به گزارش مشرق، ابراهیم دریانی، فوق تخصص گوارش و کبد و عضو فرهنگستان علوم پزشکی ایران با اشاره به روزه داری در ماه رمضان، بیان داشت: وقتی ما غذا می‌خوریم در ۴ ساعت اول کاری بیشتر قند تامین می‌شود و مهمترین کالری و انرژی که نیاز داریم در مغز وجود دارد؛ برای اینکه مغز ما فعالیت کند باید قند حدود ۵ گرم در ساعت برای مغز تامین شود که این مقدار با خوردن مواد غذایی تامین می‌شود.
وی ادامه داد: بیشتر از این مقدار به کبد می‌رود و به صورت گلیکوزن ذخیره می‌شود. از این ساعت که گذشت، بدن انرژی خود را از کبد تهیه می‌کند و مواد قندی که در کبد ذخیره شده را بدن می‌سوزاند و به صورت گلوکز در می‌آورد و انرژی لازم مغز را تامین می‌کند. اگر گرسنگی خیلی طولانی شود بدن مجبور می‌شود از سوخت و ساز چربی‌ها استفاده کند.
این عضو فرهنگستان علوم پزشکی تصریح کرد: به همین خاطر است که وقتی گرسنگی بیش از این طول کشد سوخت ساز را از چربی‌ها بر می‌دارد. در حالت طبیعی روزه داری بدن بیشتر از گلیکوزن کبد استفاده می‌کند.
این استاد دانشگاه ابراز کرد: بنابراین برای تامین انرژی لازم مغز مشکلی نخواهیم داشت، اما در گرسنگی‌های طولانی‌تر ما اغلب اوقات سوخت و و ساز چربی‌ها را به جای قند خواهیم داشت؛ همان است که مثلا می‌بینید افرادی را که در گرسنگی‌های طولانی بسر می‌برند کم کم تمام چربی‌ها را از دست می‌دهند.
دریانی خاطرنشان کرد: آنچه اهمیت دارد عضوهای حیاتی مغز، قلب، کلیه و ریه است که این عضوها معمولا انرژی خود را در آن ۱۲ تا ۱۵ ساعت روزه داری از گلیکوزن تامین می‌کنند و باید گفت در آن ۵ ساعت ابتدایی ما آمینواسیدها پروتین و چربی‌ها به صورت ذخیره گلیکوزن در کبد تبدیل می‌شوند.
وی افزود: به همین خاطر می‌بینید فردی تری گلسیرید بالایی دارد و ما می‌گوییم مواد قندی هم نخورد؛ چون مواد قندی ذخیره شده و به صورت تری گلسیرید در کبد افزایش پیدا می‌کند.