به گزارش مشرق، روزنامه «کیهان» در ویژه‌های خود نوشت:

روزنامه صبح نو با انتشار این پرسش می‌نویسد: شرایط ملتهب اقتصادی و بازار طی ماه‌های گذشته تصویری از بی‌دولتی را به نمایش گذاشته است. دولت داشتیم اما نه اقتداری بروز می‌یافت  و نه برنامه‌ای ارائه می‌شد. ناکارآمدی، ضعف سیستمی در تصمیم‌گیری صحیح و اجرای درست آن در این چند ماهه به خوبی عیان شد.

اگر قرار باشد در موضوعاتی مانند رانت و فساد در ثبت سفارش خودرو که به رسوایی انجامید به عقب بازگردیم. احتمالا پرونده‌های بیشتری گشوده خواهد شد؛ مهم این است که دولت خلأهای سیستمی و نظارتی خود را شناسایی کند و درصدد اصلاح آن برآید.

وضعیت فعلی پتروشیمی‌ها در کشور به هیچ‌وجه قابل تداوم نیست، ثروت ملی کشور و مردم در اختیار کسانی قرار گرفته است که در این جنگ نابرابر اقتصادی به فکر منافع مادی خوداند.

ارز حاصل از فروش محصولات پتروشیمی در سبد ارزی دولت قرار نمی‌گیرد و دولت ناتوان از برخورد، تلاش می‌کند قیمت خوراک پتروشیمی‌ها را به تلافی افزایش دهد. آیا حتی در این صورت دولت توانسته اقتدار خود را نشان دهد؟

طبیعی است در چنین شرایطی دولت مورد انتقاد قرار گیرد. اما کمتر گوش شنوایی برای شنیدن و به کار بستن پیشنهادات و دغدغه‌های کارشناسان به ویژه اقتصادی وجود دارد.

چرا نباید به دیگران حق بدهیم که ما را به دلیل سستی و بی‌عملی مورد نقد قرار دهند؟ چرا نباید به دلسوزان حق بدهیم که ما را به خاطر عدم سرعت در معرفی وزیر برای برخی وزارتخانه‌ها مورد انتقاد قرار دهند؟

چرا نباید به منتقدانی که از ما انتظار دارند لباس رزم بپوشیم و آرایش جنگی در حوزه اقتصاد بگیریم، احترام گذاشت؟

رئیس‌جمهوری با سخنانی که در دانشگاه بیان کرد، عملا آب پاکی را روی دستان اساتید و صاحب‌نظران اقتصادی کشور ریخت و نامه آنان را بی‌فایده دانست. محدود شدن دولت به چند نفر (رو و پشت صحنه سیاست‌گذاری‌های اقتصادی) می‌تواند توان کشور در مقابله با تهدیدات را کاهش دهد.
دستگاه اجرایی کشور باید به دنبال بهترین راهکارها، نظرات و تدابیر باشد و این جز با مشورت نخبگان انجام نمی‌شود.

دولتی که با شعارهای زیبا بر سر کار آمده نباید برای انتقادات روی ترش و حدی تعریف کند. حد انتقاد جز انصاف و خیرخواهی نیست و فراتر از آن محروم کردن خود و جامعه از اندیشه دیگران است.