به گزارش مشرق، از میان 16 رشته ای که نیروهای مسلح کشومان برای حضور در مسابقات بین المللی ارتش‌ها انتخاب کردند، شرکت در 5 رشته سهم یگان های سپاه پاسداران انقلاب اسلامی بود که شامل رشته های خدمه خودروهای رزمی پیاده نظام موسوم به حمله سووروف (Suvorov Attack)، تک تیراندازی (Sniper Frontier)، رقابت های توپخانه ای تحت عنوان اربابان سلاح (Gunsmith Master)، چیره دستان آتش توپخانه (Masters of Artillery Fire) و رقابت تکاوران دریایی در رشته تهاجم دریاپایه یا دریابرد(Seaborne Assault) می‌شد.

* حمله سووروف، نشان از نامی بزرگ

«هیچ کس نمی تواند تصور کند که شجاعت کورکورانه باعث پیروزی بر دشمن می شود» این سخن مردی است که که یکی از رشته های مسابقات ارتش ها نشان از او دارد: «الکساندر سووروف»؛ کسی که وی را بزرگترین فرمانده نظامی تاریخ روسیه می‌دانند فرمانده ای که در 63 نبرد مهم شرکت داشت و هیچگاه مغلوب نشد.

رشته تهاجم سووروف در حقیقت رقابت میان خدمه خودروهای رزمی پیاده نظام (اصطلاحا infantry fighting vehicle) است؛ ادواتی که حد فاصل میان تانک ها و نفربرها بوده و در عین برخورداری از قابلیت حمل نفرات همچون نفربرهای زرهی، از توانایی های هجومی خوبی نیز برخوردار هستند.

در مسابقات بین المللی ارتش در رشته های مختلفی از ادوات زرهی استفاده می‌شود که یکی از نمونه های شاخص آن در کنار بیاتلون تانک، رشته «حمله سووروف» است.

نگاره ای از الکساندر سووروف

«حمله سووروف» از جمله رشته هایی است که در اولین دوره حضور تیم های ایرانی در مسابقات ارتش ها که در سال 95 بود، در آن به رقابت پرداخت و از جمله رشته هایی است که در آن تجربه چند ساله داریم و در مسابقات امسال تیمی از نیروی زمینی سپاه پاسداران انقلاب اسلامی به نمایندگی از ایران در این رقابت ها حضور یافت.

مسابقات اخیر، سومین مرتبه از حضور ما در رشته حمله سووروف بود که البته بر خلاف سال گذشته امسال مدعیان جدید و البته سطح بالاتری داشت و با حضور نمایندگانی از چین، روسیه، ایران، ونزوئلا، زیمباوه، بلاروس و قزاقستان به میزبانی کشور چین در منطقه کورلا (Korla) برگزار شد. در مجموع 7 کشور در این رقابت حضور داشتند که در دو گروه مجزا به رقابت پرداختند.

کشورهایی که در رقابت امسال خودروهای رزمی موسوم به Suvorov Attack حضور داشتند

این رشته در مسابقات امسال، در بخش‌هایی مشابه رشته بیاتلون تانک بود که از جمله این موارد می‌شود به میدان برگزاری رقابت -که از زمان میزبانی چین براساس میدان بیاتلون تانک ساخته شد و دارای عوارض و موانعی منطق با آن است- اشاره کرد.

میدان رقابت این رشته دارای عوارض و موانعی همچون گدار آب، خندق ضد تانک و... است و تنها تفاوت آن با میدان بیاتلون در نوع اهداف و ایضا در تعداد اهداف است.

در حمله سووروف به جای هدف شبیه ساز تانک، از هدف شبیه ساز خودروی رزمی استفاده شده که ابعاد متفاوتی دارد و با ارتفاع 2.2 متر و عرض 2.96 متر در فاصله 1300 تا 1500 متری از موضع آتش قرار می‌گیرد.

دیگر اهداف تعبیه شده در این رقابت، از جمله هدف شبیه ساز بالگرد مشابه مسابقه بیاتلون تانک هستند.

لازم به ذکر است که در این رشته نیز همچون بیاتلون تانک، مقادیر مشخص و محدودی مهمات در اختیار خدمه قرار می‌گیرد و اینگونه نیست که در مصرف مهمات محدودیتی نباشد.

طرح کلی میدان رقابت های حمله سووروف

موانع و عوارضی مشابه بیاتلون تانک (از جمله گدار آب) در رشته حمله سووروف 

به مانند رشته بیاتلون تانک، در رشته حمله سووروف نیز تعداد اعضای هر کشور که در رقابت حضور دارند حداکثر 21 نفر است که 12 نفر خدمه، 6 تکنسین فنی، یک سرپرست تیم و دو مربی را شامل می‌شود.

در مسابقات امسال این رشته همچون دوره گذشته، از خودروهای رزمی Type86 چینی در مدل بهبود یافته Type 86G استفاده شد که مجهز به یک قبضه توپ 30 میلیمتری خودکار و یک تیربار 7.62 میلیمتری هم محور بودند. این خودروها را می‌توان معادل یا مشابه چینی خودروی رزمی BMP-2 روسی دانست که در اختیار نیروی زمینی ارتش و سپاه نیز قرار دارد و شرکت کنندگان ایرانی از دوره قبلی رقابت ها تجربه استفاده از این خودرو را دارند.

خودروهای رزمی Type 86G تیم سپاه در مسابقات حمله سووروف

خودروی رزمی تیم ایران در مرحله گدار آب

رشته حمله سووروف نیز همچون بیاتلون دارای سه مرحله نخست انفرادی، نیمه نهایی و نهایی امدادی است و تیم های خدمه ایران در دو دور مرحله نخست انفرادی رقابت ها، در جایگاه دوم گروه خود قرار گرفتند و در دور سوم نیز از نظر جایگاه زمانی به رتبه چهارم دست یافتند.

در رقابت امسال، تیم ایران نرخ اصابت به هدف بالاتری نسبت به سال گذشته از خود به جای گذاشت به صورتی که در یکی از دور های مرحله نخست تمامی 9 هدف مورد اصابت قرار گرفتند. در نهایت تیم ایران به فینال رقابت ها راه یافت و در رقابتی با حضور تیم هایی همچون روسیه و چین به مقام سوم رسید.

نمونه ای از نتایج کسب شده توسط تیم ایران

رشته حمله سووروف از نظر تعداد شرکت کنندگان و سطح برگزاری، با رقابتی همچون بیاتلون تانک قابل قیاس نیست و در کلاسی پایین تر برگزار می‌شود هر چند که در رقابت های امسال کشورهایی همچون بلاروس حضور داشتند که به نسبت امثال کشورهای آفریقایی در سطح بالاتری قرار می گیرند.

در سال گذشته تیم خودروهای رزمی ایران با شانس نسبتا خوبی رو به رو شد. ضمن حذف یکی از تیم ها، نماینده ما در این رشته در سال گذشته در نهایت با چهار کشور به رقابت نهایی رفت که با برتری نسبت به ونزوئلا به مقام سوم رسید.

برتری ما به ونزوئلا نیز به دلیل اشتباه خدمه این تیم و افزایش زمان اتمام رقابت بود. در حالی که تیم ونزوئلا اهداف بیشتری نسبت به تیم ما را در رقابت سال گذشته مورد اصابت قرار داد اما زمانی که تیم ایران کسب کرد، بهتر از این کشور بود و در نهایت ایران در جمع سه کشور برتر قرار گرفت.

البته به جز مقام سوم، جوایز و نشان هایی از جمله بهترین راننده، توپچی و فرمانده خودروی رزمی نیز به تیم ایرانی تعلق گرفت.

تمامی مواردی که در بخش دوم این گزارش در خصوص بهره گیری از مسابقات بیاتلون تانک عنوان شد در خصوص رشته حمله سووروف نیز قابل بیان است.

در این رشته، مزیت یکسان بودن میادین با بیاتلون تانک این امکان را فراهم می‌کند که از میدان بیاتلون تانک در کشور به عنوان محلی برای تمرین و آماده سازی مسابقات خودروهای رزمی نیز استفاده شود پس نتیجتا نیازی به هزینه جداگانه برای احداث محلی برای تمرین و رقابت وجود ندارد.

نفرات تیم سپاه که به نمایندگی از ایران در مسابقات حمله سووروف به مقام سوم دست یافتند

* تهاجم دریاپایه، رشته ای از سخت ترین ها

تهاجم دریاپایه یا هجوم دریابرد (Seaborne Assault) از جمله رشته های خاص در مسابقات ارتش ها است که امسال به میزبانی کشور چین برگزار شد.

سطح میزبانی رقابت های امسال به گواهی شرکت کنندگان بالاتر از سال هایی بود که مسابقات در روسیه برگزار می‌شد.

در این رشته تیم هایی از یگان های تفنگدار دریایی کشورها حضور داشتند و نماینده ایران در رقابت های تهاجم دریاپایه تیمی از تکاوران نیروی دریایی سپاه پاسداران انقلاب اسلامی با سرپرستی جناب سرهنگ عیسی علی زاده و مربیگری جناب سرهنگ مرتضی ملکی بود که با چهار کشور چین، روسیه، ونزوئلا و سودان به رقابت پرداختند.

شرکت در رقابت های امسال سومین حضور ما در رشته تهاجم دریاپایه بود. این رشته از نظر تعداد شرکت کنندگان رشته کم تعدادی است و رقابت محدودی دارد اما مراحل رقابت سختی در آن در نظر گرفته شده است.

در این رشته تعداد شرکت کنندگان هر تیم حداکثر 42 نفر است که از این تعداد به صورت استاندارد 24 نفر تفنگدار دریایی، 9 نفر به عنوان جوخه رزرو، حداکثر سه نفر در تیم سرپرستی و مربیگری، 3 نفر مسئول پشتیبانی و 3 نفر تکنسین فنی تعمیر هستند.

تهاجم دریاپایه دارای سه مرحله است که مرحله نخست آن عبور از میدان موانع، مرحله دوم آن رقابت بقا و مرحله سوم رقابت امدادی خودورهای رزمی دوزیست است.

در این رشته انواع تجهیزات مانند سلاح هجومی (با نام QDZ-03 در کالیبر 5.8 میلیمتر)، سلاح تک تیرانداز و تیربار سبک (QBB-95) و راکت انداز دوش پرتاب ضد زره (با نام Type-69) در اختیار شرکت کنندگان قرار می‌گیرد اما مهمترین تجهیزاتی که در این رقابت حضور دارد، خودروی رزمی دوزیست ZBD-05 است.

خودروی رزمی دوزیست ZBD-05

خودروی رزمیZBD-05 که با نام ZBD 2000 نیز شناخته می‌شود جهت تامین یک خودروی رزمی پیاده نظام دوزیست یا آبی/خاکی برای یگان های تفنگدار دریایی ارتش آزادی بخش خلق چین طراحی و ساخته شد.

الزامات ساخت این خودروی رزمی شامل قابلیت مناسب شناوری جهت حرکت در دریا (با شرایط دریایی مشخص)، امکان انجام عملیات تخلیه فراساحلی و حرکت مستقل به سمت ساحل (از فاصله 10 کیلومتری)، حمل و پشتیبانی آتش موثر از تعداد مشخصی تفنگدار دریایی و... بود.

در رقابت های سال گذشته این رشته که به میزبانی روسیه برگزار می‌شد، خودرویی که در بخش رقابت ادوات مورد استفاده قرار می‌گرفت، از نفربرهای چرخ دار دوزیست سری BTR (همچون مدل BTR-80) بود در حالیکه نمونه چینی به یک قبضه توپ 30 میلیمتری، یک قبضه تیربار 7.62 هم محور و پرتابگر موشک هدایت شونده ضد تانک HJ-73C مجهز است.

نفرات تیم سپاه در حال نصب پرچم مقدس کشورمان بر روی خودروهای رزمی دوزیست ZBD-05 و آماده سازی خودروها برای رقابت

مرحله نخست رشته تهاجم دریاپایه شامل عبور از مسیر موانع به طول 1200 متر است که 20 مانع مختلف را شامل می‌شود.

در این بخش که به صورت گروهی صورت می‌گیرد، نفرات هر تیم می‌بایست همراه با تسلیحات انفرادی خود از موانع عبور کرده و یک زمان مشخص در اتمام مسیر را به ثبت برسانند. تیم ایران در این بخش به رتبه سوم رسید و پس از تیم های چین و روسیه قرار گرفت.

مرحله دوم یا مرحله بقا نیز شامل عبور از یکسری موانع همراه با بخش تیراندازی آفندی بود. مسیر رقابت در این بخش 4.2 کیلومتر بوده و شامل 12 نوع مانع مختلف است.

در این مرحله موانع کمتری در سر راه وجود دارد اما مسافتی که نفرات هر تیم می‌بایست طی کنند به شکل قابل ملاحظه ای افزایش پیدا می‌کند ضمن اینکه مهارت های تیراندازی نیز در آن مطرح است. در این مرحله نیز تیم ایران در جایگاه سوم قرار گرفت.

آیتم عبور از موانع

نمونه ای از مسیر موانع رقابت رشته تهاجم دریاپایه

تیم ایران در مرحله عبور از موانع

مرحله سوم کار با ادوات یا خودروهای رزمی دوزیست ZBD-05 است. این بخش شامل عبور از مسیری 9 کیلومتری با استفاده از خودروهای رزمی بود که 800 متر از آن در آب صورت می‌گیرد.

بخش دیگر این رقابت، تیراندازی به اهداف در آب است که در آن سه نمونه هدف مختلف به کار گرفته می شود. نمونه نخست، شبیه ساز یک خودروی زره پوش دوزیست است که می‌بایست از فاصله 1300 متر با استفاده از توپ 30 میلیمتری مورد اصابت قرار گیرد. با دو هدف دیگر نیز از فواصل 300 الی 900 متری با تیربار مقابله می‌شود. در مرحله کار با خودروی رزمی، تیم ایران پس از تیم ونزوئلا به جایگاه چهارم رسید.

نمونه دیگری از مسیر موانع در رشته تهاجم دریاپایه

نفرات تیم ایران در حالی در این رقابت شرکت کردند که اصولا کاربری خودروی رزمی دوزیست با قابلیت شروع عملیات به صورت فراساحلی (در یک کلام خودروی رزمی دریایی) برای یگان های تفنگدار دریایی ما تعریف نشده است و چنین ادواتی در سازمان رزم دریایی ما وجود ندارد.

علاوه بر این، در جریان به کارگیری خودروهای ZBD-05 برای تیم ایران مشکلاتی نیز رخ داد از جمله ورود آب به یکی از خودروها و غرق شدن آن که پایان رقابت توسط تیم ایران را به تاخیر انداخت.

با وجود تمامی مشکلات در جریان رقابت، در نهایت تیم کشورمان از سپاه پاسداران توانست در رشته تهاجم دریاپایه به عنوان سومی مشترک با ونزوئلا دست یابد و در این رشته برای کشورمان اعتبار کسب کند.

تیم ایران در حالی به رقابت با تیم هایی همچون روسیه و چین رفت که در حوزه تجهیزات، یگان های ما با یگان های تفنگدار دریایی چین یا روسیه قابل مقایسه نیستند. در حالی که کشورمان در خلیج فارس و دریایی عمان در جنوب و دریای کاسپین در شمال، دارای کیلومترها مرز آبی با همسایگان است و کشورهای ساحلی مختلفی در همسایگی ایران هستند.

 در نهایت اما یگان های تفنگدار دریایی ما براساس این سطح از مرز های آبی و اهمیتی که دارند از تجهیزات کافی برخوردار نیستند. تجهیزاتی از جمله خودروهای رزمی دوزیست با قابلیت عملیات از دریا از جمله مواردی هستند که می‌بایست برای یگان های تفنگدار دریایی کشوری همچون ایران تامین شود به ویژه که این قبیل تجهیزات صرفا بعد تهاجمی و آفندی ندارند و در عملیات دفاع ساحلی نیز می‌توانند موثر باشند.

به جز تامین ادوات و تجهیزات به روز، برخی موارد از جمله آمادگی جسمانی و توجه به مقوله تغذیه نیروها از جمله مواردی هستند که در خصوص تفنگداران دریایی نیز باید مورد توجه ویژه باشند.

نفرات تیم سپاه به نمایندگی از کشورمان در جایگاه سوم مشترک رقابت های رشته تهاجم دریاپایه قرار گرفتند

مسئله دیگر صرف زمان کافی برای تمرین در سطحی مطلوب است. تیمی که در مسابقات امسال به نمایندگی از ایران حضور یافت مدتی در حدود 2 ماه برای آماده سازی و تمرین فرصت داشتند در حالی که تیم هایی همچون چین زمان به مراتب بیشتری جهت گزینش نفرات و آماده سازی برای رقابت صرف کرده بودند و طبیعتا هرچه تمرین سخت تر باشد و زمان بیشتری برای آماده سازی صرف شود، رقابتی آسان تر انجام خواهد شد و نتیجه ای بهتر کسب می‌شود.

* اربابان سلاح، توپخانه ای که آتش نگشوده خاموش شد

در مسابقات ارتش دو رشته در زمینه توپخانه وجود دارد که یکی از آن ها تحت عنوان اربابان سلاح یا Gunsmith Master شناخته می‌شود.

در این رشته که امسال به میزبانی روسیه و در منطقه پنزا (Penza) برگزار شد، تیم هایی از شش کشور از جمله ایران، روسیه، چین، قزاقستان، ازبکستان و ارمنستان به رقابت پرداختند.

سال گذشته که اولین تجربه حضور ایران در این رشته بود، میزبانی رقابت ها بر عهده کشور چین قرار داشت اما امسال این کشور خود میهمان روسیه بود.

در مسابقه امسال که دومین تجربه حضور ما در این رشته از رقابت های توپخانه ای بود، تیمی از نیروی زمینی سپاه پاسداران انقلاب اسلامی به نمایندگی از ایران حضور داشت.

در مسابقات این رشته تعداد نفرات تیم ها حداکثر 17 نفر است که علاوه بر تخصص در حوزه تعمیر و به کارگیری قطعات توپخانه ای، می‌بایست در حوزه هایی همچون کار با تسلیحات انفرادی نیز از مهارت کافی برخوردار باشند.

تجهیزات و ادواتی که در این رشته در اختیار تیم ها قرار می‌گیرد شامل هویتزر کششی 122 میلیمتری D-30A ، راکت انداز 122 میلیمتری چندگانه BM-21 موسوم به گراد، توپ 23 میلیمتری ضد هوایی Zu-23، تیربار PKM، سلاح هجومی AK-74، راکت انداز دوش پرتاب آر پی جی 7، پیستول 9 میلیمتری ماکاروف، کامیون کاماز 6×6 و سیستم تعمیر و نگهداری توپخانه موسوم به MRS-APM براساس شاسی کامیون اورال 4320 است.

رقابت رشته اربابان سلاح در چهار مرحله برگزار شد که البته هر مرحله آیتم ها و ویژگی های خاصی داشت. مرحله نخست کار با هویتزر 122 میلیمتری D-30A بود. در این مرحله توانایی های تیم ها در تعمیر و نگهداری، انتقال و به کارگیری هویتزر مورد آزمایش قرار گرفت.

در ابتدای این مرحله، خدمه تعمیر و نگهداری می بایست هویتزر را از حالت آماده به حرکت به حالت آماده به رزم در می‌آوردند که شامل مراحل استقرار هویتزر در موضع از جمله باز کردن پایه های تثبیت کننده (سهم های هویتزر) و بررسی خالی بودن خزانه بود.

بخش بعدی رقابت شامل باز کردن اجزای مختلف هویتزر از جمله لوله و ترمز دهانه لوله (Muzzle brake) در قالب شبیه سازی تعمیر هویتزر و تعویض لوله آن بود.

 تعویض لوله به کمک سیستم تعمیرات توپخانه MRS ARM و جرثقیلی که بر روی آن وجود دارد انجام می‌شود. پس از این بخش، خدمه می‌بایست هویتزر را از حالت رزمی به حالت آماده به حرکت در آورده و به کامیون کِشنده آن متصل می‌کردند. پس از اتصال هویتزر به کامیون، مرحله انتقال آن آغاز می شود که شامل عبور از مسیری 4 کیلومتری دارای موانع مختلف از جمله گدار آب بود.

در پایان مرحله نخست و پس از عبور از مسیر موانع، هویتزر مجددا در نقطه استقرار و در حالت آماده به رزم قرار می گیرد. در نهایت شلیک آزمایشی توسط هویتزر صورت می گیرد که تایید کار خدمه در تعمیر و نگهداری است.

در مرحله دوم تعمیر و کار با توپ 23 میلیمتری ضد هوایی شبیه سازی می شود. این مرحله عمدتا شامل همان آیتم های مرحله اول است با این تفاوت که به جای هویتزر 122 میلیمتری، کار با توپ 23 میلیمتری ضد هوایی انجام شد.

در ابتدای کار حصول اطمینان از خالی بودن توپ و شلیک با آن صورت گرفته و در نهایت خدمه وارد مرحله جدا کردن لوله و اجزا می‌شوند.

یکی از تفاوت های این مرحله با مرحله اول در آن است که در زمان عبور از مسیر موانع و انتقال توپ 23 میلیمتری، در فاصله 100 الی 150 متری مانده به نقطه تعمیر، مسئله خراب شدن خودروی حامل شبیه سازی شده و خدمه می بایست در مسافت باقی مانده بدون خودرو توپ را انتقال دهند.

در بخش آخر با استقرار مجدد توپ در حالت رزمی، اجرای آتش آزمایشی صورت گرفت.

مرحله سوم که یک رقابت امدادی است در بخش نخست با تعمیر سلاح های انفرادی آغاز می شود. در این بخش سلاح های انفرادی مختلف از جمله سلاح هجومی AK-74 از هم باز شده و با نصب قطعه یدکی مجددا سرهم بندی می شود.

در بخش دیگری از رقابت، حضور در میدان تیر و اجرای آتش بر روی اهداف با استفاده از انواع سلاح های انفرادی از جمله سلاح کمری ماکاروف، پرتابگر آر پی جی 7، سلاح هجومی AK-74 و... صورت گرفت.

در این بخش اهداف متفاوت در فواصل مختلفی قرار داده شده بودند و هر هدف می بایست توسط سلاح مشخص مورد اصابت قرار می گرفت. در اینجا توانایی های خدمه توپخانه در استفاده از سلاح های انفرادی به چالش کشیده می شود.

در مرحله چهارم، ترکیبی از آیتم های مراحل دیگر با برخی تغییرات به اجرا گذاشته می شود ضمن اینکه در این مرحله راکت انداز 122 میلیمتری گراد نیز وجود دارد که کار با آن شامل موردی همچون جداسازی و نصب تیوب های 122 میلیمتری پرتابگر است.

در پایان مسابقه، مجموع زمان های ثبت شده برای هر تیم در هر مرحله مشخص شده و براساس آن رده بندی صورت می گیرد. در اینجا تیم برتر تیمی است که کمترین مجموع زمانی را کسب کرده و به تعریف دیگر مراحل رقابت را سریع تر از بقیه تیم ها به پایان رسانده باشد.

در رقابت های رشته اربابان سلاح امسال، تیم روسیه با کسب کمترین زمان به مقام قهرمانی رسید و تیم های ارمنستان و ایران نیز با کسب بیشترین زمان در جایگاه های پنجم و ششم قرار گرفتند.

نمونه ای از نتایج زمانی کسب شده توسط تیم ایران در رشته اربابان سلاح

رشته اربابان سلاح برای تیم ایران مورد جدیدی ندارد. سلاح های مورد استفاده در این مسابقه همچون هویتزر D-30 سال ها است که در یگان های توپخانه ای ارتش و سپاه عملیاتی است و تجربه کار با آن را از دوره دفاع مقدس داریم. مواردی همچون راکت انداز گراد حتی پیشینه به کارگیری بیشتری دارند.

راکت انداز بی ام 21 گراد از دوره رژیم گذشته به کشور وارد شد و چند دهه سابقه کار با آن وجود دارد. در مسابقات امسال از تجربه کافی و آشنایی با آیتم ها نیز برخوردار بودیم و عدم حصول به نتیجه مطلوب را باید در جای دیگری جستجو کرد.

در مراحلی از مسابقه تیم ایران نسبت به تیم های کشورهای قزاقستان و ازبکستان 10 دقیقه فاصله زمانی داشت. به این معنی که اگر تیم قزاقستان رقابت را در 35 دقیقه به پایان برد، زمان ثبت شده برای ایران 45 دقیقه بود.

این فاصله زمانی از منظر عملکرد توپخانه در میادین رزم امروزی میزان قابل توجهی است. برای اینکه مسئله به شکل بهتری برای شما مشخص شود مثالی می آورم. فرض کنید ایران با کشوری در حال جنگ است. در این جنگ یگان های توپخانه ای هر دو طرف مامور به اجرای آتش بر مواضع دیگری می شوند. فاصله زمانی 10 دقیقه ای توپخانه ایران با توپخانه دشمن به این معنی است که پیش از شلیک اولین گلوله توسط توپخانه ما، تعداد قابل توجهی گلوله از توپخانه دشمن بر روی مواضع خودی از جمله مواضع توپخانه ای ما فرود آمده. این مسئله به ویژه در حوزه اجرای آتش ضد اتش بار (Counter-battery fire) که از مفاهیم مهم توپخانه ای است اهمیت دوچندان پیدا می کند، هر طرف که از قابلیت اجرای آتش سریع تر برخوردار باشد امکان بیشتری برای سرکوب توپخانه طرف مقابل را دارد. در توپخانه برد با کسی است که اولین گلوله را به دقیق ترین شکل شلیک کند.

* تک تیرانداز خط مقدم، ناکامی در نیمه نهایی

رشته تک تیراندازی از جمله رشته های پر طرفدار در مسابقات ارتش است. در رقابت های امسال این رشته 18 کشور حضور داشتند و رقابت به میزبانی کشور بلاروس در منطقه برست (Brest) برگزار شد. شماری از کشورهایی که در این رشته حضور داشتند عبارتند از چین، روسیه، بلاروس، قزاقستان، ایران، ازبکستان، سوریه، ونزوئلا، مغولستان، صربستان، قرقیزستان، ارمنستان، مراکش، زیمباوه و...

ایران در رقابت های امسال برای سومین بار حضور داشت و تیمی از نیروی زمینی سپاه پاسداران انقلاب اسلامی کشورمان را نمایندگی می‌کرد.

تیم نیروی زمینی سپاه که در جریان رقابت های تک تیراندازی به نمایندگی از ایران حضور داشت

تجهیزات استاندارد این رقابت شامل سلاح تک تیرانداز 7.62 میلیمتری SVD ، سلاح کمری ماکاروف پی ام و نارنجک های تمرینی RGD-5 بود.

در رشته تک تیراندازی تعداد نفرات حاضر در رقابت از هر تیم حداکثر 9 نفر است که از این تعداد 6 نفر در سه دسته دو نفری از تک تیراندازان هر تیم هستند. از 6 تک تیرانداز هر کشور 4 نفر در رقابت شرکت کرده و دو نفر به صورت تیم رزرو هستند.

رقابت های تک تیراندازی دارای سه مرحله است که هر کدام از آن ها آیتم ها یا بخش های مختلفی دارند. در مرحله نخست 5 بخش تیراندازی با نام های بیاتلون تک تیراندازان، تیراندازی برای نتیجه، تک تیرانداز در دفاع، تک تیرانداز در حمله و شلیک شبانه وجود دارد.

در هر یک از این بخش های تیراندازی، یک یا چند هدف در فواصل و انواع مختلف قرار گرفته اند. اهداف شامل موارد مختلفی از جمله سیبل های استاندارد، سیبل انسان تمام قد، سیبل انسان نیم تنه، سیبل تیربارچی و... بودند.

فاصله از سیبل ها یا اهداف نیز از 150 متر تا 300، 500، 700 تا 800 متر متغیر و تعداد فشنگ هایی که برای هر هدف در اختیار نفرات قرار میگیرد نیز بین 2 تا 10 فشنگ بود.

در برخی از بخش های تیراندازی در مرحله اول محدودیت زمانی برای شلیک به هدف وجود دارد که عمدتا در بازه 1 الی 3 دقیقه است.

یکی از موارد تفاوت در تیراندازی مرحله نخست در نحوه شلیک تک تیراندازان است که به صورت های دراز کشیده، بر روی زانو و... است که در هر هدف تفاوت دارد.

به عنوان مثال در یکی از بخش ها، جهت هدف قرار دادن سیبل نیم تنه انسان از فاصله 500 الی 600 متری، تک تیرانداز می بایست به صورت نشسته بر روی زانو اقدام به شلیک کند. وضعیت سیبل ها یا اهداف نیز متفاوت بوده و در برخی بخش های تیراندازی با حرکت نقطه هدفگیری همراه است.

در مرحله دوم رقابت نیز همچون مرحله اول بخش ها یا آیتم های مختلفی وجود دارد. این مرحله که تحت عنوان رقابت زوج تک تیرانداز یا تیم دو نفری از تک تیراندازان مطرح است، 8 آیتم یا بخش تیراندازی وجود دارد.

در مرحله دوم نسبت به مرحله اول، تفاوت هایی در نوع و نحوه مقابله با اهداف یا شلیک به سیبل ها ایجاد شده از جمله افزوده شدن هدف پهپادی با فاصله اصابت 150 الی 200 متر.

در مرحله دوم رقابت های تک تیراندازی علاوه بر سلاح SVD از سلاح کمری ماکاروف هم برای شلیک به اهداف یا سیبل ها استفاده می شود. هدفی که برای اصابت با سلاح کمری در نظر گرفته شد در فاصله 25 متری قرار داشت.

در مرحله سوم رقابت که به صورت امدادی برگزار می شود، علاوه بر عبور از مسیر موانع، تک تیراندازان باید در سه میدان تیر مختلف حضور پیدا کرده و در ضمن شلیک با سلاح تک تیرانداز SVD، سلاح کمری ماکاروف پی ام، نارنجک های RGD-5 را نیز به سمت اهداف پرتاب کنند.

مبنای امتیاز دهی در رقابت های تک تیراندازی با رشته های دیگر مسابقات تفاوت دارد. در عمده رشته های مسابقات ارتش ها، هر چه میزان نمره یا امتیاز بالاتر باشد رتبه بهتری کسب می شود اما در رقابت های تک تیراندازی هر چه درصد اشتباه و خطا در تیراندازی کمتر و میزان دقت بالاتر باشد امتیاز یا نمره پایین تری به تیم ها تعلق می گیرد و هر چه نمره تیم ها کمتر باشد رتبه آن ها نیز بهتر خواهد بود. این مسئله دقیقا بر خلاف روش امتیاز دهی در دیگر رشته ها است.

در مرحله نخست رقابت های تک تیراندازی، تیم بلاروس میزبان با 20 امتیاز به مقام نخست رسید و تیم کشورمان نیز با امتیاز 110 در جایگاه  ششم از میان 18 تیم قرار گرفت.

در نهایت 8 تیم برتر از مرحله نخست به مرحله دوم یا نیمه نهایی راه یافتند. در این مرحله ایران با کشورهای بلاروس، چین، روسیه، قزاقستان، مغولستان و بنگلادش به رقابت پرداخت که نتیجه کار کسب امتیاز 11 و ناکامی در رسیدن به مرحله نهایی یا فینال بود.

در نهایت تیم های بلاروس، قزاقستان، روسیه و چین به ترتیب مقام های اول، دوم و مشترک سوم را کسب کردند و تیم ایران نیز در جدول رده بندی پس از ازبکستان در جایگاه ششم قرار گرفت.

با در نظر گرفتن اینکه شرایط مسابقه و سلاح ها برای تیم ها یکسان بوده و با توجه به این مسئله که ایران سابقه چندین دوره حضور در این رشته را دارد و از تجربه کافی برخوردار است، می توان گفت که نتیجه کسب شده در رقابت تک تیراندازی در سطحی قابل قبول نیست. وقتی تیم هایی با ارتش های دسته چندمی نظیر ازبکستان و قزاقستان در جایگاهی بالاتر نسبت به تیمی همچون ایران قرار می گیرند قطعا یک جای کار میلنگد و باید دلیل و منبع مشکل را جستجو کرد و به رفع آن پرداخت.

* چیره دستان آتش توپخانه، نتیجه ای تعجب برانگیز

دومین رشته مسابقات ارتش که در حوزه توپخانه برگزار می شود، رقابت موسوم به چیره دستان یا استادان آتش توپخانه یا Masters of Artillery Fire است.

این رشته البته از نظر سطح تخصصی به مراتب پایین تر از رشته توپخانه ای اربابان سلاح است اما برتری که نسبت به آن دارد در افزایش تعداد شرکت کنندگان است که به رقابت های آن اعتبار بیشتری می بخشد.

در این رشته در رقابت های امسال مجموعه 11 کشور قزاقستان، بلاروس، ازبکستان، روسیه، آذربایجان، قرقیزستان، ونزوئلا، سوریه، ایران، زیمباوه و ترکمنستان حضور داشتند.

رقابت های امسال به میزبانی قزاقستان در منطقه اوتار برگزار شد و تیمی از نیروی زمینی سپاه پاسداران انقلاب اسلامی به نمایندگی از ایران در رقابت حضور داشت. تعداد استاندارد نفرات تیم ها در این رشته حداکثر 21 نفر است که 15 نفر از آن ها در قالب سه جوخه 5 نفری خدمه خمپاره انداز هستند. مابقی نفرات در نقش سرپرست تیم، دو مربی، عضو کمیته داوری و... ایفای وظیفه می کنند.

رشته چیره دستان آتش توپخانه یا مسابقه خمپاره انداز ها در سه مرحله انفرادی، شبانه و امدادی (تیمی) برگزار می شود و تجهیزات مورد استفاده در رقابت نیز شامل خمپاره انداز 120 میلیمتری 2B11، خودروی زره پوش چند منظوره سبک MT-LB به عنوان حامل و کِشنده توپخانه، راکت انداز آر پی جی 7 و سلاح هجومی AK-74 یا نمونه ای مشابه است.

مرحله نخست شامل میدانی به طول 6 کیلومتر است که در آن مسیر تنبیهی 500 متری برای تیم های متخلف از قوانین مسابقه در نظر گرفته شده است.

خدمه خمپاره اندازها می‌بایست با طی بخشی از مسیر در موضع آتش قرار گرفته، نقاط مشخص شده به عنوان هدف خمپاره را با موفیت مورد اصابت قرار داده، در شلیک تمرینی با راکت انداز آر پی جی 7 شرکت کرده و در نهایت از مسیر موانع در بخش پایانی میدان رقابت عبور کنند.

اهدافی که می بایست توسط خمپاره مورد اصابت قرار گیرند در شعاع 15 متر بر روی زمین نقش شده اند. فاصله از اهداف نیز 1000 تا 1500 متر است.

میدان رقابت های رشته کار با خمپازه انداز

مرحله دوم شبانه شامل مسیری به طول 5 کیلومتر است که در این مرحله خدمه خمپاره انداز می بایست در ابتدا مواضع آتش را تحت تصرف خود قرار دهند و پس از آن مواردی از جمله اجرای آتش بر روی نقاط هدف و... اجرا می شود.

در این بخش نیز مسیر 500 متری تنبیهی وجود دارد که در صورت تخلف هر یک از تیم ها به مسیر رقابت آن افزوده می شود که این مسئله در زمان پایان رقابت موثر است.

در مرحله سوم یا امدادی نیز علاوه بر عبور از مسیر موانع که با استفاده از زره پوش MT-LB صورت می گیرد، اجرای آتش بر روی اهداف با خمپاره انداز و... نیز مجددا به رقابت گذاشته می شود.

معیار اصلی برتری در این رشته، زمانی است که در هر تیم در جریان رقابت به ثبت رسانده است.

در پایان رقابت های این رشته، قزاقستان میزبان به مقام نخست، بلاروس و ازبکستان به مقام دوم مشترک و روسیه و آذربایجان به مقام سوم مشترک رسیدند.

تیم ایران نیز پس از تیم های سوریه، ونزوئلا و قرقیزستان در جایگاه هفتم قرار گرفت. البته اینکه چهار کشور به صورت مشترک به مقام دوم و سوم رسیدند در بهبود وضعیت ایران در جدول رقابت ها موثر بود، چنانچه مقام دوم و سوم به اشتراک گذاشته نمی شد جایگاهی که به ایران در جدول نهایی رقابت ها می رسید در نهایت نهم بود.

در چرایی اینکه ما نتیجه ضعیفی کسب کردیم می توان از کمبود تجربه لازم جهت رقابت در این رشته صحبت کرد اما همه مسئله تجربه حضور نیست. تیمی همچون سوریه که برای اولین بار در این رقابت حضور داشت، عملکردی بهتر نسبت به تیم ایران ثبت کرد و از همین مسئله می توان دریافت که موضوعی فراتر از تجربه حضور در رقابت مطرح است و نباید همه ضعف را متوجه مسئله نبود تجربه کنیم. سلاح هایی که در این رشته مورد استفاده قرار گرفت برای ما نا آشنا نیستند.

 خمپاره انداز 120 میلیمتری سلاح پیچیده ای نیست که نفرات تیم های ما با آن آشنایی نداشته باشند. تنها مورد خاص در ادوات مورد استفاده در رقابت است که خودروهای زرهپوشMT-LB بودند.

در نهایت کار با این خودرو نیز چالش خاصی ندارد و کسانی که تجربه کار با پلتفرم های زرهی شنی دار شرقی را دارند امکان هدایت این خودرو را نیز خواهند داشت، صرف نظر از اینکه پیش از مسابقه نیز مرحله تمرین و آشنایی با تجهیزات برگزار شود یا خیر.

مشخصا در عملکرد تیم ایران ضعف هایی وجود دارد که فراتر از تجربه حضور در رقابت است. اگر مبنای عملکرد صرفا تجربه باشد باید گفت چگونه است که تیمی همچون ازبکستان که همچون تیم ایران فاقد تجربه لازم در این مسابقات است به مقام دومی دست می یابد؟

مشخصا در حوزه عملکرد، تیم ایران نتیجه ضعیفی داشته حتی ضعیف تر از کشورهایی نظیر ونزوئلا، سوریه، ازبکستان، قزاقستان و قرقیزستان.

لازم است در مسئله تمرین و آموزش های خدمه خمپاره انداز کار بیشتری صورت گیرد و برای حضور در رشته مذکور تمرینات و شبیه سازی های ویژه ای انجام شود یا چنانچه اگر تیم اعزامی از توانایی های مطلوب برخوردار نیست تیم دیگری در رقابت های سال بعد اعزام شود که در مسابقات داخلی نیز رتبه برتری کسب کرده باشد. مبنای شرکت در مسابقات نظامی صرفا حضور یک تیم نیست بلکه کسب نتیجه نیز اهمیت دارد.