به گزارش مشرق به نقل از موسسه مطالعات و پژوهشهای سیاسی، پس از درگذشت مشکوک آیت الله سید مصطفی خمینی فرزند ارشد امام خمینی در اول آبان ۱۳۵۶ در نجف، فرصتی بدست آمد تا در مجالس یادبود ایشان در شهرهای تهران، مشهد، قم و چند شهر بزرگ دیگر نام امام خمینی بصورت مکرر و علنی در جامعه خفقانزده آن روزگار بصورت گسترده مطرح شود. به همین دلیل رژیم شاه احساس خطر کرد و برای آنکه به خیال خود چهره امام را در بین اذهان خدشه دار کند به عوامل خود در روزنامه «آفتاب شرق» چاپ مشهد دستور داد مقالهای را تحت عنوان "راز از پرده بیرون افتاده" منتشر کنند.
بیشتر بخوانید:
دیدار با مردی که خواب را از چشم ساواک ربود
بازخوانی فرار "حقارتبار" محمدرضا پهلوی از کشور
روزنامه آفتاب شرق که از سال ۱۳۰۳ هجری خورشیدی تا اسفند ۱۳۵۷ گاه به صورت هفتگی، گاه سه روز درهفته و بیشتر به شکل روزانه انتشار می یافت. پس از مرگ علیرضا آموزگار بنیاگذار این روزنامه در سال ۱۳۴۳ ش، مدیریت آن را نرجس آموزگار، همسرش و عبدالحسین آموزگار پسرش به عهده گرفتند. با چاپ این مقاله در عمل روزنامه آفتاب شرق خود را با موجی از مخالفت های مردمی روبرو دید. همچنین چاپ این مقاله توهین آمیز به مرجعیت شیعه، موجب واکنش شدید مراجع مقیم مشهد شد و به عنوان اعتراض کلاس های درس حوزه مشهد تعطیل گردید و طلاب مشهد ضمن اجتماع در مقابل مدارس علوم دینی نواب، سلیمان خان، میلانی و ملاحیدر، به چاپ مقاله توهینآمیز در این روزنامه و تبعید سه تن از روحانیون این شهر و دستگیری چند تن از زنان تظاهر کننده در سالروز ۱۷ دی، اعتراض کردند.
دو هفته بعد از مقاله روزنامه آفتاب شرق، ساواک با تحمیل چاپ مقاله دیگری تحت عنوان "ایران و ارتجاع سرخ و سیاه" به روزنامه اطلاعات که با نام مستعار احمد رشیدی مطلق نوشته شده بود، تلاش کرد این تبلیغات منفی و توهین و افترا به امام خمینی را اینبار در روزنامه ای که انتشار سراسری درایران داشت، ادامه دهد. اما در عمل این حرکت موجب برگزاری تظاهرات وسیع در شهر مقدس قم شد، که در نهایت به شهادت و مجروح شدن دهها تن منجر گردید.
روزنامه «آیندگان» وابسته به داریوش همایون وزیر اطلاعات و جهانگردی وقت، در فردای تظاهرات اعتراضی مردم قم، در بیستم دی ماه ۱۳۵۶ مقاله دیگری با عنوان "چهرههای استعمار سرخ و سیاه در ایران" می نویسد که تلاش می کند با طرح اتهامهای بی اساس علیه امام خمینی خط تخریب ایشان را ادامه دهد. اما برخلاف برنامهریزی رژیم شاه، در واکنش به جنایت کشتار مردم در قم، چهل روز بعد مراسم یادبود شهدا در تبریز برگزار شد که سلسله چهلمها را تا پیروزی انقلاب اسلامی درپی داشت. در واقع دستگاه حاکمه رژیم پهلوی با دست خود آتش خشم مردم ایران را شعلهور ساخت.