به ماچه حالاخوبه چقدر به حیوانات اهمیت میدن توکشور ما انسان ها جایگاهی ندارند چه برسه حیوانات

اوه اوه دونه ای دو تا دو نیم حساب کنیم چقدر میشه

اگه تو تهران بود از شهر كه خارج ميشد فك كنم ثلث ميشد

به خاطر آينكه آنها ملتي از گوسفندان نيستند

ای جان

تو ایران چوپون فحش ه

یه عده هم هستن میگن: چون تو مادریده با کلاسیه،حتی گوسفنداشم با کلاسن،ولی اگر مثلا در تهران یا بغداد یا کابل یا دمشق و . . . بود آخر بی فرهنگیه. اینا درونشون داره از تضاد به درجه ذوب میرسه ولی موجوداتی در نهایت جمودند.

من بچه شهرستانم. در شهر ما اون سال هایی که من دبستان درس می خوندم بخش عمده ای از همشهری هام و به تبع اون همکلاسی هام گاو و گوسفند داشتن توی خونه هاشون و خب دامداری می کردند. طبیعیه که دامداری همراه با حضور در کاهدان و اصطبل و بوی کاه و علوفه و پهن و فضولات دامی است. از این رو این همکلاسی هامون لباس هاشون گاهی بوی این چیزها را می داد. اما کسی به خودش اجازه نمی داد اعتراضی و یا مسخره کنه. طبق قانونی نانوشته همه ی ما می دونستیم که اون شیر پرچرب خوشمزه ، اون ماست بومی خوشمزه ، اون دوغ ترش و کشک و کره و روغن حیوانی و گوشت و خلاصه کلی چیزهای دیگه محصول دست رنج این خانواده هاست. خانواده های مولّد و بی ادعا. گذشت و گذشت و مردم متجدد و مترقی شدن و کم کم صدای اه اه و پیف پیف بلند شد. فشار این بی فرهنگی تدریجا باعث شد مردم دامداری را کنار بگذارند و خب در کنارش زراعت را. بگذریم از بی تدبیری صدا و سیما در نشان دادن روستایی های کلاه نمدی و بیل به دست به عنوان آدم های ابله و ساده. بگذریم از بی توجهی های دولت به بیمه و درمان و خیلی از رفاهیات برای این اقشار. سرانجام کار به جایی رسید که امروزه همه ی ما کاسه ی گدایی به دست دنبال شیر و ماستی می دویم که بخش عمده ای از آن معلوم نیست شیرخشکه یا چی. و کره و روغنی را می خوریم که کاشف به عمل میاد پالم و کوفت های دیگری توشه. و حالا یکدفعه می بینیم چنین عکس هایی از پایتخت یک شهر اروپایی. ای زنده باد این درک و این فهم و این شعور. این فقط عبور دادن گوسفندان از شهر و در مسیر سنتی کوچ نیست. این یک گرامی داشت و پاسداشت تولید کننده است. در کشور ما واژه ی چوپان یا چوپون یک فحشه. اما در مادرید چی؟ ... خود کرده را تدبیر نیست عزیزان... مگر اینکه روزی با سری که به سنگ ندامت خورده برگردیم و دست و پای این چند زارع و دامدار باقی مانده در روستاها را ببوسیم و خواهش کنیم که آنها دیگر جمع نکنند کار و بارشان را... به امید رسیدن به این درک و فهم... پدر خانم بنده (و امثال فراوان او ) کشاورز و دامداری بود که نه بیمه و نه هیچ بازنشستگی نداشت و تا روز مرگش کار می کرد. واقعا گناهش چه بود که مشمول هیچ قانونی برای بیمه و بازنشستگی نبود؟ اینکه تولید کننده بود؟

مردم هم با چه لذتی در حال نگاه کردن هستن

خوبه

سوره نحل آیه 6- و لکم فیها جمال حین تریحون و حین تسرحون . و زمانیکه آن - چهارپایان- را برای چرا می برید و زمانیکه آنها را از چرا باز می گردانید برای شما جلوه و زیبائی هست.

گوسفند ها با کلاس شدند بدشون میاد از خاکی برند!!راه بندون کردند کیف میکنند امدن تو شهر هم فال هم تماشا اگر اینجا بود حتما گرگ ها به گله میزدن ومی بردن-