به گزارش مشرق، نمایش و سنجش قابلیت‌ها و سطح عملکرد نیروهای مسلح به جز حضور در میادین نبرد و ثبت کارنامه رزمی، به روش‌های دیگری نیز قابل انجام است هر چند که با استانداردها و مولفه های کمتری نسبت به میدان نبرد صورت گیرد؛ از تمرینات میدانی در سطح یگان‌ها تا برگزاری شبیه‌سازی‌های رزمی در سطوح بالاتر که از آن با عنوان رزمایش و مانور یاد می‌شود، هریک در نمایش سطحی از قابلیت های یک نیروی نظامی موثر هستند.

در این میان یکی از روش‌ها، برگزاری مسابقات نظامی است و ازجمله آنها، رقابتی با عنوان مسابقات بین المللی ارتش یا International Army Games است که چهارمین دوره آن امسال از تاریخ  6 الی 20 مرداد به مدت دو هفته در روسیه و دیگر کشورها برگزار شد و نیروهای مسلح جمهوری اسلامی ایران نیز با پیشنهاد سرلشکر باقری ریس ستاد کل و موافقت فرمانده معظم کل قوا، با 382 نفر در 16 رشته این دوره شرکت کردند.

این دوره از مسابقات به دلیل حضور پررنگ تر نیروهای مسلح کشورمان نسبت به گذشته، بازتاب های بیشتری در رسانه های داخلی داشت و افکار عمومی لااقل در برخی از رشته‌ها کمابیش پیگیر نتایج تیم های ایرانی بودند و شاید این زمینه خوبی باشد تا در آینده نیز کشورمان با سرمایه‌گذاری بیشتر در مسابقاتی از این دست شرکت کند.

* پیش زمینه‌های یک مسابقه

پیشینه این رقابت‌ها به سال 1392 (2013 میلادی) بر می‌گردد که مسابقات خدمه تانک موسوم به «رقابت‌های بین‌المللی تانک» با ابتکار روسیه و در همین کشور برگزار شد.

در نخستین دور از مسابقات خدمه تانک، کشور میزبان برای بیش از 40 کشور دعوت نامه هایی ارسال کرد اما در نهایت تنها با پذیرش سه کشور ارمنستان ، بلاروس و قزاقستان روبرو شد. در آن دوره، هر چند رقابت ها عنوان «بین المللی» را یدک می‌کشید اما تعداد شرکت کنندگان محدود و سطح برگزاری رقابت ها پایین بود.

تانک های تی 72 چهار شرکت کننده دور نخست مسابقات تانک به میزبانی روسیه

در دومین دوره از برگزاری مسابقات «خدمه تانک» که در سال 1393 (2014 میلادی) صورت پذیرفت، این رویداد با نام «مسابقات قهرمانی جهان بیاتلون تانک» مطرح شد و از آن زمان بود که بیاتلون تانک (Tank biathlon) به شکل رسمی و غیررسمی بر سر زبان ها افتاد.

در دوره دوم، 11 کشور با دریافت دعوت نامه، نمایندگان خود را جهت حضور در رقابت ها به روسیه اعزام کردند. این 11 کشور شامل مغولستان، ونزوئلا، قزاقستان، بلاروس، ارمنستان، چین، صربستان، قرقیزستان، هند، آنگولا و کویت بودند.

دومین دور از مسابقات تانک‌ها در روسیه در حقیقت اولین مرتبه ای بود که این رقابت ها به شکلی بین المللی برگزار شد و شرکت کنندگانی از چهار قاره جهان در آن حضور داشتند.

سومین دور از مسابقات تانک به میزبانی روسیه که در سال 1394 (2015 میلادی) برگزار گردید، با اجرای رقابت ها در قالب بزرگتری همراه بود که «مسابقات بین المللی ارتش» نام داشت.

در آن زمان، «بیاتلون تانک» یکی از چند رشته مسابقات ارتش ها محسوب می شد و دیگر یک رقابت واحد نبود، در عین حال این رشته در صدر رشته های مسابقات ارتش ها قرار داشت و مهمترین رشته رقابت ها محسوب می شد.

در این مسابقات، علاوه بر رقابت خدمه تانک، در حوزه های مختلف نظامی، رشته هایی به رقابت گذاشته شد که باعث گردید مسابقات ارتش نسبت به مسابقه تانک اولیه سطح متفاوت و به مراتب بالاتری پیدا کند.

نماد مسابقات بین المللی ارتش بر روی پرچم آن

* شرکت در مسابقه نظامی، حرکتی تازه یا تجربه ای از گذشته؟

با شرکت در مسابقات ارتش های امسال، سومین دوره حضور کشورمان در این رقابت ها رقم خورد. ایران از دومین دوره این مسابقات که در سال 95 (2016 میلادی) برگزار شد در آن حضور داشت؛ دوره ای که 19 کشور طی 23 رشته در آن به رقابت پرداختند.

این البته اولین تجربه حضور نیروهای مسلح ایران در یک مسابقه نظامی بین المللی نبود. در پیش از انقلاب هم نمایندگانی از ارتش در چندین دوره از مسابقات نظامی پیمان سنتو حضور داشتند و با تیم هایی از کشورهای آمریکا، بریتانیا، پاکستان و ترکیه مسابقه دادند.

برای مثال، سید رسول عبادت از نظامیان اهل ورزش و ماهر در تیراندازی با سلاح کمری در یک دوره از مسابقات تیراندازی پیمان سنتو به مقام نخست دست یافت؛ مسئله ای که مورد توجه مسئولین وقت قرار گرفت و زمینه توجه بیشتر به حضور در چنین رقابت هایی را فراهم کرد.

نامه سپهبد کمال رئیس اداره دوم ستاد ارتش به تشریفات کل شاهنشاهی درخصوص انجام مسابقات تیراندازی سنتو با حضور شخص شاه/موسسه مطالعات تاریخ ایران معاصر

نامه سرگرد خسروداد به اردشیر زاهدی و توصیه مساعدت با سرهنگ بدره‌ای معاون گارد شاهنشاهی و تیم همراه او جهت عزیمت به انگلستان برای شرکت در مسابقات تیراندازی سنتو با توجه به کسب رتبه اول در سال قبل/موسسه مطالعات تاریخ ایران معاصر

البته ایران پیش از حضور در مسابقات ارتش ها، علاوه بر مسابقات سنتو در مسابقات ورزشی نظامیان که زیر نظر شورای بین‌المللی ورزش‌های نظامی «سیزم» (CISM) است نیز حضور و میزبانی داشته هرچند این رقابت ها عمدتا براساس رشته های ورزشی نظیر اسکی، کاراته، بوکس، بسکتبال، والیبال و... هستند.

بنابراین مسابقات ورزشی نظامیان پیش از آنکه رقابتی نظامی باشد، در حقیقت مسابقه ورزشی با حضور نظامیان است و با مسابقاتی که دارای آیتم های نظامی هستند چندان قابل مقایسه نیست.

امسال تیم های اعزامی ایران در برخی رشته ها از تجربه دو تا سه سال حضور در رقابت برخوردار بودند اما در برخی رشته ها نیز برای اولین بار تیمی از ایران حضور یافت که منجر به کسب تجربیاتی جدید در این خصوص شد.

در اولین دوره مسابقات بین المللی ارتش، رقابت در 13 رشته برگزار می شد اما در دوره دوم به 23 رشته و در دوره سوم به 28 رشته رسید و امسال نیز رقابت ها درهمان 28 رشته سال قبل برگزار شد که ایران در 16 رشته از آن به استعداد 382 نفر نماینده داشت.

البته در ابتدا قرار بود ایران در 17 رشته شرکت کننده داشته باشد اما از یک رشته به دلیل حضور تیمی از رژیم صهیونیستی، انصراف داد و در نهایت تیم های ایرانی در 16 رشته مسابقات شرکت کردند.

سرپرستی تیم های ایرانی در رقابت های امسال مسابقات ارتش را امیر سرتیپ دوم «وجیه‌الله جمشیدی» برعهده داشت.

امیر سرتیپ دوم وجیه‌الله جمشیدی سرپرست تیم های اعزامی ایران به مسابقات ارتش

* میزبانی از رقابت ها، فرصتی برای ایران

در دوره های ابتدایی مسابقات ارتش ها، میزبان تمامی رشته ها کشور فدراسیون روسیه بود اما تا دوره سوم که در سال 96 (2017 میلادی) برگزار شد، وضعیت میزبانی تغییر یافته و کشورهای چین، آذربایجان، بلاروس و قزاقستان هم هر کدام میزبانی این رقابت ها در برخی رشته ها را برعهده گرفتند.

در رقابت های امسال که چهارمین دوره از مسابقات بین المللی ارتش بود، جمهوری اسلامی ایران و ارمنستان نیز هرکدام برای اولین بار میزبانی یک رشته را برعهده گرفتند

با این حساب، مسابقات امسال در 7 کشور روسیه، چین، ایران، قزاقستان، بلاروس، آذربایجان و ارمنستان برگزار شد که سهم روسیه 17 رشته، چین 4 رشته، قزاقستان 3 رشته و در نهایت چهار کشور آذربایجان، ایران، ارمنستان و بلاروس هر کدام یک رشته از رقابت را میزبانی کردند.

در مسابقات امسال، رشته غواصی (یا غواصی عمق) به میزبانی دانشگاه دریایی امام خمینی (ره) نیروی دریایی ارتش جمهوری اسلامی ایران در بندر نوشهر برگزار شد و این فرصتی را فراهم آورد تا ایران علاوه بر حضور در رقابت‌ها، توانایی های میزبانی خود را نیز سنجیده و تجربیاتی به دست آورد.

البته میزبانی از رقابت های غواصی مسابقات ارتش، اولین میزبانی ایران از یک مسابقه نظامی معتبر و بین المللی نیست.

پیش از این در دوره رژیم گذشته مسابقات نظامی سنتو نیز به میزبانی ایران برگزار شده بود و می توان گفت که میزبانی از مسابقات ارتش ها پس از مسابقات سنتو، دومین میزبانی کشورمان از یک مسابقه نظامی بین المللی و اولین آن پس از انقلاب اسلامی است (صرف نظر از میزبانی مسابقات ورزشی ارتش ها در رشته ای همچون والیبال که جنبه ورزشی داشت).

* کشورهای حاضر در رقابت، معیاری برای سنجش سطح مسابقات

در رقابت های امسال بنا بر اعلام رسمی، تعداد 189 تیم از 32 کشور حضور داشتند که تقریبا دو برابر تعداد شرکت کنندگان دوره نخست مسابقات ارتش است.

در این دوره برای بیش از 80 کشور دعوت نامه فرستاده شد که در میان آن ها کشورهای غربی عضو ناتو نیز به چشم می‌خوردند، اما در نهایت کمتر از نیمی از کشورها برای حضور در این مسابقات اعلام آمادگی کردند.

برخی از کشورهایی که در این دوره حضور داشتند عبارتند از: ایران، آذربایجان، قرقیزستان، قزاقستان، بلاروس، هندوستان، چین، ارمنستان، اوگاندا، آنگولا، زیمباوه، لائوس، مراکش، الجزایر، سوریه، مصر، تاجیکستان، ازبکستان، مغولستان، پاکستان، یونان، صربستان، میانمار، رژیم صهیونیستی و...

در این میان چند کشور از جمله الجزایر، سودان، فیلیپین، میانمار و پاکستان برای اولین بار در مسابقات ارتش ها حضور داشتند و به تعبیری تجربه اولشان بود.

پیش از بررسی مختصر سطح کشورهای حاضر در رقابت‌ها، لازم است به دو مورد از موانع و چالش های حضور برخی کشورها در این مسابقات اشاره کنیم:

مانع اول: روابط و تنش های سیاسی

روسیه در سال های گذشته برای کشورهای غربی نیز دعوت نامه فرستاده اما با پاسخ منفی یا بی تفاوتی آنها رو به رو شد. تنش هایی که در روابط غرب با روسیه روی داد -از جمله مسئله اوکراین و کریمه- باعث شد تا کشورهای غربی تمایلی برای حضور در این رقابت ها از خود نشان ندهند و این مسئله تا اندازه ای به اعتبار و سطح مسابقات ضربه زد.

مانع دوم: استاندارد تجهیزات و ادوات در رقابت ها

در مسابقات ارتش ها، در رشته های مختلف از تجهیزات و ادواتی در سطوح نزدیک بهم یا بعضا یکسان استفاده می شود و کشورهای حاضر، یا باید از تجهیزات استاندارد رقابت که توسط میزبان در اختیارشان قرار می گیرد استفاده کنند و یا از تجهیزات خود که در سطحی مشابه با تجهیزات استاندارد رقابت هستند بهره ببرند. همین مسئله موجب عدم حضور برخی کشورها در مسابقات ارتش ها شده است.

کشورهای حاضر در مسابقات را از جهت سطح نیروهای مسلح می توان به چند دسته تقسیم بندی کرد و توان آنها را از جهت مولفه های مختلفی سنجید.

یک دسته کشورهای آفریقایی نظیر آنگولا، زیمباوه، اوگاندا و سودان هستند. این کشورها هم از نظر مولفه نیروی انسانی و هم از نظر مولفه تجهیزاتی سطح پایینی دارند؛ هر چند در سال های اخیر تجهیزات بهتری برای خود دست و پا کرده اند اما همچنان نیروهای مسلح ضعیفی دارند.

 برخی از این کشورها تا سال ها یک نیروی نظامی با تعریف مشخص و رسمی نداشته و ارتش در آن ها در قالب گروه های مسلح شبه نظامی تعریف می شد.

به عنوان نمونه، نیروهای دفاعی زیمباوه که از دهه 80 میلادی شکل گرفتند تا مدت ها در بخش نیروهای زمینی، دارای یک چهارچوب شبه نظامی و گروهی بودند هرچند در تعریف یک ارتش و نیروی نظامی خدمت می‌کردند.

از قاره آفریقا، کشوری شاخص همچون مصر نیز در رقابت حضور داشت که از نیروهای مسلح مجهز و آموزش دیده ای برخوردار بوده و از برخی جهات (همچون وضعیت تجهیزات) در تراز جهانی قرار دارد و از قابلیت شرکت در رشته های مختلف نیز برخوردار است.

ارتش مصر اگرچه مجهز است اما در بخشی از حوزه های مرتبط با نیروی انسانی ضعف هایی دارد که در عملکردشان تاثیرگذار است.

دسته دیگر، کشورهای آسیای مرکزی نظیر قزاقستان، قرقیزستان و ازبکستان هستند که از اقمار شوروی سابق محسوب می شوند.

عمده این کشورها در قیاس با سطح جهانی، ارتش های بزرگ و نیرومندی ندارند و برخی از  آن ها همچنان از تجهیزات، تاکتیک ها و روش های آموزشی منسوخ دوره شوروی استفاده می‌کنند.

در میان کشورهای آسیای مرکزی که در مسابقات ارتش ها حضور دارند، کشور شاخص، قزاقستان است که به آموزش و مولفه نیروی انسانی در سال های گذشته توجه بسیاری داشته و از این جهت در مسابقات نیز نتیجه گرفته است.

کشورهای آسیای مرکزی عمدتا در ارتش های خود از تجهیزات و ادوات به جای مانده از دوره شوروی استفاده می‌کنند و سطح تجهیزاتی بالایی ندارند.

شرکت کنندگان در مسابقات ارتش های امسال به روایت پرچم ها

دسته دیگر شرکت کنندگان مسابقات ارتش، قدرت های جهانی همچون روسیه و چین هستند که در حوزه فناوری های نظامی، تجهیزات و ادوات تحت کاربری، سطح آموزش و موارد دیگر از عمده شرکت کنندگان در مسابقات بالاترند.

دو کشور مذکور تقریبا از تمامی تجهیزات و ادوات لازم برای تمامی رشته های این رقابتها برخوردار هستند؛ مسئله ای که برای دیگر شرکت کنندگان وجود ندارد و همین، عامل برتری آنها است.

هند از جمله شرکت کنندگانی است که ارتش بزرگ و مجهزی دارد و از جمله ارتش های نیرومند در تراز جهانی محسوب می شود اما در حوزه نیروی انسانی دچار ضعف هایی است و همین مسئله موجب عدم موفقیت آنها در رقابت ها می‌شود.

یکی از نتایج این ضعف، بروز مشکلات فنی در جریان کاربری ادوات توسط هندی هاست که به عنوان نمونه می‌توان به مشکلات فنی تانک تی 90  تحت کاربری تیم هند در مسابقات بیاتلون تانک سال گذشته اشاره کرد.

رژیم صهیونیستی نیز ازجمله شرکت کنندگان در رقابت های سال گذشته و امسال بود. آنها اگرچه از سطح آموزشی مطلوب و توانمندی تجهیزاتی قابل توجهی برخوردار بوده و امکان حضور در رشته های متعددی را هم دارند اما در نهایت در رشته هایی نظیر آشپزخانه میدانی (مسابقات آشپزی) شرکت می‌کنند و در رقابت های اصلی و چالش برانگیز حضور نداشتند؛ بنابراین حضورشان چندان تاثیری در مسابقات ندارد مگر آنکه در رشته های شاخص شرکت کنند.

کشورهایی همچون ونزوئلا، میانمار، لائوس، سوریه و... هم یا ارتش کوچکی دارند (مانند لائوس) و یا در مولفه های مختلف در دسته کشورهایی با نیروهای مسلح ضعیف قرار می گیرند که مشکلات فراوانی دارند.

کشوری همچون سوریه که چندین سال درگیر جنگ داخلی بوده علاوه بر تجهیزات، شمار قابل توجهی از نیروهای آموزش دیده و نخبه خودش را نیز از دست داده است. البته حضور در جنگ داخلی برای برخی یگان های ارتش سوریه از جمله یگان های زرهی تا حدی مفید بوده و بر مهارت های آن ها افزوده اما این مسئله در کنار از دست رفتن شمار قابل توجهی از نیروهای آموزش دیده و با تجربه قرار می‌گیرد.

دسته ای از شرکت کنندگان همچون پاکستان یا ارمنستان که در همسایگی ما هستند نیز هر چند در برخی حوزه ها سطح آموزشی مطلوب و نیروی انسانی ورزیده ای دارند اما در نهایت درگیر مشکلات دیگری هستند که سطح عملکرد آنها را به میزان قابل توجهی کاهش می دهد.

به عنوان مثال ارتش پاکستان در برخی از حوزه ها دچار فقر تجهیزاتی است. کشور ارمنستان ارتش بزرگی ندارد و در دسته کشورهای با نیروهای مسلح ضعیف و دسته چندم قرار می‌گیرد.

شرکت کننده دیگری که در رقابت ها حضور داشت، کشور آذربایجان، دیگر همسایه ایران است. این کشور در یک دهه اخیر گام های بلندی در جهت تجهیز و تسلیح نیروهای مسلح، بهبود سطوح آموزشی و ارتقای سطح عملکرد نیروی انسانی برداشته و در برخی حوزه های تجهیزاتی و تسلیحاتی به سطح روز دنیا رسیده، با این وجود آذربایجان نیز ارتش بزرگی ندارد و یک ارتش دسته چندم با توانایی های محدود محسوب می‌شود.

در خصوص دیگر شرکت کنندگان در رقابتها نیز می‌توان مسائل مختلفی را مطرح کرد که سطح نیروهای مسلح آنها را مشخص می‌کند.

در کل با بررسی کشورهای حاضر در رقابتها می توان گفت که در حال حاضر مسابقات ارتش ها از سطح بالایی برخوردار نیست و چنانچه کشورهای حاضر از نظر سطح نیروهای مسلح در تراز جهانی مورد پایش قرار بگیرند تنها تعدادی در حد انگشتان یک دست، از استاندارد های لازم برخوردار خواهند بود.

 کشورهای مطرحی نظیر کره جنوبی، فرانسه، آمریکا، انگلیس، ترکیه، برزیل و بسیاری دیگر که حرف هایی برای گفتن دارند در این رقابت ها حضور ندارند و بدیهی است به هر میزان که از حضور کشورهایی با نیروهای مسلح تراز اول و بزرگ در مسابقات کاسته شود و به جای آن کشورهایی با ارتش های دسته چندم و کوچکتر حضور پیدا کنند به همان میزان از اعتبار رقابت ها و سطح برگزاری آن کاسته می شود و بالعکس.

* مزیت میزبانی، مسئله ای موثر در رقابت

بسیاری بر این باورند که میزبانی مزیتی برای برخی کشورهاست تا با تعیین شرایط، نتیجه مسابقه را به نفع خود رقم بزنند و از این جهت است که کشورهای میزبان در رشته های تحت میزبانی خود عمدتا مقام نخست را کسب می‌کنند.

واضح است که چنین نگاهی چندان نزدیک به واقعیت نیست. هر چند کشورهای مختلف می‌توانند میزبان رشته های متفاوتی باشند اما در نهایت برای هر رشته یک چهارچوب و استاندارد رقابتی مشخص تعیین شده و طبق آن عمل می شود.

به عنوان مثال در مسابقات «بیاتلون تانک» یا در رشته های دیگر -صرف نظر از اینکه رقابت در روسیه برگزار شود یا کشور دیگر- مسیر موانع از پیش مشخص و به صورتی ثابت تعریف شده است.

در هرحال شرایط و ویژگی رقابتها به شکلی یکسان اعمال می شود و میزبان نمی‌تواند مستقلا شرایط خود را بر رقابت تحمیل و در آیتم ها با توجه به نظر خود تغییر به وجود آورد. در واقع کشورهای میزبان براساس یک چهارچوب پذیرفته شده میزبانی می‌کنند.

در صورتی هم که در رشته یا رشته هایی نیاز به تغییر باشد، باز هم میزبان به تنهایی نمی تواند درباره آن تصمیم بگیرد.

به عنوان مثال در رشته رقابت خدمه خودروهای رزمی موسوم به Suvorov Attack در زمانی که این رشته به میزبانی روسیه برگزار می شد، به جای گدار آب از یک دریاچه در مسیر مسابقه استفاده می شد و ادوات می بایست در حالت شناوری، مسیری را در این مانع آبی طی می کردند اما وقتی رقابت به چین منتقل شد، در منطقه ای که چینی ها زمین مسابقه را ایجاد کردند، چنین دریاچه ای وجود نداشت.

در نهایت تصمیم بر این شد که به جای دریاچه از مانع گدار آب که یک استخر به مراتب کوچکتر بود -مانند گدار آبی که در بیاتلون تانک مورد استفاده قرار می گرفت- استفاده شود. این مسئله به تصویب رسید و به یک چهارچوبی استاندارد برای رقابتها تبدیل شد.

7 کشوری که امسال مسابقات ارتش را میزبانی کردند/ ایران برای اولین بار میزبان یک رشته بود

با توجه به اینکه آیتم ها و مسیر رقابت ثابت است و نظر به اینکه کشورها یا بواسطه تجربه حضور در دوره های قبل، با مسابقه و مسیر های آن آشنایی دارند و یا پیش از رقابت مدتی را در زمین های مسابقه تمرین می‌کنند، می توان اینطور نتیجه گرفت که مزیت میزبانی در شناخت بهتر از مسابقه نیست مگر در دوره اول که روس ها میزبان بودند و دیگر کشورها تجربه نداشتند. اما امروز 4 دوره از مسابقات بین المللی ارتش ها می‌گذرد و اطلاعات کامل آیتم های مسابقه و مسیر های آن به صورت عمومی نیز موجود است.

کاری که اکثر کشورهای میزبان انجام می دهند آن است که در رشته های تحت میزبانی خود به مراتب بیش از دیگر رشته ها آمادگی ایجاد کرده و به تمرین می‌پردازند.

به عنوان مثال روسیه در رشته «بیاتلون تانک» علاوه بر مسابقات داخلی که از مدت ها قبل از رقابت ها آغاز می‌شود، برای تیم های منتخب خود که قرار است در رقابت ها حضور پیدا کنند تمرینات ویژه ای نیز جهت افزایش حداکثری آمادگی تدارک می بیند. تمرینات تیم های روسی بعضا در خارج از میادین ساخته شده برای مسابقات برگزار می شود تا شرایط سخت تری را تجربه کنند.

کشور چین نیز برای رشته های تحت میزبانی خود دوره های تمرینی خاصی در نظر می‌گیرد و پیش از رقابت بارها به تمرین می پردازند. به همین ترتیب برای دیگر کشورهایی که میزبانی رقابت ها را بر عهده دارند نیز تمرینات بیش از سطح متوسط برگزار می شود و طبیعتا نتیجه چنین تمریناتی، برتری در رشته های تحت میزبانی است اما در مجموع، برتری میزبان به معنی تعیین شرایط خاص از سوی آن یا تقلب در رقابت و امثالهم نیست.

* حضور واحدها و یگان های منتخب، نکته ای تامل برانگیز

نکته دیگری که می‌بایست در خصوص مسابقات ارتش ها مورد توجه ویژه قرار گیرد آن است که نتایج کسب شده از سوی تیم ها در حقیقت برآیندی از عملکرد واحد ها و یگان های منتخب آن کشور است که بعضا از یگان های زبده و شاخص در حوزه های مختلف بوده و از طریق رقابت های داخلی انتخاب می شوند.

از دومین تجربه حضور، کشورهای مختلف سعی بر این دارند که از طریق برگزاری مسابقات داخلی، بهترین تیم ممکن را به رقابت ها اعزام کنند. این دیدگاه خصوصا در میان کشورهایی نظیر روسیه، چین ، ایران و... بیشتر وجود دارد.

 به عنوان مثال یگانی همچون تیپ 65 نوهد از واحد های آموزش دیده و زبده ارتش ایران محسوب می شود و هنگامی که تیمی از این یگان در رقابتی داخلی حضور می یابد و نتیجه برتری کسب می کند در نهایت برآیند آن، حضور تیم منتخب ایران در رشته ای مشخص از رقابت ها است که نوهد آن را نمایندگی می‌کند.

در مسابقات بین المللی ارتش، عمدتا واحدها و یگان های معمولی از نیروهای مسلح کشورها حضور ندارند و هر تیم شرکت کننده، یا از رسته تخصصی است یا از جمله نیروهای زبده و ویژه هر کشور محسوب می‌شود.

در ارتش روسیه جهت انتخاب خدمه برتر برای رقابت در رشته «بیاتلون تانک» از چندین ماه قبل، رقابت های داخلی انجام می شود و در نهایت تیم برتر خدمه تانک که حاصل رقابت در تمامی مناطق نظامی روسیه است، انتخاب شده و به مسابقات اعزام می شود.

در چین هم به همین شکل عمل می شود تا تیم های برتر در رشته های مختلف مشخص شوند.

رقابت و آماده سازی داخلی تیم بیاتلون تانک روسیه در منطقه تمرینی آلابینو/ این مراحل بعضا در خارج از میدان استاندارد مسابقه و در شرایطی سخت تر برگزار می شود.

در جمهوری اسلامی ایران نیز برای حضور در مسابقات ارتش های امسال، همچون سال گذشته رقابت های داخلی برگزار شد و تیم هایی از نیروهای مسلح در 14 رشته به رقابت پرداختند که با برتری عمده تیم های ارتش همراه بود.

امسال در کنار یگان های ارتش و سپاه، تیم هایی از نیروی انتظامی نیز در برخی رشته های خاص حضور داشتند که در ادامه مورد اشاره قرار خواهند گرفت.

در نهایت براساس آنچه که گفته شد، نتایج کسب شده در مسابقات ارتش ها، عمدتا حاصل عملکرد تیم های منتخب در نیروهای مسلح هر کشور است که از واحدها و یگان های شاخص و زبده بوده و اکثرا (و نه تمامی) براساس رقابت های داخلی انتخاب شده اند.

البته نباید این تصور وجود داشته باشد که شرکت کنندگان در رقابتها به صورت تصادفی یا بعضا از میان نیروهای فاقد تخصص و وظیفه انتخاب شده و به مسابقات اعزام شده اند.

* ایران در کدام رشته ها به رقابت پرداخت؟

یگان های مختلفی از ارتش، سپاه و نیروی انتظامی در 16 رشته این رقابتها شرکت کردند که در این میان سهم ارتش 7 رشته، سپاه 5 رشته و نیروی انتظامی نیز 4 رشته بود.

از میان 16 رشته مسابقات بین المللی ارتش که ایران در آن حضور داشت، رقابت خدمه تانک با نام بیاتلون تانک (Tank Biathlon)، رقابت تیم های حفاظت ش.م..ه (شیمیایی- میکروبی- هسته ای) با نام محیط امن (Safe Environment)، رشته جوخه هوابرد (Airborne Platoon)، رقابت نیروهای ویژه در محیط کوهستان با نام حلقه البروس (Elbrus Ring)، مسابقات غواصی عمق (Depth)، رقابت خدمه هواپیماهای بدون سرنشین موسوم به شکار شاهین (Falcon Hunting)، رقابت خدمه شناورهای رزمی با نام جام دریا (Sea Cup) با حضور تیم هایی از ارتش جمهوری اسلامی ایران برگزار شد.

در رقابت خدمه خودروهای رزمی پیاده نظام موسوم به حمله سووروف (Suvorov Attack)، رشته تک تیراندازی (Sniper Frontier)، رقابت های توپخانه ای تحت عنوان اربابان سلاح (Gunsmith Master)، چیره دستان آتش توپخانه (Masters of Artillery Fire) و رقابت تکاوران دریایی در رشته تهاجم دریاپایه یا دریابرد (Seaborne Assault) تیم‌هایی از سپاه پاسداران انقلاب اسلامی به نمایندگی از ایران حضور داشتند.

چهار رشته دیگر شامل گشت جاده (Road Patrol)، رقابت پلیس نظامی یا دژبان تحت عنوان حافظان نظم (Guardian of Order)، رقابت مربیان سگ با عنوان دوست حقیقی (True Friend) و رقابت های رشته پنج گانه زنان و مردان تحت عنوان Community warrior با حضور نمایندگان ایران از نیروی انتظامی برگزار شد.

اسامی و نماد 16 رشته ای که ایران در مسابقات ارتش امسال در آن ها به رقابت پرداخت

لازم به ذکر است که در اولین دوره حضور ایران در مسابقات ارتش ها، کشورمان در 7 رشته به رقابت پرداخت اما امسال با گذشت دو سال از اولین حضور، تعداد رشته هایی که در آن نماینده داشتیم به بیش از 2 برابر رسید.

* شرکت کنندگانی تازه کار یا با تجربه؟

در مسابقات ارتش های امسال به جز معدود کشورهایی که برای اولین بار در مسابقات حضور داشتند، اکثریت کشورها تجربه قبلی از حضور در این رقابت ها را داشتند.

برخی از کشورها نظیر بلاروس، قزاقستان و ارمنستان از دورانی که مسابقات ارتش ها صرفا مختص بیاتلون تانک بود و با نام مسابقات بین المللی تانک از آن یاد می شد در رقابت ها حضور دارند و کشورمان ایران نیز با در نظر گرفتن رقابت های امسال تاکنون در سه دوره از مسابقات حضور داشته است. دور نخست حضور ایران در سال 95 بود که برای اولین بار در رشته هایی نظیر بیاتلون تانک یا رقابت خدمه خودورهای رزمی موسوم به حمله سووروف حضور یافت.

 امسال برای تیم های ایرانی سطح تجربه حضور در رقابت ها متفاوت بود. در برخی رشته ها نظیر بیاتلون تانک ما درحالی در رقابت های امسال حضور پیدا کردیم که تجربه دو دوره حضور در سال های گذشته را داشتیم و در برخی دیگر از رشته ها نیز تجربه یکبار حضور را ثبت کرده بودیم.

تیم های ایرانی در مسابقات امسال در رشته های جدیدی نظیر گشت جاده، حافظان نظم و... نیز حضور داشتند که در حقیقت اولین تجربه حضورشان بود.

در یک جمع بندی اینگونه می توان گفت که در رشته های شاخص مسابقات ارتش ها از قبیل «بیاتلون تانک»، تیم ایران از تجربه کافی و شناخت لازم از رشته برخوردار بوده به ویژه که رقابت ها چهارچوب مشخص و بدون تغییری دارد.

مرحله نیمه نهایی مسابقات بیاتلون تانک سال گذشته/ دو تانک T-72B3 تیم ایران و ونزوئلا در کنار تانک T-90 تیم هند دیده می شوند.

رشته هایی که نیروی انتظامی جمهوری اسلامی ایران در آن حضور داشت -از جمله حافظان نظم،گشت جاده یا رقابت های پنج گانه- اولین تجربه ما در مسابقات امسال بودند.