به گزارش مشرق، مهم‌ترین اولویت این روزهای عرصه سیاسی لبنان آمادگی برای انتخابات پارلمانی است که قرار است در روز ۶ می (۱۶ اردیبهشت) در سراسر این کشور بر اساس قانون جدید نسبیت در انتخابات برگزار شود. با این وجود خانواده‌های سیاسی سنتی همچنان روند تحولات این کشور را در اختیار دارند و حاکمیت موروثی خود را به گونه‌ای نشان می‌دهد که گویا قوی‌تر از موج‌های تغییر در لبنان است.

بیشتر بخوانید:

5 فاکتور تاثیرگذار دقیقه نودی بر انتخابات لبنان

بخشی از این خانواده‌ها نظیر الحمیل و جنبلاط و فرنجیه و دیگر موارد از چندین دهه پیش افراد متوالی در عرصه حاکمیت احزاب آنها قرار می‌گیرند. نظام سیاسی این کشور نیز مبتنی بر تقسیم سهمیه‌ها و پست‌های حاکمیتی بین طوایف و گروه‌های سیاسی مختلف است.

خبرگزاری فرانسه با اشاره به این موضوع می‌افزاید که در انتخابات کنونی نیز نامزدهایی از خانواده‌های مطرح در انتخابات حضور دارند که بخشی از آن‌ها مرتبط به نسل‌های سوم و چهارم هستند. 

ندیم الجمیل فرزند بشیر جمیل رئیس جمهور اسبق لبنان که در سال ۱۹۸۲ در لبنان ترور شده، یکی از این افراد است. وی پسرعموی سامی الجمیل رئیس کنونی حزب الکتائب است که خودش نیز نامزد حضور در پارلمان لبنان شده است.

ندیم جمیل ۳۶ ساله در توجیه حضور خود در انتخابات پارلمانی لبنان می‌گوید: اگر پسر فلان کس باشی ضرورتا یک موضوع منفی نیست و به این صورت نیست که شما با اصلاحات مخالف باشید. وی در عین حال تاکید می‌کند که به روش بشیر جمیل و اهدافی که وی برای آن کشته شد، پایبند است، اما شخصا از اینکه چشم انداز کشور به صورت بسیار منفی اداره می‌شود، ناامید است. 

کاندیداتوری فرزندان خانواده‌های سنتی کلاسیک با انتقادات گسترده‌ای در لبنان روبرو شده و بسیاری آنها را تقویت رویکرد فئودالیته و تثبیت حاکمیت موروثی در کشور می‌دانند. با این وجود ندیم جمیل این موضوع را رد کرده و می‌گوید که نسل‌های جدید می‌توانند پروژه‌های عام‌المنفعه را توسعه بخشند، پروژه هایی که گذشتگان آنها را بنا کرده‌اند و نسل‌های جدید برای سازگار کردن آن با تحولات دوران کنونی تلاش می‌کنند.

با وجود موج گسترده انتقادات در افکار عمومی لبنان، به ویژه فعالان جامعه مدنی، برخی از لبنانی‌ها همچنان از رویکرد رهبری و حاکمیت این خانواده‌ها دفاع کرده و هوادار آنها هستند و آنها را در تاریخ‌سازی لبنان دارای نقش برجسته می‌دانند.

زاهر عیدو ۴۴ ساله فرزند ولید عیدو نماینده سابق حزب المستقبل است که در سال ۲۰۰۷ در بیروت ترور شد. وی نیز اعتقاد دارد که حضورش در انتخابات پارلمانی ارتباطی با فئودالیته سیاسی در کشور ندارد.

وی در این خصوص به خبرگزاری فرانسه گفته است: ولید عیدو نام بزرگی برای من به ارث گذاشته است، اما من از طریق این نام سقوط نکردم و طی ۱۱ سال گذشته خودم را در ابعاد علمی و فرهنگی و سیاسی تقویت کردم.

وی می‌افزاید که طی این مدت تجربه‌های زیادی را در بخش بانکداری لبنان به دست آورده است. او هدف از کاندیداتوری خود را قانونگذاری و نظارت بر رفتار دولت می‌داند و می‌گوید که باید تجربه‌اش را در راستای مبارزه با پولشویی و تامین مالی گروه‌های تروریستی به کار گیرد.

عیدو در حوزه بیروت در فهرست جریان المستقبل به رهبری سعد حریری قرار دارد که او نیز فرزند رفیق حریری است و بعد از ترور رفیق حریری جایگاه سیاسی خوبی برای خود دست و پا کرده است.

یکی دیگر از نامزدهای وابسته به خاندان‌های مطرح سیاسی در کشور طونی فرنجیه فرزند سلیمان فرنجیه است که او نیز نوه سلیمان فرنجیه رئیس جمهور اسبق لبنان است که در سال ۱۹۷۰ رئیس جمهور لبنان شد.

ولید جنبلاط رهبر دروزی ها و رئیس حزب سوسیالیست ترقی خواه لبنان نیز نقش اساسی در حیات سیاسی لبنان ایفا کرده است. او نیز فرزندش تیمور را برای حضور در پارلمان، کاندیدا کرده است.

میشل توینی دختر جبران توینی نماینده سابق پارلمان لبنان که در سال ۲۰۰۵ در بیروت ترور شد، از دیگر نمایندگان خاندان های قدرتمند و موروثی سیاسی در لبنان است. او تلاش دارد جایگزین نایلة التوینی شود که در انتخابات سال ۲۰۰۹ به پارلمان لبنان راه پیدا کرده بود.

حتی در برخی موارد که وارثان سیاسی مستقیمی برای تصدی پست‌های سیاسی وجود ندارد، موارد دیگری از خانواده برای این کار انتخاب می‌شوند. به عنوان مثال افراد نزدیک به میشل عون رئیس جمهور کنونی لبنان که سه دختر دارد، نیز در انتخابات کنونی نقش برجسته‌ای دارند. از مهمترین این افراد می‌توان به جبران باسیل وزیر خارجه و داماد وی به علاوه سرتیپ بازنشسته «شامل روکز» داماد دیگر وی و آلان عون پسر خواهرش اشاره کرد. 

ودیع الاسمر فعال سیاسی و یکی از هماهنگ کنندگان ائتلاف «کلنا وطنی» به خبرگزاری فرانسه می‌گوید که صرف‌نظر از مهارت‌های اشخاص مختلف، این موضوع غیر قابل قبول است. وی از این نوع ادغام از حاکمیت موروثی و وابسته سالاری در میان احزاب سیاسی در کشور ابراز تاسف کرد و گفت که زمان آن فرا رسیده که این پدیده اجتماعی دارای ماهیت قبیله‌ای که کاملا مغایر با رویکردهای دموکراتیک است، از بین برود.

این در حالی است که بیشتر خانواده‌های سیاسی قدیمی در لبنان نقش اساسی در بروز جنگ داخلی در این کشور بین سال‌های ۱۹۷۵ تا ۱۹۹۰ داشتند.

الجمیل در این رابطه اذعان می‌کند  نظام سیاسی لبنان ابداً بر اساس شایسته سالاری نیست. او می‌گوید که من چنین موضوعی را مطرح نمی‌کنم. علاوه بر اینکه این نظام نمونه‌ای از مشتری مداری و فرقه گرایی است.

وی ضمن تایید این حاکمیت موروثی می‌افزاید که خانواده‌های سیاسی سنتی حتماً باید توسعه پیدا کنند تا از این قطار جا نمانده و به فراموشی سپرده نشود. در عین حال مسایل طی یک روز قابل تغییر نیستند.