به گزارش مشرق، آیت الله محمدعلی جاودان در جلسه هفتگی درس اخلاق که به صورت مجازی برگزار شد، اظهار داشت: نامه‌ای از امام حسین (ع) وجود دارد که در یک خط خطاب به بنی هاشم مدینه نوشته شده است. این نامه فوق العاده و بسیار عجیب است، ایشان در این نامه می‌فرمایند هر کس به کاروان من ملحق شود شهید خواهد شد و هر کس در شهر خود باقی بماند و به من ملحق نشود به فتح، ظفر و پیروزی نمی‌رسد.
این استاد حوزه علمیه ادامه داد: می‌دانیم که امام حسین (ع) در ظاهر پیروز نشد و به گونه‌ای مغلوب شد که پیکر مطهر ایشان به زیر سم اسبان رفت و اموال حضرت غارت و زنانشان به اسارت رفتند؛ براساس کلام اباعبدالله الحسین (ع) که در آن نامه مطرح کرده بودند فتح و پیروزی حقیقی در همان مغلوب شدن ظاهری است.
وی درباره این فتح و ظفر، عنوان کرد: مثلاً، گاهی انسان برای قبولی در دانشگاه شبانه روز درس می‌خواند تا بتواند در رشته درسی مورد علاقه خود تحصیل کند و وقتی که قبول می‌شود به پیروزی و آن هدفی که درنظر داشته، رسیده است اما اگر قبول نشود به هدف خود دست نیافته است؛ بر اساس این امام حسین (ع) می‌خواهند در این نامه بفرمایند که در این قیام هدفی نهفته است که با شهادت و اسارت خاندان عصمت و طهارت (ع) محقق می‌شود.
آیت الله جاودان با بیان اینکه امام حسین (ع) در روز عاشورا به اهداف قیام خود دست یافت، تصریح کرد: یزید برای نمایش قدرت و پیروزی خود دستور داد تا اسیران را به مسجد جامع شام بیاورند و آوردند زمانی که اسرا وارد مسجد شدند حضرت زین العابدین (ع) اجازه خواستند تا با مردم سخن بگویند و این اجازه داده نمی‌شد تا اینکه با اصرار مردم حضرت بالای منبر رفتند و سخن گفتند. ثمره این سخن گفتن آن شد که یزید از کشته شدن امام حسین (ع) برائت جست و انکار کرد که حادثه کربلا با دستور او انجام شده باشد.
وی با اشاره به اینکه نخستین مجلس روضه حسینی در شام برگزار شد، عنوان کرد: بعد از رسوایی یزید اجازه داده شد خاندان عصمت و طهارت (ع) که اسیر شده بودند در شام مجلس روضه برپا کنند حتی زنان و دختران یزید در این مجلس شرکت می‌کردند چرا که مردم همه فهمیده بودند که یزید پسر پیامبر خدا را شهید کرده و اسرا به شام آورده شده همه از نوادگان و وابستگان پیامبر اکرم (ص) هستند از این رو یزید دستور داد یک کاروان وزین، محترمانه ایشان را به مدینه برساند.
این استاد درس اخلاق ادامه داد: یک سال بعد از واقعه کربلا مردم مدینه علیه یزید شورش کردند و او به عبیدالله نامه نوشت مبنی‌بر اینکه برو آنان را ساکت کن؛ عبیدالله در پاسخ نوشت من برای این لعین یک گناه بزرگ انجام دادم دومی را انجام نمی‌دهم. عالم اسلام از حادثه کربلا پشیمان شده بود و اشقیای کربلا از اینکه مرتکب قتل و جنایت شده بودند همواره برائت می جستند به گونه‌ای که یزید از عبیدالله و عبیدالله از یزید برائت می‌جست و یکدیگر را لعنت می‌کردند؛ حال پرسشی که مطرح می‌شود این است که در پیروز این نبرد چه کسی است؟
جاودان در پایان خاطرنشان کرد: قبل از واقعه عاشورا خلیفه به قدری محترم و دارای اعتبار بود که ایشان را جانشین پیامبراکرم (ص) می‌دانستند و اگر او دست روی شراب می‌گذاشت حلال محسوب می‌شد. اما این اعتبار با حادثه کربلا نابود شد و اطاعت از خلیفه که همه دین شده بود با خون امام حسین (ع) شسته شد. هدف امام حسین (ع) از قیام عاشورا نابود کردن این اعتبار بود اعتباری که باعث شده بود حلال خدا حرام و حرام الهی حلال شمرده شود.