اولین‌ها
کوروش لرستانی اولین بازیکنی بود که بعد از علی پروین شماره 7 پرسپولیس را بر تن کرد. لرستانی البته فقط برای یک بازی شماره پروین را پوشید و با توجه به حضور ستاره‌های فوتبال ایران در پرسپولیس، کمتر فرصت بازی کردن در جمع سرخپوشان را پیدا کرد و نتوانست نامی بزرگ از خود در تاریخ باشگاه پرسپولیس به یادگار بگذارد.
بعد از لرستانی، عبدالله ریاحی دومین بازیکنی بود که در اوایل دهه 70 در جام نقش جهان که در اصفهان برگزار می‌شد شماره 7 را پوشید. این بازیکن هم هیچ زمانی نتوانست نامی در فوتبال ایران برای خود دست و پا کند.
سومین بازیکنی که بعد از پروین شماره 7 را پوشید، فقط یک بازی توانست با این شماره به میدان برود و بعد از بازی اول، شماره 7 سرخپوشان پایتخت را دیگر نپوشید. محمود شافعی در سال 1374 در یک تورنمنت که در کشور سنگاپور برگزار می‌شد شماره‌ی 7 پرسپولیس را پوشید و بعد از آن با اعتراض هواداران به جای شماره 7، شماره 19 که قبل از او محمد مایلی‌کهن بر تن می‌کرد را پوشید. شافعی در سال 1374 در بازی پرسپولیس مقابل ماشین سازی تبریز که به قهرمانی سرخ‌ها در لیگ ایران منجر شد، گل قهرمانی پرسپولیسی‌ها را زد.
حامد کاویانپور هم در یک بازی در جام باشگاه‌های آسیا که در عراق برگزار شد مقابل الزورا شماره پروین را پوشید اما بعد از اینکه با اعتراض برخی هواداران رو به رو شد بعد از آن بازی این شماره را کنار گذاشت و ابتدا شماره 11 و بعدها هم شماره 10 و 8 سرخپوشان پایتخت را بر تن کرد.
بیشتر بخوانید:
انتقاد تند سروش رفیعی از مدیران پرسپولیس
بهترین وارث
بدون شک حمید استیلی بهترین وارث شماره 7 پروین بود. استیلی بعد از زدن گل قرن به آمریکا در جام جهانی 1998 فرانسه در اوایل فصل به پرسپولیس پروین پیوست. علی پروین هم که او هم مانند استیلی به جمع سرخپوشان بازگشته بود، برای اولین بار شماره 7 را به یک بازیکن داد و با توجه به محبوبیت حمید در آن روزها و رابطه خوب پروین با این بازیکن، استیلی را انتخاب کرد تا شماره 7 پرسپولیس را بر تن کند. استیلی با شماره 7 پروین در اولین دوره‌ی لیگ برتر همراه با پرسپولیس قهرمانی در فوتبال ایران را تجربه کرد. این بازیکن در نهایت با شماره 25 که بین دو عد 2 و 5 علامت بعلاوه گذاشته بود، از فوتبال و پرسپولیس خداحافظی کرد.
وقتی شماره پدر به پسر رسید
محمد پروین با آمدن به جمع بزرگسالان پرسپولیس شماره پدر خود در این باشگاه را بر تن کرد. او هم مانند اکثر کسانی که شماره 7 را بعد از پروین در پرسپولیس پوشیدند، نتوانست عملکرد درخشانی در پرسپولیس داشته باشد و موفقیتی هم با شماره 7 پدر در پرسپولیس بدست نیاورد.
در لیگ هفتم میثم سلیمانی به پرسپولیس پیوست اما با توجه به اینکه سهمیه لیگ برتری پرسپولیسی‌ها پر شده بود او را به صورت قرضی به باشگاه دیگری فرستادند و برای دلجویی قول دادند که در نیم فصل دوم شماره 7 پرسپولیس را بر تن خواهد کرد. سلیمانی مصدوم شد و هیچ وقت رنگ بازی در پرسپولیس را ندید.
حسین بادامکی که با سر صدای زیاد به پرسپولیس آمده بود، بعد از 2 فصل حضور در این باشگاه برای یک فصل شماره 7 سرخپوشان را بر تن کرد. بادامکی هم با شماره 7 پروین توفیقی بدست نیاورد و در نهایت بعد از یک فصل شماره 7 پروین را کنار گذاشت. بعد از بادامکی، حمیدرضا علی عسگری هم پیراهن شماره 7 پرسپولیس را پوشید اما او هم توفیق خاصی با پیراهن پروین در پرسپولیس کسب نکرد.
قبل از اینکه سروش رفیعی شماره 7 پرسپولیس را بپوشد، علی علیپور بازیکنی بود که می‌خواست شماره 7 پروین را بر تن کند که در نهایت این شماره را نپوشید و با شماره 70 برای پرسپولیسی‌ها به میدان رفت.
