گروه فرهنگی مشرق- به مناسبت ایام سوگواری حضرت صدیقه طاهره (سلام‌الله علیها)، "مشرق" مجموعه‌ای با نام "بهاریه کبود" را که به قلم "احمد بابایی" شاعر و نویسنده جوان کشورمان به رشته تحریر در آمده است، منتشر می‌کند. ششمین قسمت از این مجموعه را در ادامه می‌خوانید:
«سرانجامِ کسانی که مرتکب رفتار زشت و زننده می شوند، لاجرم به جایی می رسد که آیات خداوند واحد قهار را تکذیب می کنند و نشانه های خدا را استهزاء می کنند» تفسیر این آیه از سوره ی روم را در همان چند روزِ ابتدایی فقدان رسول الله (صلی الله علیه و آله و سلم) مشاهده کرده ایم. کوتوله های حقیر، بی اعتقادی خویش به عصمت نبوی را در محضر او عریان و آشکار فریاد کردند: «او هذیان می گوید» سرانجامِ این عمل قبیح و بی شرمانه، تکذیب بیعت غدیرخم و استهزاء صدیقه‌ی طاهره علیهاسلام بود. آنگاه که گواهی راستگویان به تمسخر گرفته شد و فدک (به نمایندگی تمام حقوق شرعی و فقهی) غصب گردید و اتهام عجیبی به پیامبران خدا زده شد (که رسولان از خود، ارثی باقی نمی گذارند!) می توان حالِ قرآن را درک کرد...
قران در روز قیامت، زبان به شکایت خواهد گشود که این طایفه ی کور و کر، عامدانه کتاب خدا را مهجور و منزوی و غریب کردند...
قرآن، هنوز پس از چهارده قرن، مهم ترین دلیلِ اثبات ولایتِ امیرالمومنین علیه السلام است. و احمقانه ترین ثمره‌ی تصمیماتِ تاریخ سیاسی اسلامِ انحراف زده، شعارِ «کفانا کتاب الله» است. کلمه حق یراد بها الباطل... دشمنانِ ولایت امیرالمومنین علیه السلام احمق ترین افراد روزگار خویش بودند... به اعتراف خودشان، حتی زنان پرده نشین قبایل بدوی عربی هم از آنان دین شناس تر و فقیه تر بودند... آنان نمی دانستند که مکر خدا بهترین مکرهاست...
دعوتِ جوانان اروپا و آمریکای شمالی به ارتباط مستقیم با قرآن از درک این لطیفه روحانی سرچشمه می گیرد که هدایت به صراط مستقیم ولایت، جز از طریق قران برنمی آید. حضرت آقا (روحی فداه) پس از چهارده قرن، در تبعیت از خطبه‌ی فدکیه‌ی جدّه‌ی شهیده ی خود، دنیا را به هدایت قرآنی فراخوانده است. و این فراخوان، پاسخ به «سلامِ مادر» است.
مادری که در آخرین ساعات عمر، به امام خویش می گوید: «واقرا علی وُلدیَ السّلام الی یوم القیامه... علی جان! سلامِ مرا تا روز قیامت، به فرزندانم برسان...!»
«سرانجامِ کسانی که مرتکب رفتار زشت و زننده می شوند، لاجرم به جایی می رسد که آیات خداوند واحد قهار را تکذیب می کنند و نشانه های خدا را استهزاء می کنند» تفسیر این آیه از سوره ی روم را در همان چند روزِ ابتدایی فقدان رسول الله (صلی الله علیه و آله و سلم) مشاهده کرده ایم. کوتوله های حقیر، بی اعتقادی خویش به عصمت نبوی را در محضر او عریان و آشکار فریاد کردند: «او هذیان می گوید» سرانجامِ این عمل قبیح و بی شرمانه، تکذیب بیعت غدیرخم و استهزاء صدیقه‌ی طاهره علیهاسلام بود. آنگاه که گواهی راستگویان به تمسخر گرفته شد و فدک (به نمایندگی تمام حقوق شرعی و فقهی) غصب گردید و اتهام عجیبی به پیامبران خدا زده شد (که رسولان از خود، ارثی باقی نمی گذارند!) می توان حالِ قرآن را درک کرد...
قران در روز قیامت، زبان به شکایت خواهد گشود که این طایفه ی کور و کر، عامدانه کتاب خدا را مهجور و منزوی و غریب کردند...
قرآن، هنوز پس از چهارده قرن، مهم ترین دلیلِ اثبات ولایتِ امیرالمومنین علیه السلام است. و احمقانه ترین ثمره‌ی تصمیماتِ تاریخ سیاسی اسلامِ انحراف زده، شعارِ «کفانا کتاب الله» است. کلمه حق یراد بها الباطل... دشمنانِ ولایت امیرالمومنین علیه السلام احمق ترین افراد روزگار خویش بودند... به اعتراف خودشان، حتی زنان پرده نشین قبایل بدوی عربی هم از آنان دین شناس تر و فقیه تر بودند... آنان نمی دانستند که مکر خدا بهترین مکرهاست...
دعوتِ جوانان اروپا و آمریکای شمالی به ارتباط مستقیم با قرآن از درک این لطیفه روحانی سرچشمه می گیرد که هدایت به صراط مستقیم ولایت، جز از طریق قران برنمی آید. حضرت آقا (روحی فداه) پس از چهارده قرن، در تبعیت از خطبه‌ی فدکیه‌ی جدّه‌ی شهیده ی خود، دنیا را به هدایت قرآنی فراخوانده است. و این فراخوان، پاسخ به «سلامِ مادر» است.
مادری که در آخرین ساعات عمر، به امام خویش می گوید: «واقرا علی وُلدیَ السّلام الی یوم القیامه... علی جان! سلامِ مرا تا روز قیامت، به فرزندانم برسان...!»