به گزارش مشرق، پنجشنبه هفته گذشته مسعود بارزانی رئیس مستعفی اقلیم کردستان و رهبر پر نفوذ اقلیم در سفری مهم و قابل توجه به بغداد رفت تا با مقامات حکومت مرکزی دیدار و گفتگو کند. مسعود بارزانی را در این سفر فرزندش مسرور که رئیس دستگاه امنیتی اقلیم(آسایش) نیز می‌باشد، همراهی می‌کرد.

بیشتر بخوانید:

«بارزانی» با نخست وزیر عراق دیدار کرد

حمایت کامل مسعود بارزانی از عادل عبدالمهدی

این سفر از ابعاد گوناگون حائز اهمیت بوده و نکات مهمی را نشان میدهد که در سطور ذیل به برخی از آنها پرداخته می‌شود:

این سفر بعد از دوشکست بزرگ سیاستهای مسعود در قبال بغداد طی 2 سال گذشته رخ داده که اولین آن موضوع رفراندوم جدایی بود و نتیجه ای جز سرخوردگی برای مسعود به همراه نداشت و باعث شد که وی از سمت خود استعفا داده و عزلت نشین شود. دومین شکست نیز مربوط به انتخاب رئیس جمهور عراق بود که بر خلاف روال گذشته، اتحادیه میهنی و حزب دموکرات هر یک نامزدی را معرفی کردند و برهم صالح، نامزد مورد حمایت اتحادیه میهنی در پارلمان عراق با رای بالایی، به ریاست جمهوری انتخاب شد. هر چند عادل عبدالمهدی و رهبران جریانات شیعه در بغداد تصمیم گرفتند برای دلجویی از مسعود، فواد حسین نامزد وی برای ریاست جمهوری را به سمت وزارت دارایی و معاونت ریاست جمهوری انتخاب کنند.

برخی تحلیلگران بر این باور بودند که سفر مسعود بارزانی به بغداد برای پیگیری و احیای سهم 17 درصدی اقلیم از بودجه عراق است. از نظر آنها عادل عبدالمهدی که زمانی وزیر دارایی عراق بوده و او برای اولین بار سهم اقلیم مبنی بر 17 درصد را تایید کرده و اختصاص داده، این آمادگی را با توجه به دوستی دیرینه خود و نیز شخصیتش دارد که بودجه کنونی را که 13 درصد است، افزایش دهد. در این خصوص باید گفت که وضعیت سیاسی دو ساله گذشته، نحوه آرایش احزاب و ائتلافها و نیز اختلافات عمیق در اقلیم کردستان، چنین دورنمایی را برای بودجه اقلیم به نمایش نمیگذارد زیرا مسعود در حال حاضر در وضعیتی نیست که بخواهد چنین خواسته ای از دولت یا هریک از ائتلافهای شیعی داشته باشد.

این گفته زمانی واثقتر به نظر میرسد که دریابیم در دوره کنونی بر خلاف گذشته، جریانات اهل سنت در دو ائتلاف بزرگ شیعی تقسیم شده اند که این موضوع مانع مانور سیاسی مسعود بارزانی از طریق همراهی و ائتلاف با جریانات اهل سنت شده است.

بارزانی با دست خالی به سفر بغداد رفت و اصولاً به دلیل شرایط سیاسی پیش آمده نمیتوانست خواسته ای از بغداد داشته باشد. این در حالیست که در دوره پیش از انتخابات تلاش داشت تا با بازی بین دو ائتلاف بزرگ شکل گرفته شیعیان، حداکثر خواسته های خود را محقق سازد. در این خصوص هیئتی که پیش از انتخابات از اقلیم به بغداد رفته بود لیستی متشکل از 27 خواسته را مطرح کرده بود که در صدر آنها خارج شدن نیروهای نظامی عراق از کرکوک و افزایش بودجه اقلیم از 13 به 17 درصد بود که البته در همان ایام نیز با پاسخ منفی ائتلافهای شیعه روبرو شد.

بارزانی در دیدار خود با عادل عبدالمهدی بر حمایت خود از وی و دولتش تاکید کرد تا نشان دهد حداقل به طور آشکار و نمادین، با دولت بغداد همراه بوده و از مواضع خود بعد از انتخاب رئیس جمهور مبنی بر اینکه این روند سیاسی را به رسمیت نمی‌شناسد عقب نشینی کرده است. این موضوع در روند سیاسی عراق به طور کلی و بازگشت آرامش سیاسی به این کشور در دوره پسا داعش که حیاتی مینمود، قابل توجه است.

 بارزانی در سفر خود به بغداد، برخلاف گذشته نیچروان، نخست وزیر اقلیم که برادر زاده اش نیز میباشد را به همراه نداشت. این موضوع نشان میدهد که اختلافات مطرح شده بین نیچروان و مسعود و مسرور بخصوص برای آینده سیاسی اقلیم جدی بوده و مسعود تلاش میکند تا مسرور را جانشین خود و مرد شماره یک اقلیم به بغداد معرفی کند. اگر این تحلیل نزدیک به واقعیت باشد باید زین پس در انتظار موضع گیری ها واقدامات دو طرف علیه یکدیگر در آینده بود.

بارزانی در سفر خود به بغداد علاوه بر دیدار با مقامات رسمی از جمله نخست وزیر و رئیس مجلس، با رهبران ائتلافها و جریانات سیاسی شیعه و سنی نیز دیدار کرد. دیدار با هادی عامری رهبر ائتلاف فتح، سید عمار حکیم رهبر جریان حکمت ملی، ایاد علاوی رهبر ائتلاف وطنیه و صالح مطلک از رهبران احزاب اهل سنت از جمله آنهاست. بارزانی حتی برای دیدن مقتدی صدر رهبر ائتلاف سائرون به نجف رفته و برای دیدار با نوری مالکی رهبر دولت القانون به منزل وی رفت. این دیدارها نشان میدهد که مسعود تلاش دارد تا دوره گذشته را کنار نهاده و فصلی جدید را با بغداد آغاز کند، هر چند این سفر طوری برنامه ریزی شده بود که وی با برهم صالح رئیس جمهور عراق به دلیل حضورش در اجلاس گفتگوهای مدیترانه ای در رم دیدار نکند. شاید بتوان این موضوع را نیز عمق اختلافات موجود در بین احزاب و شخصیتهای کرد در اقلیم دانست و به نوعی آن را اختلافات داخلی آنها خواند.

بارزانی در این سفر بر خلاف گذشته از لباس محلی استفاده نکرد که این موضوع نیز نکته ای قابل توجه و تامل بود و نشان میداد مسعود در شرایط کنونی و در حال حاضر، بیش از آنکه به فکر خواسته های محلی و قومی خود باشد در پی احیای روابط با بغداد و دنبال کردن خواسته ها و اهداف ملی است. این موضوع نیز نکته مثبتی است که البته در بین بخشی از رسانه ها و تحلیلگران اقلیم با انتقاد روبرو شد.

در مجموع سفر بارزانی به بغداد را می‌توان گامی دیگر در جهت ثبات سیاسی در عراق و ایجاد همدلی ملی برای پیگیری اهداف و کمک به ساخت کشور در دوره پسا داعش خواند که با استقبال خوب بغداد نیز روبرو شده و در آینده بازخوردها و ثمرات آن نمود بیشتری خواهد داشت.