به گزارش مشرق، حجت الاسلام علیرضا پناهیان صبح جمعۀ هر هفته، پس از قرائت دعای عهد، بر فراز تپۀ نور الشهداء –واقع در ارتفاعات کلکچال- سخنرانی می کند. دانشجویان و طلاب شرکت‌کننده در این برنامۀ کوهنوردی هفتگی پس از خواندن نماز صبح در نمازخانۀ پارک جمشیدیه به سمت تپه نورالشهداء حرکت می‌کنند و پس از یک ساعت و نیم الی دوساعت کوهنوردی به تپۀ نورالشهداء-مزار شهدای گمنام- رسیده و دعای ندبه می‌‌خوانند. پس از آن برنامۀ دعای عهد و سخنرانی حجت الاسلام پناهیان ساعت 8:30 صبح در محل مزار شهدا گمنام بر فراز تپه نورالشهداء برگزار می‌شود.

در ادامه بخش‌هایی از دومین سخنرانی این استاد حوزه و دانشگاه بر فراز تپۀ نورالشهدا را می‌خوانید:

 

 

 

• روح و جسم انسان متقابلاً بر یکدیگر تأثیرگذار هستند، یعنی از یک سو وضعیت جسمی انسان بر وضعیت فکری و روحی او اثرگذار است و از سوی دیگر حالات روحی انسان نیز بر وضع جسمانی او تأثیر دارد. به عنوان مثال برنامۀ غذایی انسان، در روح و فکر و عواطف او مؤثر است. گاهی اوقات، انسان غذایی که طبع سردی دارد می‌خورد و بعد از مدتی به لحاظ روحی، احساس دلسردی و ناامیدی در او پیدا می‌شود و گاهی انسان غذایی می‌خورد و احساس دلگرمی و امید به آینده در او تقویت می‌شود. از سوی دیگر، به ما توصیه شده است برای درک برخی از مواهب معنوی، کمتر بخوریم یا کمتر بخوابیم. همچنین گفته شده است که روزه گرفتن برای انسان حکمت و اخلاص می‌آورد. یعنی جدای از نیت روزه، خودِ گرسنگی کشیدن، در اخلاص و حکمت اثر دارد. گرسنگی آن‌قدر در انسان نور ایجاد می‌کند، که سفارش شده است (اگر لحظۀ مرگ خود را می‌دانید) سعی کنید لحظۀ جان دادن، گرسنه باشید... 

• حالات روحی انسان نیز بر جسم او اثرگذار است. مثلاً «حسادت» یک صفت بد روحی است که به شدت به جسم انسان ضربه می‌زند. یا گفته شده است که نماز شب، بر چهرۀ انسان اثر مطلوب‌ دارد. همچنین ناراحتی‌ها یا نیت‌های بد ما، بر جسم ما اثرات نامطلوبی خواهد داشت. از سوی دیگر، یک ذکر خوب و یک نیت خالص، می‌تواند اثرات بدِ غذایی که می‌خوریم را از بین ببرد. مثلاً در روایت داریم که اگر در مورد سلامت و طهارت یک غذا تردید دارید، «سورۀ قدر» را بخوانید و بر آن بدمید.

 

 

• کوهنوردی، پیاده‌روی در کوه، حضور در فضای باصفای طبیعت و سخت‌کوشی در مسیر رسیدن به یک سرپناه در دل کوه، زمینۀ روحی مساعدی برای انسان ایجاد می‌کند تا انسان به عبادت و بندگی بپردازد و به فهم بیشتری از معانی معنوی برسد و این مسأله در رشد عقل و درایت انسان نیز بسیار مؤثر است.

• کسی که تلاش و تکاپوی جسمی ندارد و حاضر نیست سحرخیزی و خستگی کوهنوردی را به جسم خود تحمیل کند، از دسترسی به بسیاری از موهبت‌ها باز خواهد ماند. سحرخیزی نیز یکی از اموری است که اثرات فوق‌العاده‌ای بر جسم و روح انسان دارد و البته سحرخیزی هم مانند کوهنوردی، کمی سخت است. اینکه انسان بخواهد سحرها از خواب بیدار شود و از خواب شیرین بگذرد، کار دشواری است ولی با توجه به رابطۀ متقابل روح و جسم، وقتی که شما این سختی را به جسم خود می‌دهید در روح شما آثار بسیار مثبتی باقی خواهد ماند. البته همیشه این‌طور نیست که برای اثرگذاری مطلوب بر روح، حتماً لازم باشد که به جسم خود سختی بدهیم، اتفاقاً گاهی اوقات تفریح و آسودگی دادن به جسم، در روح انسان تأثیر مثبت دارد، ولی در بیشتر موارد، این سختی دادن است که اثر سازنده دارد. 

• گاهی اوقات وقتی چند کیلومتر در کوه پیاده‌روی می‌کنیم، کاملاً سرِ حال شده و به لحاظ روحی، احساس نشاط و شادابی به ما دست می‌دهد. علاوه بر این، فکرِمان بهتر کار می‌کند و قلبمان هم از عواطف بهتری برخوردار خواهد شد. آثار دیگری هم می‌توان برای این کوهنوردی برشمرد. انسان می‌تواند همۀ آثار جسمی و روحیِ مثبت کوهنوردی و پیاده‌روی در کوه را خرجِ معنویاتِ خود و برقراری یک ارتباط زیباتر با خداوند نماید.

• اگر نیتِ ما از آمدن به کوه، صرفاً دست‌یافتن به آثار مطلوب جسمی و روحیِ ناشی از کوهنوردی باشد، البته از فواید و آثار آن بهره‌مند خواهیم شد، اما چه خوب است که قصد و نیت ما از آمدن به کوه، برگزاری مراسم دعای ندبه یا دعای عهد باشد، چرا که در این صورت آثار مثبت این کوهنوردی مضاعف خواهد بود. اگر بدون برنامۀ دعای عهد به کوه می‌آمدیم، البته فواید جسمی و اثرات روحیِ زیادی برای ما داشت اما حالا که با نیت خواندن دعای عهد، به کوه می‌آییم، کوهنوردی ما نورانی‌تر خواهد شد و آثار روحی بیشتری خواهد داشت. چه خوب است که انسان ورزش و تفریح کند و برای او ثواب هم نوشته شود.