به گزارش مشرق، روزی که اصلاح طلبان کلید دار تهران شدند، با سوخته خواندن پایتخت نوید دادند که شهری آباد و با روح جدید به شهروندان تحویل خواهند داد ولی آنچه در 8 ماه گذشته تبدیل کردن تهران به شهری ویرانه است.

در ماههای اخیر دیگر به مانند قبل خبری از افتتاح پروژه ها و طرح های بزرگ در پایتخت نیست. طرح هایی مانند تونل خط 6 مترو که توانست به بخش رقابتی مسابقات تونل سازی جهان راه پیدا کند و در بین سه طرح برتر در جهان قرار گیرد. دیگر شهروندان تهرانی شاهد افتتاح هر یک ماه یک ایستگاه مترو نیستند. نهضت ساخت مترو که از اوایل دهه 90 رشد قابل ارزیابی پیدار کرد در چند سال اخیر با راه اندازی خطوط جدید، حمل و نقل ریلی را در پایتخت تحرک تازه ای بخشید متوقف شد.

برخی از پروژه‌ها با پیشرفت فیزیکی و عمرانی بالای 80 تا 95 درصد نیز مورد بی محبتی در دوره جدید  مدیریت شهری  قرار گرفته اند و محمدعلی نجفی شهردار تهران نتوانست 5 درصدی ها را تکمیل و به شهروندان تحویل دهد. از جمله ترمینال شرق با 95 درصد پیشرفت که می توانست  5 درصد باقی مانده اش در  چند ماه اخیر تکمیل شود که نشد.

بیشتر بخوانید:

نجفی باچه زبانی بگوید نمی‌تواند در شهرداری بماند +عکس

از دیگر طرح های نیمه کار با پیشرفت بالا می تواند به تونل آرش – اسفندیار، زیرگذر حکیم، پل های تقاطع ارتش و صیادشیرازی و خط 6 مترو اشاره کرد. از سوی دیگر مدیران جدید، پروژه خط 7 مترو را نیز که در حال خدمات رسانی به شهروندان در 5 ایستگاه بود به بهانه ناایمن بودن تعطیل کردند و بازگشایی مجدد آن را هر ماه به تعویق می اندازند.

 با آمدن شورای یکدست اصلاح طلب و انتخاب محمدعلی نجفی که از همان ابتدا این انتخاب با شبهات و نقدهای جدی درباره عدم توانایی وی برای مدیریت پایتخت همراه بود، ایستایی پایتخت را شاهد هستیم. حاشیه سازی های بی مورد، پرداختن سیاسی به کارنامه 12 ساله مدیریت قبلی، سیاسی کاری در شورای شهر و اتهام و ادعاهای بی اساس به طیف های رقیب و فشار و بی انگیزه کردن کارمندان و نیروهای خدماتی شهردرای، کارنامه ای بود که نجفی و شورای شهر در 8 ماه رقم زده اند. ادامه این مسیر می تواند تهران را وارد بحران مدیریتی و در نتیجه بحران در خدمات رسانی و افزایش نارضایتی شهروندان کند.

به هر حال با استعفای محمدعلی نجفی، مسیر معیوب مدیریت شهری می تواند بار دیگر به ریل اصلی خود بازگردد. اصرار بی مورد اعضای شورای شهر برای ماندن نجفی نشان می دهد که شورا همچنان بر اشتباه خود تاکید دارد ولی با رفتن نجفی شورا دارای بار سنگینی در انتخاب مدیر کارآمد و توانمند جدید است.

این انتخاب می تواند تهران را پس از 8 ماه بار دیگر به موقعیت قبلی بازگرداند. هرچند در این بین صحبت از سرپرست می شود. مهدی چمران، رئیس شورای سابق شهر تهران درباره انتخاب شهردار جدید معتقد است: «: انتخاب سرپرست موقت به صلاح شهر نیست, شهری که بیش از شش ماه درخوابی طولانی بوده و خدمات عمرانی وپروژه ای درآن افتتاح یا کلید زده نشده نیازمند حضور شهرداری مقتدر وآگاه به حساسیتهای تهران است. قاعدتا از سرپرست موقت نمی توان انتظار خدمات دهی و توجه به پروژه های جدی داشت.»

وی از بلاتکلیفی پروژه های شهری نیز انتقاد کرده و عنوان می کند:« یک سال کاری در شهر تهران از دست رفته است, خطوط مترو تعطیل شده همچنان راه اندازی نشده و بسیاری از پروژه ها بر زمین مانده آیا در چنین وضعیتی می توان همچنان دست بر دست گذاشت و شهر را متوقف نگاه داشت؟ عدم انتخاب مدیری که بتواند فرصت های از دست رفته را احیا وشهر را یک بار دیگر زنده کند روز به روز به شهر خسارت وارد کرده و شهر را دچار چالش های جدی خواهد کرد.»

اسماعیل دوستی، عضو اصلاح طلب شورای چهارم نیز بر این نظر است که نباید تهران را در وضعیت بی ثباتی رها ساخت و شورای شهر می بایست هر چه سریع تر شهردار جدید را انتخاب کند:« موضوع مهمی که نمایندگان شورای شهر باید بدان توجه کنند وبیش از پیش بدان الزام نشان دهند دست برداشتن از سیاسی کاری, رفیق بازی وحزب ارجحی است! به اعضای شورای شهر عرض می کنم با شهر تهران نمی توان بازی کرد چرا که شهرداری تهران در اقیانوسی از مشکلات غرق می شود ازاین رو باید هرچه سریع تر تکلیف مدیریت شهر تهران را روشن کنند. درغیراین صورت با مشکلات وچالش هایی مواجه خواهند شد که حل آن زمان بر وبه سختی خواهد بود.»

انتخاب مدیر قوی جدید برای پایتخت که بدون حاشیه به فعالیت بپردازد، از جمله شاخص هایی است که بسیاری بر آن تاکید  دارند. دوستی معتقد است که اصلی ترین نیاز امروز شهر حضور شهرداری با درایت وآگاه به مسائل شهری است, مدیری که بدون حاشیه سازی اهتمام خود را برکار کردن وخدمات رسانی با اشراف به همه نیازهای شهر تهران قرار دهد. نیاز امروز شهر انتخاب شهرداری آشنا به نیازمندی ها و مطالبات شهری است, درغیراین صورت وارد شدن لطمات وصدمات به شهر امری غیر قابل اجتناب است.

همچنین حسین کنعانی مقدم؛ کارشناس مسائل سیاسی انتخاب شهردار کارآمد را نیاز حال حاضر تهران می داند که شهر در رکود مدیریتی قرار گرفته است. وی می گوید: « شورای شهر باید بیش از همه به کارآمدی شهردار فکر کنند تا اینکه بخواهند تسویه حساب سیاسی انجام دهند. مهمترین عامل برای تعیین شهردار این است که این فرد کارآمدی لازم را از نظر تسلط به مسائل شهرسازی و مهندسی و مسائل اجتماعی و فرهنگی داشته باشد. افرادی باید در شهرداری تهران باشند که بتوانند معضلات و مشکلات مردم را حل و فصل کنند.»

به هر حال شورای شهر در وضعیت آزمون سخت دیگری قرار گرفته تا پس از یک اشتباه بزرگ در انتخاب شهرداری غیر متخصص و سیاسی، مدیری انتخاب کند که بتواند به تهران در حوزه های مختلف عمرانی، اجتماعی، فرهنگی و اقتصادی تحرک ببخشد و به جای اجرای سیاست های گروه ها و احزاب اصلاح طلب، منافع شهروندان را در اولویت کاری خود قرار دهد.