به گزارش مشرق، روزنامه «کیهان» در ویژه‌های خود نوشت:
ظریف در گفت‌وگو با خبرآن‌لاین با بیان اینکه برخی نگرانی‌ها صادقانه است، اما فکر می‌کنم پشت برخی از این فضاسازی‌ها منافع اقتصادی هست. بالاخره پولشویی یک واقعیت است در کشور و خیلی‌ها از آن سود می‌برند. البته اگر کدی هم داشته باشم امکانش را ندارم علنی عرض کنم.
بیشتر بخوانید:
مدعیان پولشویی گسترده اگر سند نیاورند، باید محاکمه شوند
ظریف دولت را در مبارزه با پولشویی زیر سوال برد!
گِرای «ظریف» برای تحریم بیشتر ایران
ظریف اضافه کرد: من نمی‌خواهم این پولشویی را نسبت بدهم به هیچ جایی ولی خب آنجاهایی که هزار میلیارد پولشویی انجام می‌دهند حتماً آن قدر توان مالی دارند که ده‌ها یا صدها میلیارد هزینه تبلیغات بکنند، هزینه فضاسازی در کشور بکنند.
بعضی‌ها به هزینه سفارتخانه‌های ما گیر دادند اما کل بودجه دلاری و ریالی و حقوق کارمندان و اجاره نمایندگی‌هایمان ۱۱۰۰ میلیارد تومان، یعنی کمتر از بودجه برخی دستگاه‌های فرهنگی که با برخی ارگان‌های قدرتمند کشور ارتباط دارند. ما که نمی‌توانیم با آن فضاسازی مقابله کنیم. یک فضاهایی درست کردند کسانی که یک قلم مفاسدشان ممکن است ۳۰ هزار میلیارد تومان منافع در آن جابه‌جا بشود.
ظریف همچنین گفته است: من هیچ دستگاهی را متهم به این کار نمی‌کنم افرادی که در این قضیه منافع دارند، پشت القای این تصورات هستند.
اظهارات آقای ظریف از چند حال خارج نیست.
۱- خدای ناکرده او دانسته و تعمداً دروغ می‌گوید.
۲- مطلب خلاف واقع می‌گوید اما نمی‌داند و آنچه را کسانی تلقین کرده‌اند، بازگو کرده است.
۳- اسنادی دارد و درست می‌گوید.
۴- با علم به اینکه قادر به پاسخگویی به قصور و تقصیرهای وزارت متبوع خویش درباره خسارت‌های برجام و تعلل‌ها و انفعال‌های بعدی در قبال گستاخی‌ها و فریبکاری‌های اروپا نیست، اقدام به برچسب زدن به منتقدان برای فرار از پاسخگویی کرده است.
چاره کار ساده و روشن است. آقای ظریف برای اثبات صداقت و آگاهی و اطلاع یا فقدان آن، مستند و روشن توضیح بدهد وقتی درباره پولشویی‌ها و کاسبی‌های غیرقانونی چند ده هزار میلیارد یا ۳۰ هزار میلیاردی حرف می‌زند، دقیقاً و مشخصاً از چه کسانی و کدام معاملات و منافع حرف می‌زند؟ مبهم و چند پهلو حرف زدن و اتهام‌پراکنی مبهم، کاری است که صرفاً از رسانه‌های وابسته به اتاق جنگ و عملیات روانی دشمن برمی‌آید.
آنچه جالب است اینکه ظریف می‌گوید «من هیچ دستگاهی را متهم نمی‌کنم». این طبعاً کار را به مراتب آسان‌تر می‌کند. او شرعاً، عقلاً و قانوناً نمی‌تواند با پرتاب تیر در تاریکی و یا ادبیات دو پهلوی دیپلماتیک، کلیت منتقدان را زیر علامت سؤال ببرد که مثلاً چرا گفته‌اند برجام به جای رفع تحریم‌ها موجب خسارت‌های هنگفت شده، یا چرا آمار سری مالی و بانکی در خدمت تحریم‌های دقیق‌تر دشمن (به بهانه همکاری با FATF) قرار گرفته است؟!
فراتر از این مبحث‌ها می‌توان آقای ظریف را شریک جرم مجرمان ادعایی وی دانست که با عدم معرفی آنها به افکار عمومی و مراجع قضایی ذی‌ربط، حاشیه امنیت ایجاد می‌کند؛ البته به شرط اینکه اصل ادعا واقعیت داشته باشد و چون کوچک‌ترین سندی ارائه نمی‌کند- و یقیناً هرگز ارائه نخواهد کرد چون سند و خبر واقعی وجود ندارد- بنابراین می‌توان نتیجه گرفت، اصل ادعا، فضاسازی و حاشیه‌سازی برای فرار از پاسخگویی است.
نکته تأسف‌بار دیگر اینکه آقای ظریف با تکرار این اتهامات غیرواقعی برای آمریکا و ساختار FATF «بهانه» جور می‌کند تا ایران را متهم به پولشویی کنند! آیا این جرم کوچکی است؟! کدام محافل و عناصر نفوذی با دادن گراهای دروغین، ظریف را هل داده‌اند تا این گونه به سیاه‌نمایی، زدن صاحب‌نظران منتقد، و بهانه دادن دست دشمن بپردازد؟!
و بالاخره اینکه آقای ظریف اگر کمی دقیق‌تر بگردد می‌بیند که میلیاردها دلار پول آلوده به خون برخی رژیم‌های مرتجع عربی و غربی در حوزه پروپاگاندای رسانه‌ای، در حمایت از کدام جریان سیاسی آلوده در کشور خرج شده است؟ ایشان می‌تواند از امثال مهدی هاشمی و همکارانش در ستاد بهینه‌سازی مصرف سوخت و دانشگاه آزاد بپرسد که کدام بودجه‌های هنگفت بیت‌المال را از طریق پولشویی، صرف فضاسازی‌های سیاسی و ضد انقلابی کردند یا برخی فرصت‌های انتخاباتی شبه اصلاح‌طلبان در انتخابات مجلس و شورای شهر - به شهادت رسانه‌های همین طیف- با پولشویی و کاسبی و اخاذی بسته شد و کدام رسانه‌های طیف مذکور کجاها پول و امتیاز گرفتند تا منتقدان دولت و وزارت خارجه را لجن‌مال کنند؟! یا به بزک برجام و FATF بپردازند.
و بالاخره اینکه کیهان آمادگی کامل دارد هر نوع سند مستند آقای ظریف درباره پولشویی- آن هم در مقیاس چند هزار میلیاردی - را منتشر کند.
