به گزارش مشرق، تولید مدل های بزرگ از لامبورگینی مورد چندان جدیدی نیست که غافلگیرکننده باشد. در همه جای دنیا نمونه های نزدیک به اندازه اصلی توسط مبتکران و صنعتگران تولید و تصاویر آن در فضای مجازی به سرعت منتشر می شود. در این میان چینی ها نیز بسیار فعال هستند و نمونه های مختلفی از این خودرو را کپی می کنند اما اینبار نوبت به آمریکایی ها رسیده تا با یک کپی فناورانه از لامبورگینی سوژه خبرها شوند!

"استرلینگ بکاس" فیزیکدان و استاد راهنما در دانشگاه کلرادو یکسال قبل تصمیم گرفت تا برای پسرش که علاقه خاصی به بازی ویدئویی فورتزا هورایزن ۳ داشت، نمونه ای دست ساز از لامبورگینی اونتادور را تولید کند. بکاس در مصاحبه های خود، علاقه فرزندش به لامبورگینی در بازی فورتزا و ارسال پیامی مثبت به تمام نوجوان در راستای تبدیل رویاهای شان به واقعیت را دلایل شکل گیری این پروژه اعلام کرده است.

وی در آغاز کار مرحله طراحی و استفاده از نرم افزارهای رایانه ای طراحی سه بعدی را در دستور کارش قرار داد تا طرح های لازم برای استفاده در چاپگر سه بعدی را بدست آورد.
البته بکاس از یک چاپگر بزرگ در اندازه خودرو! استفاده نکرد زیرا با توجه به هزینه های بالا عملا چنین چیزی غیرممکن بود. از این رو چاپگر QIDI Xpro ۶۵۰ دلاری را تهیه کرد و همزمان با آن دو چاپگر ارزان تر را نیز به کار گرفت.

طبیعتا با توجه به محدودیت اندازه محفظه چاپگرها این سوال پیش می آید که چگونه قطعات بزرگ بدنه خودرو آماده شده است؟ در پاسخ باید گفت بکاس قطعات را در اندازه اصلی طراحی اما بصورت تکه تکه چاپ کرده و با استفاده از چسب متیل متا آکریلات به یکدیگر متصل می کند تا قطعه در اندازه مورد نظر ایجاد شود.

بکاس برای افزایش کیفیت بدنه، تمام بخش ها را با لایه ای از فیبر کربن پوشش داده تا محصول نهایی کاملا یکدست و حرفه ای باشد. بیشتر قطعات لامبورگینی وی به همین روش تولید شدند. نکته جالب آن است که او اکثر قطعات داخل کابین و حتی چراغ های خودرو (به جز روکش پلی کربنات رویی آن-بخش شیشه ای مانند سطح چراغ) را نیز با استفاده از فناوری چاپ سه بعدی آماده کرده است.

در برخی از قسمت های خودرو، بکاس ناچار به استفاده از فلز شده است که از جمله باید به شاسی، سیستم تعلیق و فریم بدنه اشاره کرد. اینجاست که دیگر امکانات و فناوری بالای کمپانی ایتالیایی برای گاراژ کوچک این مبتکر دست یافتنی نبوده است زیرا لامبورگینی اونتادور شاسی مونوکوک فیبرکربنی دارد.

در قسمت موتور بکاس از یک تپنده شورولت کوروت ال اس۱ مدل ۲۰۰۳ استفاده کرده است. این موتور ۵.۷ لیتری با سیستم توربوشارژ دوقلو هماهنگ شده تا این لامبو دست ساز به اندازه خود حرف هایی برای گفتن داشته باشد! در نمونه کارخانه ایی اونتادور از موتور ۱۲ سیلندر ۶.۲ لیتری استفاده شده است. به منظور آنکه موتور در قسمت عقب خودرو حفظ شود، بکاس از جعبه دنده پورشه ۹۱۱  استفاده کرده است.

تمام این پروژه ۲۰ هزار دلار هزینه داشته که شامل ۲۲۰ فیلامنت ترموپلاستیک چاپگر سه بعدی نیز می شود.

منبع: عصر ایران