به گزارش مشرق، این روزها همه نگاهها تیم ملی والیبال و نوجوانانی است که ایگور کولاکوویچ به تیم ملی دعوت کرد. این بازیکنان کم تجربه عملکرد بدی هم در رقابتهای لیگ ملتها نداشتند، اما موضوعی در این میان نهفته است که از چشم خیلیها پنهان ماند.
سوالی که برخی از کارشناسان والیبال مطرح میکنند این است که چرا آقای سرمربی از نسل طلایی والیبال ایران به درستی استفاده نمیکند. نسلی که در زمان خودش به نسل طلایی معروف شد، اما حالا تقریباً به دست فراموشی سپرده شده است. نسلی که محمدرضا داورزنی در زمان ریاستش اعتقاد زیادی به آن داشت و با حضور آنها کاملاً به آینده والیبال دلخوش شده بود.
چند سال پیش تیمی از ایران در رده نوجوانان توانست بدون حتی یک ست باخته عنوان قهرمانی آسیا را کسب کند. پس از آن فدراسیون والیبال با برنامهریزی درست تصمیم گرفت تا آنها را در قالب تیم ارتعاشات روانه لیگ برتر کند. در آن زمان تیم ارتعاشات با هدایت محمد وکیلی نتوانست نتیجه چشمگیری در لیگ برتر کسب کند، اما کادر فنی آن تیم به هدف خود رسید. آنها میخواستند تا ترس ستارهها بریزد و تجربه کسب کنند که همین اتفاق هم افتاد.
نوجوانان آن زمان باید خود را برای مسابقات جهانی آماده میکردند. آنها با قهرمانی در تورنمنت ایتالیا روانه پیکارهای جهانی شدند و در آنجا عنوان سوم را به خود اختصاص دادند. پس از این اتفاقات همه نگاهها به سمت این ستارههای جوان چرخید و همه صحبت از ظهور نسلی طلایی در والیبال ایران دادند که میتواند در آینده جایگزین بزرگان والیبال ایران شود.
همان ترکیب با اندکی تغییر به دست بهروز عطایی افتاد تا خود را برای حضور در مسابقات قهرمان جوانان آسیا آماده کند، اما این بار خبری از انسجام کامل در رده باشگاهی نبود. برخی از بازیکنان به دسته اول رفتند و برخی دیگر هم در تیمهای لیگ برتری ذخیره بودند. به هر حال جوانان والیبال ایران به چین تایپه رفتند و در کامل ناباوری عنوان نایب قهرمانی را کسب کردند. این نسل طلایی که واقعا بازیهای چشمنوازی از خود به نمایش میگذاشت در پیکارهای جهانی با کم بدشانسی در جایگاه پنجم ایستاد.
شاگردان بهروز عطایی در پیکارهای جهانی دو بار موفق شدند تیم ملی چین را که در فینال آسیا با نتیجه 3 بر 2 مغلوب آنها شده بودند را شکست دهند و ثابت کنند که آقای آسیا هستند. این نسل که خیلیها را امیدوار کرده بود پس از مسابقات جهانی خیلی زود به دست فراموشی سپرده شد.
چهرههایی همچون بپژن براتی، طیب عینی، علی یوسفپور، اسماعیل طالبی، میربابک موسوی، رسول آقچهلی، محمود رسولی و توحید صمدی که در جریان رقابتهای لیگ برتر عملکرد بسیار خوبی داشتند و گاهاً ستاره تیمهای خود هم بودند توقع داشتند تا در یکی از تیمهای ملی جایی برای مسابقات پیشرو داشته باشند، اما متاسفانه بی برنامگی فدراسیون و تغییرات لحظات آخری موجب شد تا آنها دیگر فرصتی برای پوشیدن پیراهن تیم ملی نداشته باشند.
از سوی دیگر درخشش این ستارهها در رقابتهای باشگاهی نقطه مغفول ماجرا است؛چرا بازیکنی که هر هفته در لیگ بازی میکند و آمار قابل توجهی از خود به جای میگذارد، دیده نمیشود و به چشم نمیآید؟ مگر نه اینکه تیم ملی جای بهترینها است و باید بهترینهای لیگ به آن دعوت شوند، پس چرا این بازیکنان با وجود عملکرد قابل قبول و حتی درخشان از دایره مردان منتخب بیرون میمانند؟
برخی از آنها میگویند که ما عمر و زندگی خود را صرف والیبال و موفقیت تیمهای ملی کردیم، اما حالا خیلی زود ما را فراموش کردند. من منکر عملکرد خوب برخی بازیکنان رده نوجوانان و جوانان نمیشوم، اما واقعاً گناه ما چیست که تیم ملی امید یا «ب» نداریم؟
برخی دیگر از آنها عنوان کردند ملاک و معیار انتخاب نفرات را برای حضور در تیمهای ملی نمیدانیم. چرا فدراسیون نباید شرایطی فراهم کند که نسل ما بتواند در مسیر خود قرار بگیرد. متاسفانه شرایطی فراهم شده که برخی بازیکنان از مسیر انحرافی به تیم بزگسالان میرسند؛ یعنی بدون حضور در رده جوانان و امید ناگهان سر از تیم بزرگسالان در میآورند. مگر میشود نسلی که از آن به عنوان نسل طلایی یاد میشد حالا به کلی فراموش شود و تنها چند بازیکن از آن در تیمهای ملی عضویت داشته باشند؟ نسل طلایی کاملاً سوخته و هیچکس دلش به حال ما نمیسوزد.
به هر حال نسل طلایی والیبال ایران خیلی زود به دست فراموشی سپرده شد؛ نسلی که اگر همین حالا هم فکری به حال آنها شود میتواند حرفهای زیادی برای گفتن داشته باشد. اهالی والیبال معتقدند اقداماتی که در این رشته صورت گرفته برخیها را به آینده امیدوار کرده، اما موجب سوختن یک نسل طلایی شده است. شاید بهتر بود که مسئولان فدراسیون نیمنگاهی که به پشتوانههای خود داشته باشند تا ضمن کمک به تیم ملی، آینده افتخارآفرینان ایران را هم تضمین کنند.
مسابقات AVC CUP قرار است از 19 مرداد شروع شود. این در حالی است که تیم ملی والیبال جوانان ایران 6 مرداد به کار خود در مسابقات قهرمانی آسیا خاتمه میدهد. این تیم اگر فقط 6 روز هم استراحت کند باید حداقل 16 مرداد ماه یعنی تنها با 4 روز تمرین به مسابقات AVC CUP برود.
از سال گذشته هم به این نسل از بازیکنان گفته شده بود که تیم امیدی در کار نخواهد بود، چون در این رده سنی مسابقاتی در پیش نیست، اما تیم «ب» تشکیل میشود تا به مسابقات AVC CUP برود. حال شاید بهتر باشد فدراسیون دیدگاه خود را تغییر دهد، چون تمام بازیکنان رده جوانان با برنامهریزی قبلی منتظر شروع این مسابقات بودند.