سرویس سیاست مشرق- در میان انبوهی از گزارش‌ها و تیترهای خبری، در یک بسته کامل بانام «ویژه‌های مشرق» شمارا در جریان مسائل مهم و اثرگذار از نگاه روزنامه‌های کشور قرار می‌دهیم.
در این ویژه‌نامه، نگاهی به آخرین مواضع جناح‌های سیاسی و تحولات مهم داخلی، خارجی، اوضاع اقتصادی و اجتماعی کشور انداخته می‌شود که مخاطبان بامطالعه آن به رهیافت‌های مهم، نکات و تأملات از سیر وقایع اثرگذار دست خواهند یافت، در این بخش با ما همراه باشید
************
روزنامه‌های امروز دوشنبه ۲۷ شهریورماه در حالی چاپ و منتشر شد که سفر رئیسی به نیویورک، طلای زارع در روز نقره داغ یزدانی ها، پاسخ ایران به بیانیه ضد برجامی اتحادیه اروپا، انگلیس، فرانسه، آلمان و آمریکا و جنگ سرد انرژی در صفحات نخست روزنامه‌های امروز برجسته شده است.
در حالی سیدابراهیم رئیسی بامداد امروز (دوشنبه)، تهران را به مقصد نیویورک برای حضور و سخنرانی در هفتادوهشتمین نشست مجمع عمومی سازمان ملل ترک کرد که بلومبرگ مدعی شده امروز توافق تهران – واشنگتن بر سر تبادل زندانیان انجام خواهد شد. اگر ادعای بلومبرگ درست باشد، قرار است امروز دوشنبه ۲۷ شهریور/ ۱۸ سپتامبر، تبادل زندانیان دوتابعیتی و دسترسی ایران به شش میلیارد دلار پول بلوکه‌شده‌اش انجام شود.
اخراج تعدادی از بازرسان آژانس و نیز مسئله تبادل در روزنامه‌های اصلاح‌طلب مورد ارزیابی قرار گرفته است، روزنامه همدلی نوشته است که به جای اقدام علیه آژانس بهتر است با آمریکا نرمال‌سازی کرد! در بخشی از این گزارش آمده است:
مذاکرات برای احیای برجام در میدان عمل متوقف شده و جای خود را به تفاهم نانوشته برای مدیریت تنش یا توافق موردی برای تبادل زندانیان دوتابعیتی و آزادسازی اموال بلوکه شده ایران در کره جنوبی داده است. چرا مذاکرات برای احیای برجام در یک مقطع در دولت حسن روحانی و حداقل دو مقطع زمانی در دولت ابراهیم رئیسی تا نزدیک شدن به اعلام توافق نهایی رفت، اما به ایستگاه آخر نرسید؟ جدا از جنگ مطالبه ها که هرکدام از طرفین مذاکره دیگری را به زیاده خواهی در آن متهم می کند، چه کسانی در داخل همواره با مذاکره به عنوان ابزاری برای تامین منافع ملی مخالف هستند؟ وضعیت احیای برجام با اقدام جدید اتحادیه اروپا و بریتانیا در حفظ تحریم تسلیحاتی ایران پس از ۱۸ اکتبر چگونه خواهد بود.
این روزنامه اصلاح‌طلب می‌نویسد:
شکی نیست که در ایران رقابت‌های جناحی همواره تاثیر منفی بسزایی بر سیاست خارجی و روند مذاکرات داشته است. در دولت حسن روحانی نیز - بیش از هر دولت دیگری - این کارشکنی‌های جناحی به صورت علنی قابل مشاهده بود. اما مخالفت‌ها و کارشکنی‌ها فقط محدود به رقابت‌های «جناحی» در صحنه رسمی سیاست داخلی نیست. اگر به لایه عمیق‌تر ماجرا نگاه کنیم، به نظر می‌رسید کسانی که در ایران با اصل مذاکره مخالف هستند - یا با اِعمال فشارهای گوناگون به تیم مذاکره‌کننده به نحوی در روند دیپلماسی کارشکنی می‌کنند!
روزنامه سازندگی نیز به تحلیل پاسخ ایران به اروپا پرداخته و می‌نویسد:
بازی ایران و غرب به بازی پینگ پنگ شبیه شده است درست در زمانی که ایران توانسته بود اموال بلوک شده خود نه تنها در کره جنوبی بلکه در بریتانیا را هم آزادکند و تلاش می‌کند که با این منابع مالی گره از مشکلات مردم باز کند؛ اروپا با عهد شکنی مواد برجام را نقض می‌کند. نه ایران در شرایطی است که آمادگی مناقشه جدی با غرب داشته باشد و نه غرب در شرایط مناسبی برای یک مناقشه جدی با ایران است. شواهد هم نشان می‌دهد که اوضاع کنترل شده پیش می‌رود کدام عقل سلیمی میلیاردها دلار را برای هزینه‌های یک کشور آزاد می‌کند و بعد با همان کشور سرشاخ می‌شود!
روزنامه «شرق» نیز نوسان مناسبات تهران-آژانس به موازات فرارسیدن احتمالی زمان تبادل زندانیان و آزادی دارایی‌های ایران را بررسی می‌کند و می‌نویسد:
چون تداوم جنگ اوکراین به شکل مستقیم، امنیت و تمامیت اتحادیه اروپا را تحت تأثیر قرار داده، بدیهی است که پاریس و برلین به‌عنوان پیشران سیاسی، دیپلماتیک و اقتصادی اتحادیه اروپا و همچنین لندن، با وجود تبعات مخرب برای وجهه این کشورها خواستار تداوم تحریم‌های تسلیحاتی ایران پس از ۱۸ اکتبر/ ۲۶ مهر باشند». بنابراین به گفته این کارشناس «اگرچه نمی‌توان از این رفتار اروپایی‌ها دفاع یا آن را توجیه کرد اما این اقدام از نگاه اروپایی‌ها طبیعی به نظر می‌رسد»؛ چراکه از نگاه آنها (تروئیکای اروپایی) و به ادعای آنان، مناسبات نظامی و دفاعی تهران - مسکو روی جنگ اوکراین اثر مستقیم دارد و به همین دلیل، طریقت با مانور روی کلیدواژه‌ای به نام «اقدام پیش‌دستانه»، اذعان دارد که «با پایان تحریم‌های تسلیحاتی به زعم تروئیکای اروپایی امکان نقش‌آفرینی مؤثرتر تهران در جنگ اوکراین وجود دارد، در نتیجه پاریس، برلین و لندن دست به یک اقدام پیش‌دستانه زده‌اند!
چرا از بین آن همه زندانی سیاسی من باید عاشق شوم؟
این روزها احمدزیدآبادی به دلیل آنکه در یک مصاحبه جالب توجه از آزادی رسانه‌ها در ایران گفته مورد هجمه ضدانقلاب و همکاران سابقش در رسانه‌های ضد ایرانی قرار گرفته است، تا جایی که برخی او را متهم کرده‌اند که دچار سندروم استکهلم شده است.
این فعال سیاسی در پاسخ به این هجمه‌های پی‌در پیی در روزنامه اعتماد نوشته است:
می‌پرسم حالا چرا از بین آن همه زندانی سیاسی پس از انقلاب و به خصوص سال ۸۸ فقط من باید عاشق بازجویم شده باشم؟ دوستِ سابقم می‌گوید، اتفاقا به همین دلیل عاشق بازجویت شده‌ای! چون آنها که در برابر بازجو می‌بُرند و تسلیم اراده او می‌شوند و در صحن دادگاه اعتراف و اظهار ندامت می‌کنند که عاشقِ بازجوی‌شان نمی‌شوند! از قضا همان‌ها که مقاومت می‌کنند و با بازجو درگیر می‌شوند، به دام عشق او گرفتار می‌آیند! می‌پرسم؛ حالا چرا بعد از گذشت ۱۴ سال از دوران بازجویی و سپری شدن هشت سال از آزادی‌ام باید عاشق بازجویم بشوم؟ چرا همان موقع عاشقش نشدم؟ می‌گوید؛ دلیل این را دیگر باید خودت در ناخودآگاهت کشف کنی! من از روانشناسی سررشته ندارم. خدا از سر تقصیرات آن که این «سندروم استکهلم» را بر سر زبان‌ها انداخت تا برخی جهل‌شان را نسبت به رفتار آدمیان در پشت آن پنهان کنند، بگذرد یا نگذرد؟ همین‌طور خداوند روح مرحوم کارل پوپر را شاد کند که چیزی به اسم «ابطال‌پذیری» را وضع کرد تا مانع ترویج هر ادعای بی‌پایه و اساسی در بین آدمیان شود!