سرويس فرهنگي مشرق- روز گذشته صدا و سيماي جمهوري اسلامي در شبکه مستند  که چندي است برنامه هاي خود را به صورت آزمايشي پخش مي کند، فيلمي را با موضوع تائيد وقوع هولوکاست پخش کرد.
 اين برنامه که مجموعه اي از گفت و گو ها با مدعيان شهادت عيني از اين واقعه ادعايي به اضافه بخش هايي با عنوان اسناد بود، نه تنها توسط سيماي جمهوري اسلامي خريداري شده، بلکه توسط گويندگان حرفه اي نيز دوبله و سپس آماده پخش شده و در دو نوبت از شبکه مستند سيما پخش شد.
جالب اينکه پخش مجدد اين مستند تنها پس از خبر مشرق ناگهان متوقف شد. بايد پرسيد که آيا هيچ گونه بازبيني در سازمان صدا و سيما وجود ندارد که برنامه هايي مويد ادعاهاي صهيونيست ها به اين سادگي و سهولت خريداري آماده سازي و پخش مي شود؟ آنهايي که با سيماي جمهوري اسلامي آشنا هستند به خوبي مي دانند که چنين نيست.
کافي است در يکي از برنامه هاي صدا و سيما انتقادي از يکي از عملکردهاي مسئولين سازمان و يا سياست گذاري هاي رسانه ملي صورت بگيرد، تا همين چندي پيش مبنا بر اين بود که بلافاصله برنامه قطع مي شد. بگذريم از اين که در روزهاي بعد از انتخابات سال گذشته اندکي فضا بازتر شده تا برخي رفتارها در رسانه ملي منطقي تر شود. اما همچنان نگاه سياسي منتقد آن هم از نوع انقلاب اسلامي آن در رسانه ملي يک چرخش لنگ مي زند.
يک نمونه آن برنامه "ديروز، امروز، فردا" بود اين برنامه از استثناهايي بود که پس از وقايع انتخابات 88 وارد توليدات رسانه اي شد و در کنار سريال هاي شبانه خانوادگي با تم هندي، توانست افتخار روي آنتن رفتن را پيدا کند. اگر چه اين برنامه را نمي شود معيار برنامه هاي سياسي با نگاه انقلاب اسلامي خواند، اما روزنه اي بود براي آنچه که باشد. از اظهار نظرهاي سياسي که بگذريم، پخش برنامه هاي جدي که دغدغه هاي مردم را نيز در نظر بگيرد توقع بزرگي از رسانه ملي به نظر نمي آيد آنهم درست در زماني که يک فوتباليست فرصت پيدا مي کند تا ساعت ها براي احياي چند صد ميليون دستمزدش، آنتن را در اختيار بگيرد با چنين اولويت بندي اگر صهيونيست ها نيز در اين ميان سهمي پيدا کنند عجيب نيست.
سازمان صدا و سيما هنوز نتوانسته يک مجموعه مستند سياسي که بر اساس ديدگاه هاي انتقادي انقلاب ، دستگاه هاي نظام را مورد سوال قرار دهد توليد کند يا بهتر است بگوييم نخواسته که توليد کند. حتي در حيطه فرهنگي نيز انقلابي گري در رسانه مهجور است. تا قبل از برنامه راز که در ساعات پاياني شب آن هم از شبکه 4 سيما پخش مي شد، کدام برنامه صدا و سيما براي فرهنگ و هنر انقلاب و فعالان آن تريبوني محسوب مي شد؟ کارنامه رسانه ملي خالي است.
جالب تر اينکه همين برنامه هم يک اتفاق برنامه ريزي شده و سرمايه گذاري رسانه ملي نبوده و يک اقدام شخصي به حساب مي آيد.
*****
ماه مبارک رمضان، سال 1388. بيت رهبري ميزبان فعالان ادبيات و هنر دفاع مقدس بود. شب عجيبي بود و بسياري از درد و دل ها در محضر رهبر انقلاب طرح شده بود؛ از مجيد مجيدي تا مسعود ده نمکي. در اين ميان غير از درد دل، يک نفر انتقادي کرد و در کنار آن پيشنهادي را در ميان گذاشت. اين يک نفر کسي نبود جز نادر طالب زاده. مستند سازي که سال ها در داخل و خارج از ايران دوربين اش از دريچه آرمان هاي انقلاب جهان بيرون را نگريسته و حالا در مقابل رهبر انقلاب از عدم اهميت به مستند و مستند سازان انقلاب گله مي کند و در ادامه پيشنهاد مي دهد مي دهد که شبکه اي براي فيلم مستند راه اندازي شود تا شايد بشود با نگاه کردن از دريچه لنز دوربين مستند سازان حقايق را به مردم و مسئولان نشان داد.
مراسم افطار تازه تمام شده بود و بچه هاي هنر و ادبيات دفاع مقدس دور نادر طالب زاده يا به قول خودشان حاج نادر را گرفته بودند که عزت الله ضرغامي از بينشان راهي باز کرد و سريع رفت سر اصل مطلب . ضرغامي يا بهتر بگوييم رئيس رسانه ملي گفت درباره ايده شبکه مستند به همين زودي ها با هم حرف بزنيم.
حالا چند ماهي است که شبکه مستند در حال پخش آزمايشي برنامه است.

پانوشت: نادر طالب زاده تنها صاحب ايده شبکه مستند بود. به عبارت بهتر رئيس رسانه ملي مديريت اين شبکه را پس از تاسيس به شخصي غير از طالب زاده سپرد.