وی با زیر سئوال بردن اظهارات موفق الربیعی مشاور امنیت ملی سابق عراق که گفته بود وی صدام را اعدام کرده و طناب دار را بر گردن وی انداخته بود، پرسید الربیعی چه نقشی در این زمینه داشته است؟ آیا او قاضی بوده یا رئیس کیفری یا رئیس دادگاه استیناف یا نخست وزیری که ناظر بر اعدام دیکتاتور باشد؟
بیشتر بخوانید:
مخالفت «امام» با زدن کاخ صدام + سند
منیر حداد اظهار داشت نخست‌وزیری مانع اعدام صدام نشد، و جلال طالبانی رئیس جمهور فقید نامه‌ای به نخست وزیر وقت (نوری المالکی) نوشت که متن آن نامه چنین بود: «احکام دادگاه عالی جنایی بر اساس قانون شماره ۱۰ سال ۲۰۰۵ در ماده ۲۷ تصریح می‌کند که کاش و تخفیف احکام یا لغو آن جایز نیست و بر همین اساس، نیازی به فرمان رئیس جمهوری برای اعدام {صدام} نیست».
قاضی اعدام صدام افزود من شخصاً وصیت صدام را نوشتم تا از حضور روحانیون اهل سنت برای نوشتن آن پیش از اجرای حکم اعدام جلوگیری شود، من که وصیت نامه صدام را نوشتم، هنگام اجرای حکم به او گفتم چه وصیتی داری که اینگونه به من پاسخ داد: اینکه پسرم زنده بماند. صدام تمام قضات تحقیق و خانواده‌های آنها را می‌شناخت.وی گفت بزرگترین جنایتی که صدام علیه بعثی‌ها (با وجودی که خود صدام سرکرده بعثی‌ها بود) مرتکب شد، در پایگاه الخلد بود
حداد در ادامه گفت برخی از نوچه‌ها و کوتوله‌های صدام به جنایات خود اعتراف کردند، برخی واقعاً متکبر و خودخواه بودند، السبعاوی بی ادب بود.
قاضی اعدام صدام همچنین اظهار داشت هیچ چیز رسمی درباره بازگشت طارق الهاشمی (معاون اسبق رئیس جمهور عراق که متهم به حمایت از تروریسم است) و علی حاتم سلیمان و دیگران به عراق وجود ندارد.
وی افزود عادل عبدالمهدی نخست وزیر، فردی آسانگیر است و انتظار کارهای زیادی را از او دارم، دستگاه قضایی هم پاک و سالم است، ولی باید در صدور احکام بازداشت دقت به خرج دهد.
