به گزارش مشرق، محمد ایمانی در واکنش به سخنان حسن روحانی در مراسم دومین سالگرد درگذشت آیت الله هاشمی رفسنجانی، در کانال شخصی خود نوشت:

"پدر موشکی" خواندن کسی که می گفت "روزگار امروز، روزگار گفتمان و مذاکره است نه موشک"، حرفی ظاهراً درست و باطناً غلط است. هر اراده ای را باید با پایان آن سنجید و نه ابتدای آن.

قرآن کریم که می فرماید "وَلَا تَکُونُوا کَالَّتِی نَقَضَتْ غَزْلَهَا مِن بَعْدِ قُوَّةٍ أَنکَاثًا. و مانند آن زن نباشید که بافته‌ی خویش را پس از محکم بافتن، وا می تابید و رشته رشته می‌کرد".(آیه ۹۲ سوره نحل)

تفسیر نور ذیل این آیه می نویسد "در تاریخ آمده که زن بی‌خردی در نیمی از روز پنبه وپشمی را می‌بافت و در نیمِ دیگر بافته خود را وامی‌تابید، کار او یک ضرب‌المثل شد که قرآن نیز برای کسانی که زحمات خود را هدر، و پیمان‌های خود را می‌شکنند بکار برده است".

بیشتر بخوانید:

فرمان عملیات کربلای ۴ را هاشمی‌رفسنجانی صادر کرد / هاشمی بنیان‌گذار فناوری هسته‌ای در این کشور بود

چگونه می توان کسی را پدر موشکی خواند که دو سال قبل با ادبیاتی قهقرایی و نفوذ زده گفته بود "اگر می‌بینید آلمان و ژاپن این روزها محکم‌ترین اقتصاد دنیا را دارند، اینها بعد از جنگ جهانی دوم از اینکه نیروی نظامی داشته باشند محروم شدند… نیروهای نظامی بیشترین خرج کشورهای در حال جنگ را می‌بردند و از این رو با این اقدام پول‌های‌شان آزاد شد و به‌دنبال کارهای علمی و تولیدی رفته و اقتصاد دانش‌بنیان برای خود درست کردند، لذا دیگر آسیب‌پذیر هم نیستند، این راه در ایران باز شده است"!

بر خلاف این ادعا و طبق اعلام موسسه تحقیقات صلح استکهلم، آلمان و ژاپن در سال ۲۰۱۵ در رده بالای اختصاص بودجه نظامی در جهان بوده‌اند. ژاپن با اختصاص ۴۰.۹ میلیارد دلار (طبق اعلام موسسه بین‌المللی مطالعات استراتژیک) در سال ۲۰۱۵ در رتبه هشتمین کشوری قرار گرفت که بیشترین بودجه نظامی را در جهان دارد.

پس از ژاپن نیز، کشور آلمان با اختصاص ۳۶.۷ میلیارد دلار در رتبه نهم قرار گرفته که حدوداً ۴ برابر بیشتر از بودجه دفاعی ایران بوده است.

متاسفانه رویکرد ارتجاعی برای از هم گسیختن موجودی های اقتدار ملی، ابتدا درباره برنامه هسته‌ای اتفاق افتاد و پس از آن با فشار دشمن، برجام ۲و را درباره سایر ابعاد اقتدار ملی زمزمه کردند اما آشکار شدن خسارت های برجام، ترمز این رفتار انحلال طلبانه و منفعل را کشید. این روند مایه عبرت است، نه افتخار.