سرویس جهان مشرق - یکی از مهمترین ادعاهای ترامپ در ماه‌های تبلیغات انتخابات ریاست جمهوری این بود که اوباما از منافع مردم آمریکا را در توافقات خود با سایر کشورها می‌گذرد و اگر او رئیس‌جمهور شود، خیلی بهتر از باراک مذاکره خواهد کرد. حالا بعد از نزدیک به سه سال از راه‌یابی او به کاخ سفید، تنها یک توافق با کانادا و مکزیک با عنوان نفتا ۲ منعقد شده و بس.

هفته گذشته آخرین شاهکار ترامپ در مذاکره رو شد، زمانی که غیرمستقیم به دانمارک خبر داد که در جریان سفرش قرار است در مورد خرید جزیره بزرگ گرینلند با آنها مذاکره کند و همین شروع بد موجب شد با رد مذاکره از سوی نخست‌وزیر دانمارک، سفر ترامپ لغو شود!

نشریه فارن پالسی علت این وضعیت را جویا شده و در گفتگو با نزدیکان ترامپ و همکارانش در فعالیت تجاری به نتیجه جالبی رسیده است: شاید بخاطر اخلاق او است که کسی با او توافق نمی‌کند!

ترامپ فقط داد می‌زند، دروغ می‌گوید و تهدید می‌کند

آلن لاپیدوس از مهندسان باسابقه شرکت ساختمان‌سازی ترامپ به فارن‌پالسی گفته است «مهارت او در مذاکره، فقط دادزدن و تهدیدکردن است. او هیچ زیرکی و نرمشی ندارد. فقط چماق و تهدید و کتک!». به نظر او آنچه در دوران فعالیت تجاری ترامپ نصیبش شده، نتیجه قدرت مذاکره مدیرانش بوده، نه خودش، کسانی مانند هاروی فریمن و سوزان هیلبرون.

لاپیدوس که از زمان پدر ترامپ با تجارت این خانواده همکاری کرده می‌گوید او سیاست تهاجمی‌اش را با دروغ آغاز می‌کند، مثل قبلاً که فقط تاجر بود و هیچ توجهی به اینکه چنین دروغ‌هایی چه جایگاهی در راهبرد بلندمدتش دارد، ‌ ندارد، چون اصلاً راهبرد بلندمدتی ندارد. او یک بار در بحث با ترامپ در مورد یک پرونده حقوقی از او می‌پرسد که چه فکری با خودت کردی که آن گونه در دادگاه صحبت کردی و از ترامپ می‌شنود که «تا زمانی که از دهانم خارج شد، هیچ ایده‌ای نداشتم»!

تیم تبلیغاتی ترامپ او را یک مذاکره‌کننده موفق با بانک‌ها جا زده‌اند تا وام‌های متعددی که شرکتش دریافت کرده را توجیه کنند اما فارن پالسی به نقل از همکاران سابق وی می‌نویسد این کارهای استیون بولِنبَک مدیر مالی ترامپ در دهه ۱۹۹۰ بود که وی را از بدهی ۹۰۰ میلیون دلاری نجات داد.

مایکل دی‌آنتونیو که چند بار برای نگارش زندگینامه ترامپ با وی مصاحبه کرده است، می‌گوید او اکنون نیز مانند همان دوره‌ای که به عنوان یک بسازبفروش پشت میز مذاکره می‌نشسته، مذاکره می‌کند: «استایل او شامل یک رویکرد تهاجمی و روش تهدیدآمیز است که برای یکسره کردن هر امتیاز ممکن برای طرف مقابل و بیشینه‌سازی امتیازهای خودش طراحی شده است. او خودش به من گفت که علاقه‌ای به توافق برد-برد ندارد و فقط نتیجه‌ای را می‌پذیرد که در آن خودش برنده باشد». دی‌آنتونیو می‌گوید ترامپ حتی به نشانه حسن نیت هم حاضر نیست امتیازی بدهد.

حالا زمانی که روش مذاکره ترامپ از سوی وی با دولت‌ها اِعمال می‌شود، ممکن است نتیجه آن متفاوت باشد. اولاً در مذاکره با دولت‌ها معمولاً ترجیح هر کس آن است که با دولت‌های قدرتمند مذاکره کند تا سود قابل توجهی در عرصه بین‌المللی به دست آورد. دولت‌های قدرتمند از تهدید ترامپ استقبال نمی‌کنند چون با پرستیژ آنها منافات دارد.

ثانیاً دولت‌ها تنها نیستند. یک ملت کنار آنها است که حفظ غرور ملی برای آنها اولویت دارد و اگر تو راهی پیشِ روی آنها قرار ندهی که غرور ملت خود را حفظ کنند، چرا باید با تو وارد مذاکره شوند؟

ترامپ مسائل را شخصی می‌کند

دومین اخلاق بد ترامپ در مذاکراتش این است که مسائل را شخصی می‌کند. او از رفتار دولت‌ها طبق نظر خود برداشت‌هایی می‌کند که مانع از پیشروی مذاکرات می‌شود، به ویژه وقتی که دیگران به قلدری او باج نمی‌دهند او فکر می‌کند آنها با شخص او مشکل دارند در صورتی که مشکل از روش ترامپ و پیشنهادی است که روی میز می‌گذارد.

شخصی‌کردن مسائل موجب شد ترامپ عمداً از توافق فرااقیانوسیه خارج شود و اصلاً توجه نکند که در جنگ تجاری اصلی‌اش یعنی تضعیف چین، این توافق دوازده جانبه می‌توانست به عنوان ائتلافی علیه چین بکار گرفته شود. یا در مورد دیگر، او ظاهراً بخاطر قول شخصی‌اش به شلدون ادلسون یا مخالفت شخصی‌اش با اوباما از توافق هسته‌ای با ایران خارج شد در صورتی که همه متحدانش به او گوشزد کرده بودند برای توافق‌های محدودکننده‌تر با ایران، باید برجام را هر چند در ظاهر حفظ کرد.

این اخلاق ترامپ همچنین موجب شده او فکر کند طرف‌های مذاکره نیز از شخصی‌شدنِ روابط خوششان می‌آید، برای همین تعریف‌های عجیب و غریب از آنها به خرج می‌دهد. مثلاً در مورد حسن روحانی گفت مطمئن است او «یک مرد دوست‌داشتنی» است، یا شی جین پینگ را «رهبر بزرگی» نامید که «مورد احترام مردمش» است.

بِلِر یکی دیگر از زندگی‌نویسانِ ترامپ می‌گوید ترامپ علاقه دارد با یک نفر وارد تعامل شود و در اتاق مذاکرات با او تنها باشد و از همینجا است که در عمده جلسات چندجانبه عملکرد ضعیفی داشته، طرف‌های دیگر را از خود می‌رنجاند.

و باز هم جنبه دیگری از شخصی‌سازی مسائل برای ترامپ، همین است که دوست دارد برندهای معتبری از خودش بسازد، چه زمانی که برج می‌ساخت، چه وقتی که برنامه تلویزیونی تولید می‌کرد و چه حالا که می‌خواست گرینلند را بخرد!

جمع‌بندی

ترامپ برای توجیه عدم موفقیتش در مذاکرات، دائماً به خبرنگاران می‌گوید عجله‌ای در این مورد ندارد و همین حالا نیز او مثلاً در جنگ تجاری با چین «در حال پیروزی» است. اما راه زیادی تا انتخابات ۲۰۲۰ باقی نمانده و بعید نیست هر چه به آن نزدیکتر شویم، اگر ترامپ هنوز موفق به توافق نشده باشد، موضوعات دیگر مثل تضعیف ایران و چین در این چند سال یا افزایش اشتغال در آمریکا و مانند آن را مطرح کند.

منابع

https://foreignpolicy.com/۲۰۱۹/۰۸/۲۱/why-trump-cant-make-deals-international-negotiations