به گزارش مشرق، محسن مهدیان طی یادداشتی در روزنامه همشهری نوشت: خیلی ساده و کوتاه؛ همان‌ها که سال‌ها کشور را تحریم و سفره مردم را کوچک کردند و خیابان‌ها را آتش زدند و خوبان شهر را ترور کردند، پروژه مشارکت پایین در انتخابات را هم دنبال می‌کنند.
اما ابزار نهایی این خناسان برای قهر مردم با صندوق رأی چیست؟ ۲ هدف میانی دارند؛ اول اینکه رأی مردم در گذشته بی‌اثر بوده است؛ دوم اینکه در آینده هم بین این و آن تفاوتی نیست. اما دشمن به کنار، برخی در داخل نقش عاملان گل به‌خودی را بازی می‌کنند و همین ۲ پروژه دشمن را ناخواسته مدد می‌دهند.
یکم. سهم خودی‌ها در پروژه اول دشمن:
دسته اول کسانی هستند که تصور می‌کنند با تخریب و اتهام زنی و به‌اصطلاح افشاگری موجب روشنگری و رونق انتخابات می‌شوند و متأسفانه این اقدام زشت و زننده را هم اخیرا کلید زدند. این افراد نمی‌دانند که ثمره نهایی این دست اقدامات فارغ از قضاوت اخلاقی و شرعی و قانونی تنها و تنها تأیید گزاره فساد سیستمی دشمن است که این روزها و در شب انتخابات هر دم بدان می‌دمند.
توجه کنیم کسی منکر مبارزه با خطا و تخلف و فساد نیست، اما این‌دست اتهامات رسانه‌ای بدون حضور محکمه و عدلیه آن هم در زمان کوتاه تا شب انتخابات، تنها و تنها اثبات این ادعاست که بین این و آن فرقی نیست و رأی دادن بی‌اثر است.
دوم. سهم خودی‌ها در پروژه دوم دشمن:
دسته دوم برخی از مسئولان هستند. برخی تصمیمات شتابزده در این زمان کوتاه که موجب سوءتفاهم و خطای ادراکی در جامعه می‌شود، فرصت را برای دشمنی‌ها فراهم می‌کند. پروژه دشمن این‌است که صندوق رأی در گذشته مؤثر نبوده است و رفت‌وآمد دولت‌ها موجب اصلاحات یا توسعه نمی‌شود. از این‌سو تصمیمات خلق‌الساعه‌ای که در این زمان اندک فرصت روشنگری و اقدام رسانه‌ای مؤثر برای آن وجود ندارد، تنها پاس گل به دشمنی‌هاست. چه بسا تصمیمی که به جهت کارشناسی نیز منطقی است اما به جهت زمان اندک برای روشنگری و تبیین و کار رسانه‌ای، طعمه دشمن می‌شود.
مصادیق هردو بخش کم است اما کمش هم در شب انتخابات بسیار است. نمونه‌ها را خودتان فهرست کنید.