سرنوشت، البته نه به آن معنای جبری و گمراهانه‌اش، بلکه به معنای اراده تاریخی یک ملت، این‌گونه رقم زد که پس از سه سال تجربه تلخ التقاط لیبرالی و ترورهای ناجوانمردانه منافقان، سکان اجرایی و مدیریتی انقلاب را به خط امام، همان سکاندار حقیقی‌اش بازگرداند. بازرگان و بنی‌صدر از قافله انقلاب عقب ماندند و رجایی و باهنر هم زودتر از آنچه در آرزوهای ملت بود پر کشیدند و پرواز کردند.
این بار نامزد حداکثری و خوش‌نام «حزب‌الله»، یک روحانی انقلابی و سیاستمدار بود. حضرت آیت‌الله سیدعلی خامنه‌ای، آن روزها تجربه سال‌ها مبارزه را در کارنامه داشتند و سال‌های پس از انقلاب را هم در مجلس، شورایعالی دفاع و امامت جمعه‌های پر آب و تاب تهران گذرانده بودند. ایشان از معدود نوادر یاران انقلابی امام (قدس سره) بود که از تیر جفای کوردلان و آدمکشان وابسته به شرق و غرب، به دست توانای تقدیر الهی رهیده بودند.
مهر ۱۳۶۰ و در حالی که حضرت آیت‌الله خامنه‌ای هنوز متأثر از جراحات ترور و خاطره تلخ از دست دادن دوستان شهیدشان بودند، مردم یک انتخاب ماندگار را در خاطره‌ی انقلاب به ثبت رساندند. سومین انتخابات ریاست جمهوری در تاریخ انقلاب اسلامی برگزار شد و آیت‌الله خامنه‌ای با اقبالی نزدیک به ۱۵ میلیون رای از آرای بیش از ۱۷ میلیونی ملت، یعنی چیزی در حدود ۹۴ درصد آراء برگزیده شد. اقبال و محبوبیتی که تاکنون در هیچ یک از ادوار انتخابات ریاست جمهوری تکرار نشده است. مجموعه عکس «محبوب جمهور» روایتی است از تصاویر ناب و اغلب منتشرنشده از آغاز تا پایان این انتخاب تاریخی.