحت آن را تایید کردند. از آن زمان به بعد این هواپیما به علت ماهیت مرموز و همچنین عکس ناواضح منتشر شده از آن هیولای قندهار لقب گرفت.
بر اساس اعلام مقامات نیروی هوایی آمریکا، هواپیمای بدون سرنشین آر کیو - یکصد و هفتاد سنتینل قرار نیست جایگزین هواپیماهای بدون سرنشین ام کیو - 1 پردتور MQ - 1 Predator یا هواپیمای ام کیو - 9ریپر MQ - 9 Reaper شود که در حال حاضر در نیروی هوایی آمریکا از آنها استفاده می شود.
نیروی هوایی آمریکا از ماه دسامبر سال دو هزار و نه هیچ بیانیه یا خبری را درباره آر کیو - یکصد و هفتاد سنتینل منتشر نکرده است.
بر اساس برآوردهای انجام شده، این هواپیما تنها یک موتور دارد و وزن آن در زمان برخاستن از باند بیشتر از سه هزار و هشتصد و پنجاه کیلوگرم برآورد شده است.
از تفاوتهای طراحی این هواپیما با سایر هواپیماهای بدون سرنشین دیگر باید به نداشتن چندین ویژگی مشترک در اکثر هواپیماهای رادارگریز اشاره کرد؛ از جمله برآمدگی درهای محفظه محل استقرار چرخها و همینطور لبه های تیز حمله بالها. ساختار بال این هواپیما نیز خمیده است و اگزوز موتور توسط بالها پوشانده نمی شود.
همچنین بر اساس برآوردهای انجام شده، حداکثر ارتفاع پروازی این هواپیما حدود پنجاه هزار پا (تقریبا پانزده هزار و دویست متر) است.
موتور استفاده شده در این هواپیما نیز به احتمال زیاد از نوع موتور تی اف - سی و چهار TF34 ساخت شرکت جنرال الکتریک است.
کارشناسان بر این باورند که حسگرهای این هواپیما از نوع الکتریکی - نوری / مادون قرمز است و از سامانه راداری AESA به معنای آرایه فعال جاروی الکترونیکی استفاده می کند. این رادار در داخل بدنه اصلی هواپیما تعبیه شده است. همچنین دستگاههای ارتباط اطلاعاتی این هواپیما نیز روی برامدگی های بال قرار دارد.
برخی دیگر از کارشناسان نیز عقیده دارند در برامدگی های شکم و بالهای این هواپیما فضایی تعبیه شده است که می توان مواد منفجره را در آن جاسازی کرد و بدین ترتیب از هواپیمای مذکور در عملیات جنگی یا جنگهای الکترونیک نیز بهره برد.
مرکز کنترل هواپیماهای آر کیو - یکصد و هفتاد سنتینل در اسکادران سی ام جاسوسی نیروی هوایی آمریکا -مستقر در فرودگاه تونوپا در نوادای آمریکا- قرار دارد. این مرکز از اول سپتامبر سال دو هزار و پنج آغاز به کار کرده است.
کارشناسان بر این باورند که اعزام این هواپیما به افغانستان در حالی که نیروهای طالبان هیچ نوع راداری در اختیار نداشتند تنها یک معنا داشت: جاسوسی در پاکستان یا ایران.
روزنامه جونگ آنگ کره جنوبی پیشتر در ماه دسامبر سال دو هزار و نه در گزارشی نوشت هواپیمای بدون سرنشین لاکهید مارتین آر کیو - یکصد و هفتاد سنتینل نخستین پرواز آزمایشی خود را در این کشور انجام داد. بر اساس این گزارش، پروازهای آزمایشی هواپیمای مذکور در کره جنوبی چند ماه به طول انجامید. همچنین در این گزارش آمده است هدف از طراحی هواپیمای مذکور، جایگزینی آن با هواپیماهای جاسوسی لاکهید یو - دو Lockheed U-2 بود. کارشناسان عقیده دارند هدف از اعزام این هواپیما به کره جنوبی جاسوسی از برنامه موشکهای بالستیک کره شمالی بود.
رسانه ها در ماه اوت سال دو هزار و ده گزارش دادند این هواپیمای بدون سرنشین آمریکا به قابلیت تصویربرداری مجهز شده است.
از جمله عملیاتی که توسط این هواپیماها انجام شد می توان به پروازهای متعدد بر فراز پاکستان با هدف جاسوسی از عمارت محل اختفای بن لادن در "ابوت اباد" اشاره کرد. در شامگاه روزهای اول و دوم ماه مه سال دو هزار و یازده یعنی زمان کشته شدن بن لادن نیز پرواز این هواپیما دست کم یک بار در منطقه مشاهده شد.
این هواپیما تصاویر مربوط به حمله نیروهای آمریکایی را به خانه بن لادن به صورت زنده برای باراک اوباما رئیس جمهور آمریکا و مشاوران امنیتی وی مخابره می کرد.
از دیگر کاربردهای هواپیمای آر کیو - یکصد و هفتاد سنتینل، استراق سمع ارتباطات بیسیم ارتش پاکستان در منطقه ابوت اباد در زمان انجام عملیات مذکور بود.
روزنامه لس آنجلس تایمز نیز در گزارش خود در تاریخ بیست و هفتم ماه مه به قابلیت این هواپیمای بدون سرنشین در فرار از رادار و سایر سامانه های جاسوسی اشاره کرده است.
