به گزارش مشرق، از آنجایی که دیدار ایران-لیتوانی به عنوان آخرین بازی تدارکاتی تیم ملی کشورمان یک هفته قبل از بازی با مراکش پشت درهای بسته انجام خواهد شد، اگر بازی دوستانه با یونان لغو شود می توان از حالا با اطمینان گفت که این ناشناخته ترین تیم ملی تاریخ ایران است که قدم به جام جهانی خواهد گذاشت.

کارلوس کی روش تا آخرین روز حتی در یک بازی تدارکاتی ترکیب فیکس خود را در زمین نچید تا مربیان و آنالیزورهای مراکش، اسپانیا و پرتغال شناخت کافی از ما نداشته باشند.

بسیار بعید است که هروه رنار سرمربی مراکش بعد از مرور بازی ایران-ترکیه نتیجه بگیرد که کی روش از یک هافبک نفوذی و فانتزی مثل مسعود شجاعی به جای یک هافبک دفاعی تخصصی در نوک مثلث رو به پایین در شیوه 4-3-3 استفاده خواهد کرد.

مربیان تیم های حریف مثل ما فوتبال نویسان نسبت به تثبیت شیوه 4-3-3 تا حدودی اطمینان پیدا کرده اند ولی هنوز نمی دانند زوج دفاع مرکزی ما چه بازیکنانی خواهند بود؟ پورعلی گنجی-چشمی مثل امشب یا پورعلی گنجی-خانزاده، پورعلی گنجی-منتظری یا ...؟

چه کسی در بازی مقابل مراکش جانشین عزت اللهی محروم خواهد بود؟ چشمی، پورعلی گنجی یا ...؟

تنها منطقه ای که در آن شاهد نوعی تکرار مکررات هستیم خط حمله است با جهانبخش، آزمون و طارمی با ذخیره هایی چون ترابی، قوچان نژاد(انصاری فرد)، امیری؛ اما در فاصله 18 روزه تا اولین بازی ایران در روسیه، ابهامات در خصوص عناصر دفاعی، پیستون ها و مثلث میانی همچنان پابرجاست.

باید به این نکته اشاره کرد که ترکیب ثابت تیم ملی ایران در هیچکدام از 4 حضوری که در تاریخ جام جهانی داشته تا این حد ناشناخته نبوده است؛ من جمله تیمی که خود کی روش برای جام جهانی برزیل ساخته و پرداخته کرد که به جز حقیقی در درون دروازه، با استناد به دیدارهای تدارکاتی، 90 درصد ترکیب تیم ملی مقابل نیجریه قابل پیش بینی بود.

مکتب های مختلفی در علم مربی گری هست. استفاده از یک ترکیب ثابت، حداقل در یکی دو بازی تدارکاتی جهت ایجاد هماهنگی و اتوماتیسم هایی که بازیکنان ملی بر خلاف بازیکنان باشگاهی از آن کم بهره اند، گزینه اکثر مربیان ملی دنیاست ولی شواهد نشان می دهد با توجه به اختلاف سطح فوتبال ایران نسبت به مدعیان قهرمانی جهان چون اسپانیا و پرتغال، کی روش ترجیح داده است تا حد ممکن دستش را جلوی مربیان حریف رو نکند.