به گزارش مشرق، چند روز پیش، خبر باور نکردنی "سرقت دوربین‌های مداربسته سایت یوزپلنگ" در پارک پردیسان تهران، بیخ گوش معاون رئیس‌جمهور منتشر شد اما آنطور که باید و شاید مورد واکاوی قرار نگرفت.

علت این بی‌توجهی را البته باید پنهان‌کاری سازمان حفاظت محیط زیست دانست چرا که در جایی که انتظار می‌رفت این سازمان خبر سرقت دوربین‌های سایت ارزشمندترین جانوران کشور را به موقع و با جزئیات اعلام کند، تاکنون در برابر این اتفاق، سکوت مطلق اختیار کرده است؛ در واقع اگر رئیس کلانتری مرزداران در گفت‌وگو با رسانه‌ها خبر از دستگیری متهمان سرقت دوربین‌های سایت یوزپلنگ نداده بود، این خبر همچنان از افکار عمومی و رسانه‌ها پنهان مانده بود.

بیشتر بخوانید:

چرا پیشنهاد کلانتری خلاف امنیت ملی است؟

اما آیا ماجرا یک سرقت ساده است و متهمان این سرقت، شیئی ارزشمندتر از دوربین‌های مداربسته سایت یوزپلنگ در پارک پردیسان در نظر نداشته‌اند که خطر سرقت از فاصله چند متری سازمان حفاظت محیط زیست و دفتر معاون رئیس‌جمهور را به جان خریده‌اند؟

در حالی که بنا به گزارش پلیس، خبر سرقت دوربین‌های مداربسته سایت یوزپلنگ پارک پردیسان، در تاریخ 17 شهریور به کلانتری مرزداران اعلام شده، خبرنگار تسنیم، روز 27 مرداد یعنی 20 روز پیش از این تاریخ، طی گزارش‌هایی غیررسمی، خبر قطع تصاویر دوربین‌های مداربسته سایت یوز را دریافت کرد اما از آنجا که گفت‌وگو به منظور رد یا تایید خبر با مسئولان سازمان حفاظت محیط زیست و پارک پردیسان مقدور نشد، تسنیم از انتشار خبر خودداری کرد.

اینکه قطع تصاویر دوربین‌های تنها سایت نگهداری یوزپلنگ آسیایی با سرقت دوربین‌های مذکور در ارتباط است یا نه پرسشی است که "علی عمارلویی، پیمانکار پارک پردیسان" به آن پاسخ منفی داده و می‌گوید: سه دوربینی که اخیراً سرقت شده شدند دوربین حفاظتی بوده و مسیر منتهی به مرکز نگهداری از یوز را تحت پوشش قرار می‌دادند اما دوربین‌های پایش مرکز که محل نگهداری یوزپلنگ ها را پوشش می‌دهند به سرقت نرفته و تصاویر ثبت شده توسط آنها به طور کامل موجود است.

اما یک مقام قضایی در پاسخ به این پرسش که آیا انگیزه سرقت سه دوربین حفاظتی مرکز نگهداری از یوزپلنگ، کسب درآمد حاصل از فروش آنها بوده یا نه می‌گوید: بررسی‌های اولیه و غیرکارشناسی، حکایت از تلاش برای از بین بردن یوزپلنگ‌ها دارد اما علت اصلی این سرقت و جزئیات آن همچنان در دست بررسی قرار دارد.

البته از آنجا که اخیراً خبرهایی مبنی بر استفاده نابه‌جا از داروها برای یوزپلنگ‌های پارک پردیسان منتشر و توسط مدیرکل حفاظت و مدیریت حیات وحش سازمان حفاظت محیط زیست هم تایید شد، خبر غیررسمی قطع تصاویر دوربین‌های این مرکز و سپس خبر سرقت دوربین‌های حفاظتی آن، شبهه تصمیم‌گیری‌هایی مخفیانه برای روند درمان و نگهداری آنها را تقویت می‌کند.

«دلبر» ماده‌یوزی که در ماه‌های نخست تولد از زیستگاهش در منطقه توران استان سمنان زنده‌گیری شده و پس از مدتی روزگارگذران در محوطه‌ای فنس‌کشی‌شده، به پارک پردیسان تهران منتقل شد تا در همسایگی «کوشکی»، یوز نری که با داستانی مشابه و شبهه‌برانگیز از زیستگاهش در میاندشت خراسان شمالی جدا شده و سر از تهران درآورده بود، چرخ تکثیر یوز در اسارت را برای سازمان حفاظت محیط زیست بچرخاند!

دلبر و کوشکی که از زیستگاه‌های خود جدا شده و با هدف تولیدمثل به تهران منتقل شده و چهار سال از عمر خود را در مرکز آلودگی هوا و هیاهوی شهر گذرانده‌اند حالا به‌ترتیب هشت‌ ساله و دوازده‌ ساله هستند؛ این دو یوز بداقبال که نتوانستند در این محوطه محصور به‌صورت طبیعی تولیدمثل کنند، حالا مسئولان سازمان حفاظت محیط زیست را در اجرای طرح لقاح مصنوعی هم ناکام گذاشته‌اند.

به جز کوشکی و دلبر، ماده یوز جوان دیگری هم در پارک پردیسان روزگار می‌گذراند که دی ماه 96، به فاصله اندکی از قطع همکاری سازمان ملل با پروژه یوز، سر از پارک پردیسان تهران درآورد؛ یوز جوانی که به گفته سازمان حفاظت محیط زیست به سفارش قاچاقچیان از زیستگاهش در میاندشت زنده‌گیری شده و نهایتاً از  قاچاقچیان ضبط و به پارک پردیسان منتقل شد.