به گزارش مشرق، اشتری از فعالان حوزه کتاب و داستان در متنی برای معرفی یک کتاب نوشت:

کسی که در مسیر داستان نویسی گام بر می دارد معمولا سه دوره را طی می کند. دوره اول بمب انگیزه و سرشار از حرف است. ولع نوشتن دارد و قلم در دستش سرکشی می کند. هرچه که اطرافش اتفاق می افتد و هر پرنده ای که در ذهنش می پرد را کلمه می کند و به صفحامت صامت کاغذ می دهد تا حرف بزند؛ آن هم از جنس نوشتن و اکثرا هم در شاخه داستان.

این دوره خصوصیات و حالات مختلفی دارد که همه اش را در این مختصر نمی شود ذکر کرد اما مهمترین خصوصیتش نوشتن غریزی و بی حساب است.

اگر شخص پیگیر آموزش و یادگیری باشد معمولا بعد از مدتی وارد دوره دوم می شود.

زمانی که با عناصر داستان و تکنیک های مختلف خلق درام آشنا می شود و هر روز زاویه جدیدی از جان قصه برایش عیان می شود. احتمالا در این دوره آثار شاخص می خواند و می بیند و تحلیل می کند و در قالب های آموزشی دست به نوشتن می برد. در این دوره به دلیل حساس شدن نسبت به آنچه می نویسد و سختگیری کمتر دست بقلم می برد و گاهی دچار یبوست قلم هم می شود.

و دوره سوم جایی ست که نویسندگی در او ملکه می شود و اسب در حالیکه با تکنیک می دود و بر اصول می تازد اما هیچوقت به ایستایی و انسداد نمی رسد.

اینجا همان جایی ست که راننده خودش نمی فهمد کی کلاج گرفت و کی تا دنده پنج رفت. فنون نویسندگی به ناخودآگاه او راه پیدا می کند و وقت ظهور هنر و خلاقیت در قالب داستان فرا می رسد.

غرض ارائه تحلیل و آسیب شناسی نبود بلکه می خواستم یک کتاب ساده معرفی کنم که کار به اینجا کشید.
«حق نوشتن» جولیا کامرون از آن دست کتاب های انگیزشی ست که در دوره دوم و زمان انسداد، بسیار به کار می آید. راه های مختلفی را برای شروع به نوشتن پیشنهاد می کند و برای دوران گذار نسخه های بسیار خوبی ارائه می دهد.

اگر در دوره دوم هستید و یا حتی دوره اول علیکم بالمطالعه که کتابی ارزشمند و کاربردی ست.