به گزارش مشرق، «شایان ‌مصلح» مدافع چپ باشگاه پرسپولیس هم یکی از فوتبالی‌هایی است که با این عنوان شناخته شده است. او فوتبالیستی است که شعر آیینی می‌گوید و نوحه‌خوانی می‌کند. در گفت‌وگوی کوتاه با این بازیکن فوتبال در مورد علاقه‌های شخصی او یعنی شاعری، ورزش و مذهب صحبت کرده ایم.

• شاعری را با عاشقانه‌گفتن شروع کردی؟
بله؛ اما نه اینکه در آن دوران شعر آیینی را دوست نداشتم، قسمت نمی‌شد.
 

• در چه تاریخی نخستین شعر آیینی‌ات را گفتی؟
سال ٩٣ یک شعر در مورد حضرت زهرا(س) گفتم.
 

• مهندسی‌صنایع، شعر و فوتبال؛ ظاهرا ارتباط چندانی با هم ندارند.
آره خب، مهندسی صنایع واقعا ربطی به ادبیات ندارد؛ فوتبال هم همین‌طور. فوتبال با جسم من کار دارد و شعر با روحم. خدا همه اینها را در وجود ما گذاشته است. من قصد مقایسه ندارم اما شما نگاه کنید، شیخ بهایی هم حکیم، هم فقیه، هم عارف و هم ریاضیدان بود؛ شعر هم می‌گفت.
 

• به عنوان شاعر نظرت در مورد شاعران گذشته چگونه است؛ مثلا مولانا؟
در مورد کدام مولانا حرف می‌زنید؟
 

• جلال‌الدین محمد بلخی.
چاپ  نمی‌کنید.
 

• سعی می‌کنیم، منتشر کنیم.
 فضای اعتقادی با شعر ما بسیار عجین شده است، اشعار مولانا مغایر با اعتقادهایی است که من دارم و از مولانا بیزارم.
 

• الگوی فوتبالی؟
الگوی فوتبالی ندارم.
 

• الگوی زندگی؟
سیره حسنه اهل بیت بهترین الگو هستند.
 

• این شب‌ها شایان ‌مصلح کدام هیأت می‌رود؟
هر جا پا بده می‌روم، امشب می‌رویم هیأت دیوانگان علی‌اکبر(ع) جنت‌آباد.
 

• در اردوها بیشتر با بشار رسن هستی؛ رابطه‌ات با دیگر بازیکن‌ها چطور است؟
من چون زبان عربی خوب می‌دانم، بیشتر با بشار هستم. در ضمن بشار رسن یک بچه‌شیعه دوست‌داشتنی است اما به ‌طور کلی با فوتبالی‌ها رفت‌وآمد خارج از چارچوب فوتبالی ندارم. خیلی از بازیکن‌ها با هم رفت‌وآمدهای خانوادگی هم دارند؛ اما من با هیچ‌کدام از فوتبالی‎ها چنین رفت‌وآمدهایی ندارم.
 

• در مورد فساد در فوتبال حرف بزنیم؟
ببینید فوتبال یک ورزش حرفه‌ای است که به یک صنعت تبدیل شده است. صنعت به دنبال خود پول می‌آورد و پول هم می‌تواند بی‌اخلاقی را به دنبال داشته باشد. من شایان مصلح شاید اگر بُعد مذهبی‌ام را نداشتم، فالوورهایم بیشتر بود و خیلی مسائل دیگر؛ خیلی توهین می‌شنویم که شما آدم فلانی هستید.
 

• از چه سالی نوحه‌خوانی را شروع کردی؟
از کودکی تفریحم این بود که با چادرنماز مادرم تکیه کوچک برپا و بروم تویش و نوحه‌خوانی کنم. عاشق امام‌حسین‌(ع) بودم و هنوز هم این عشق را حفظ کرده‌ام. من جزو آنهایی هستم که اعتقاد دارم هر چه در زندگی دارم، متعلق به امام‌حسین(ع)  و دیگر امامان معصوم است. مداحی  را هم  از کودکی شروع کردم. حب اهل بیت(ع) در دل همه ایرانیان است و برای همین به سمت هیأت می‌روند.

 دو برداشت کوتاه از زندگی «مصلح» فوتبال ایران
 سه سالم بود که پدرم فوت کرد و از بچگی خیلی با مصیبت حضرت رقیه(س) همذات‌پنداری می‌کردم که در سه سالگی پدرشان امام‌حسین (ع) را از دست داده بودند و این خیلی به من قوت قلب می‌داد و هنوز هم از ایشان می‌خواهم که شفاعت من را بکنند و گره از زندگی‌ام باز کنند.
زلزله ‌سال ۶۹ برای همه مردم ایران با فوتبال گره خورده است. ساعت از ۱۲ شب گذشته بود و بیشتر مردم ایران پای تماشای مسابقه برزیل و اسکاتلند در جام‌جهانی ۹۰ ایتالیا نشسته بودند؛ اما برخلاف بیشتر مردم دنیا، هیچ‌کدام از مردم شهر رودبار فرصت تماشای گل دقیقه ۸۰ مولر را پیدا نکردند. چند دقیقه قبل از گل برزیل، زلزله‌ای هفت ریشتری رودبار را لرزاند؛ زلزله‌ای که فقط ۶۰ ثانیه طول کشید. سال‌ها بعد از آن روزهای تلخ ‌سال ۱۳۶۹، حالا رودباری‌ها وقتی پسری را با شماره ۶۹ در سمت چپ پرسپولیس می‌بینند، حظ می کنند.

یک نمونه شعر آیینی از شایان مصلح
وقتی سلامم را نمی‌خواهند پاسخ گفت!
باید بمانم خانه پیش همسرم باشم

با کوه بغضی‌ در گلو این روزها باید
سنگ صبور دختر پیغمبرم باشم

منبع:‌ روزنامه شهروند