به گزارش گروه جهاد و مقاومت مشرق، «عطایی» برادر شهید مدافع حرم «مرتضی عطایی» با اشاره به خصوصیات اخلاقی برادر خود اظهار داشت: بارزترین خصوصیت برادرم، خوشرویی او بود؛ وقتی مرتضی در یک محفل بود، آن‌جا سراسر شادمانی و خنده بود. وی همیشه تعدادی بادکنک همراه خود داشت تا در محافل خانوادگی، بچه‌ها نیز خوشحال باشند.
وی بیان کرد: مرتضی مراحل معنوی را از آیت‌الله قاضی الگوبرداری می‌کرد و به ایشان ارادت ویژه‌ای داشت. او معتقد بود اگر این شناخت را از دوران نوجوانی آغاز کرده بود، موفقیت‌های بیشتری کسب می‌کرد.
این برادر شهید گفت: مرتضی ارادت ویژه‌ای به امام حسین (ع) داشت و حتما در سال یک مرتبه برای زیارت به کربلا می‌رفت. گاهی بدون دریافت ذره‌ای حق الزحمه پیگیر کارهای زیارتی دیگران می‌شد و در قبال اصرار آن‌ها برای دریافت هزینه‌های شخصی خود پاسخ می‌داد «حساب این مبالغ با جای دیگری است».
وی ادامه داد: روحیه انعطاف پذیر مرتضی سبب می‌شد، با همه سازگار باشد و درباره سفر، با مشورت تصمیم‌گیری کند.
عطایی در خصوص فعالیت‌های انقلابی برادر خود بیان داشت: مرتضی از جوانی در حوزه و پایگاه‌های بسیج با سمت‌هایی از قبیل مسوول عملیات و مربی آموزش حضور فعال داشت.
وی با اشاره به چگونگی دریافت رضایت از خانواده برای اعزام به سوریه، تصریح کرد: زمانی‌که مرتضی تصمیم گرفت به سوریه برود، پدر گفت هرچند که برای ما خیلی سخت است، اما اگر برای رضای خدا می‌روی، خدا به همراهت باشد.
برادر شهید عطایی گفت: بین مرتضی و شهید صدرزاده رابطه صمیمانه‌ای شکل گرفته بود، به‌نحوی‌که پس از شهادت «سید ابراهیم» (تاسوعا ۱۳۹۴) «ابوعلی» در فراق رفیق خود بسیار بی‌تابی می‌کرد، تا اینکه در روز عرفه سال ۱۳۹۵ وی هم به سید ابراهیم می‌رسد و در بهشت امام رضا (ع) آرام می‌گیرد.
وی در انتها افزود: خاطرات شهید عطایی در کتب «مرتضی و مصطفی» و «ابوعلی کجاست» منتشر شده است.
پی‌نوشت: بنابر درخواست برادر شهید، از آوردن نام ایشان خودداری شده است.
