به گزارش مشرق، محمد ایمانی تحلیلگر مسائل سیاسی و فعال رسانه ای طی یادداشتی در کانال تلگرامی خود نوشت:

وزیر خارجه به جای اینکه از اروپا و آمریکا درباره بدعهدی برجامی، حمایت از تروریست‌ها و تحمیل جنگ به ملت‌های منطقه طلبکار باشد، صاحب‌نظرانی را که مستندا می‌پرسند تا کجا می‌خواهید برای گرفتن بهانه از غرب، امتیاز بدهید، متهم با پولشویی کرد!

اظهارات آقای ظریف از چند حال خارج نیست. 1- خدای ناکرده او دانسته و تعمداً دروغ می‌گوید. 2- مطلب خلاف واقع می‌گوید اما نمی‌داند و آنچه را کسانی تلقین کرده‌اند، بازگو کرده است. 3- اسنادی دارد و درست می‌گوید. 4- با علم به اینکه قادر به پاسخگویی به قصور و تقصیرهای وزارت متبوع خویش درباره خسارت‌های برجام و تعلل‌ها و انفعال‌های بعدی در قبال گستاخی‌ها و فریبکاری‌های اروپا نیست، اقدام به برچسب زدن به منتقدان برای فرار از پاسخگویی کرده است.

چاره کار ساده و روشن است. آقای ظریف برای اثبات صداقت و آگاهی و اطلاع یا فقدان آن، مستند و روشن توضیح بدهد وقتی درباره پولشویی‌ها و کاسبی‌های غیرقانونی چند ده هزار میلیارد یا 30 هزار میلیاردی حرف می‌زند، دقیقاً و مشخصاً از چه کسانی و کدام معاملات و منافع حرف می‌زند؟ مبهم و چند پهلو حرف زدن و اتهام‌پراکنی مبهم، کاری است که صرفاً از رسانه‌های وابسته به اتاق جنگ و عملیات روانی دشمن برمی‌آید.

یادداشت دیگری از محمد ایمانی را بخوانید:

اعتبار دولت و کارنامه مدیریت لیبرالی

از NPT تا برجام و FATT

راهکار آمریکا و اروپا برای صفر کردن هزینه تحریم نفتی ایران

آنچه جالب است اینکه ظریف می‌گوید «من هیچ دستگاهی را متهم نمی‌کنم». این طبعاً کار را به مراتب آسان‌تر می‌کند. او شرعاً، عقلاً و قانوناً نمی‌تواند با پرتاب تیر در تاریکی و یا ادبیات دو پهلوی دیپلماتیک، کلیت منتقدان را زیر علامت سؤال ببرد که مثلاً چرا گفته‌اند برجام به جای رفع تحریم‌ها موجب خسارت‌های هنگفت شده، یا چرا آمار سری مالی و بانکی در خدمت تحریم‌های دقیق‌تر دشمن (به بهانه همکاری با FATF) قرار گرفته است؟!

از سوی دیگر می‌توان آقای ظریف را شریک جرم مجرمان ادعایی وی دانست که با عدم معرفی آنها به افکار عمومی و مراجع قضایی ذی‌ربط، حاشیه امنیت ایجاد می‌کند؛ البته به شرط اینکه اصل ادعا واقعیت داشته باشد و چون کوچک‌ترین سندی ارائه نمی‌کند- و یقیناً هرگز ارائه نخواهد کرد چون سند و خبر واقعی وجود ندارد- بنابراین می‌توان نتیجه گرفت، اصل ادعا، فضاسازی و حاشیه‌سازی برای فرار از پاسخگویی است.

نکته تأسف‌بار دیگر اینکه آقای ظریف با تکرار این اتهامات غیرواقعی برای آمریکا و ساختار FATF «بهانه» جور می‌کند تا ایران را متهم به پولشویی کنند! آیا این جرم کوچکی است؟! کدام محافل و عناصر نفوذی با دادن گراهای دروغین، ظریف را هل داده‌اند تا این گونه به سیاه‌نمایی، زدن صاحب‌نظران منتقد، و بهانه دادن دست دشمن بپردازد؟!

آقای ظریف اگر کمی دقیق‌تر بگردد می‌بیند که میلیاردها دلار پول آلوده به خون برخی رژیم‌های مرتجع عربی و غربی در حوزه پروپاگاندای رسانه‌ای، در حمایت از کدام جریان سیاسی آلوده در کشور خرج شده است؟ ایشان می‌تواندبررسی کند که کدام رسانه‌ها پول و امتیاز گرفتند تا منتقدان دولت و وزارت خارجه را لجن‌مال کنند؟! یا به بزک برجام و FATF بپردازند

این مدل سیاسی‌کاری بی‌سابقه، آن هم از وزیر خارجه، نشانه فقر مطلق استدلال است. آقای ظریف به‌جای بهانه جور کردن برای غرب و FATF می‌تواند رد مفاسد مالی پنهان را یکی پشت دیگری دنبال کند؛ ذره بین هم نمی‌خواهد؛ مانند واردات غیرقانونی هزاران خودرو و نقش وزارت صنعت، اختلاس 16 هزار میلیاردی صندوق ذخیره فرهنگیان، ایجاد رانت 150 هزار میلیارد تومانی در بازار ارز و سکه و خودرو و نقش مدیران ارشدی که به این مفاسد هنگفت دامن زدند.

آیا نمی‌دانند رشوه‌های هنگفت در قراردادهای کرسنت و توتال و استات اویل را چه کسانی گرفتند و پولشویی‌های عجیب و غریب در دانشگاه آزاد وقت و بهینه‌سازی مصرف سوخت انجام دادند و خرج انتخابات کردند؟ آنها پای خود را روی رد پولشویی های سیاسی و انتخاباتی گذاشته اند. امثال آقای ظریف پس از بازنشستگی و برکناری، مدیون برخی از همین پول های نامشروع  دیگران هستند که خرج انتخابات کردند.

آقای ظریف با دروغ اخیر علیه منتقدان، مرتکب خیانت شده است. و اگر راست هم می‌گفت، باز هم خیانت کرده و شریک جرم بود؛ چراکه قوه قضائیه و دستگاه‌های نظارتی دولت را برای برخورد با خبر نکرده است.

اما فراتر از همه این شانتاژ، مردم از یاد نمی‌برند که اظهارات غلط آقای ظریف - چه آن زمان که گفت آمریکا ظرف پنج دقیقه می‌تواند توان دفاعی ما را نابود کند و چه هنگامی که در شورای روابط خارجی آمریکا، نقش اضطراری توافق در انتخابات مجلس را پیش کشید!- موجب بسیاری از خسارت‌های هنگفت به کشور و رونق کاسبی عناصر فرصت‌طلب شد.