بسیاری از بازیگران دولتی و غیردولتی در تلاشند تا خلأ ایجاد شده به واسطه احتیاط آمریکا را پر کنند. بازیگران منطقه‌ای این کار را با اتکاء بر حمایت قدرت‌های منطقه‌ای خصوصاً دو کشور خاص انجام می‌دهند: ایران و عربستان سعودی.

گروه جنگ نرم مشرق- اخبار ایران و تحلیل‌های پیرامون آن به طور مستمر در رسانه‌های خارجی - اعم از غربی، شرقی و منطقه‌ای - منعکس می‌شود. نگاهی به موضوعات پرداخته شده درباره ایران می‌تواند تصویری کلی از نقاط تمرکز این رسانه‌ها در داخل و نحوه انعکاس و جهت‌دهی آن به فضای افکار عمومی در کشورهای خود و جهان ارائه دهد.

***

ایران در برابر عربستان سعودی

به گزارش پایگاه پراجکت سیندیکت، خاورمیانه جدید در حال حاضر در معرض دید عموم است. برخلاف خاورمیانه قدیم که سرنوشت کشورها توسط کشورهای غربی مشخص می‌شد، در خاورمیانه جدید هیچ کشور هژمونی وجود ندارد که به آن ثبات بخشد. و بدون یک قدرت منطقه‌ای برتر نیز خلا راهبردی خطرناکی به وجود آمده است.

مشخص است که آمریکا دیگر تمایلی ندارد یا قادر نیست که نقش قدیمی خود را ایفا نماید. اگرچه آمریکا نیروهای نظامی خود را از این منطقه بیرون نخواهد کشید، اما دیگر حمله نظامی مخصوصاً با استفاده از نیروهای زمینی در راهبرد این کشور جایی ندارد. آمریکا تا زمانی که توازن راهبردی منطقه به شکل اساسی به چالش کشیده نشود، نمی‌تواند یک بازیگر نظامی محسوب شود. گذشته از این، آمریکا در حال حاضر بیشتر به دنبال استفاده از دیپلماسی برای حل و فصل مشکلات و یا حداقل محدودسازی تهدید راهبردی اساسی یعنی همان برنامه هسته‌ای ایران است.

بسیاری از بازیگران دولتی و غیردولتی در تلاشند تا خلأ ایجاد شده به واسطه احتیاط آمریکا را پر کنند. بازیگران منطقه‌ای این کار را با اتکاء بر حمایت قدرت‌های منطقه‌ای خصوصاً دو کشور خاص انجام می‌دهند: ایران و عربستان سعودی. تلاش این کشورها برای برتری منطقه‌ای در حال حاضر در میدان‌های نبرد در لبنان، عراق، سوریه و حال در یمن نمود پیدا کرده است.

مثل همیشه، در خاورمیانه عوامل مذهبی و قومی نقش مهمی ایفا می‌کنند. بعلاوه، در حالی که ایران کشوری شیعی است، اکثریت جهان عرب اهل سنت هستند. این مساله تمایز قومی ایران را نیز مشخص‌تر کرده است.

بنابراین، منافع ژئوپلتیکی، فرقه‌گرایی مذهبی و قومیت معجون خطرناکی را در خاورمیانه جدید به وجود آورده است. و از آنجایی که تاریخ ثابت کرده است که مداخله نظامی خارجی نه کمکی به حل مسأله می‌کند و نه آن را محدود می‌سازد، قدرت‌های منطقه‌ای باید خود این مسأله را حل و فصل کنند. این فرآیند احتمالاً خشونت‌های غیرقابل‌پیش‌بینی بسیار به وجود خواهد آورد و حتی ممکن است این خشونت‌ها افزایش یافته و به بحرانی جهانی مبدل شود. علاوه بر افزایش تنش‌ها، ذخائر انرژی منطقه نیز مورد تهدید قرار خواهند گرفت.

از جنبه امنیت بین‌الملل، جنگ بلندمدت برای سلطه منطقه‌ای می‌تواند احتمال تروریسم جهانی را افزایش دهد چرا که هردو طرف از گروه‌های تندور استفاده می‌کنند. و خطر بزرگتر این است که بازیگران کلیدی در این درگیری به تسلیحات اتمی مجهز شوند. رقابت تسلیحاتی اتمی به همراه بی‌ثباتی بلندمدت می‌تواند کابوسی جهانی باشد.

بنابراین این مسأله اتفاقی نیست که همزمان با مداخله نظامی مستقیم قدرت‌های منطقه‌ای در یمن، جامعه جهانی به رهبری آمریکا در تلاش برای مذاکره با ایران است. چارچوب توافقی منتج شده از این گفتگوها به دنبال آن است تا برنامه هسته‌ای ایران را تحت نظارت بین‌المللی درآورد و از این طریق ریسک ثبات جهانی و منطقه‌ای را محدود سازد. در عوض، تحریم‌های اقتصادی بین‌المللی علیه ایران برداشته می‌شود.

این روش آمریکا انتقادات بسیاری را از جانب هم‌پیمانان نزدیک این کشور خصوصاً عربستان و رژیم صهیونیستی به دنبال داشته است. اما این انتقادات بر اساس اهداف غیرواقعی است. تسلیم شدن در برابر این خواسته‌ها تنها می‌تواند به افزایش درگیری با ایران منجر شود، کشوری که هیچ‌گاه فناوری و فعالیت‌های هسته‌ای خود را کنار نخواهد گذاشت. تنها راه‌حل واقع‌گرایانه برای جلوگیری از رقابت تسلیحاتی بین‌المللی در منطقه نظارت بین‌المللی جامع است.

اما، حتی اگر این هدف نیز حاصل شود، عربستان و رژیم صهونیستی هیچ‌یک راضی نخواهند شد. هردوی این کشورها می‌ترسند که این توافق، مسیر ایران برای سلطه بر منطقه را هموار نماید. بنابراین، نتیجه این توافق تغییر شرکای راهبردی منطقه‌ای توسط آمریکا است.

راهبرد ایران در تمامی این مسائل چندان واضح نبوده است: کمک نظامی در سوریه، لبنان، عراق و یمن ریسک‌های زیادی در بردارد. این مسأله با تشکیل نیروی نظامی مشترک اعراب بسیار مشخص‌تر شده است.


ایران به کشوری مبدل خواهد شد که بیشترین بازرسی‌ها از برنامه هسته‌ای آن انجام می‌شود

به گزارش پایگاه اسپوتنیک، سرگئی لاوروف وزیر امور خارجه روسیه گفت که اگر توافق حاصله در لوزان به درستی اجرا شود، ایران به کشوری مبدل خواهد شد که بیشترین میزان بازرسی از تاسیسات هسته‌ای را تجربه می‌کند.

وی افزود: در صورت امضای توافق نهایی ایران به کشوری مبدل خوهد شد که تحت کنترل و بازرسی شدید خواهد شد. البته توافق لوزان دو جانبه خواهد بود چرا که طرف آمریکایی نیز باید تحریم‌های اقتصادی را بردارد.

لاوروف تصریح کرد که ایران همیشه تاکید کرده است که آماده اجرای تعهدات خود در بحث عدم‌تکثیر مطرح شده در توافق هسته‌ای می‌باشد.

وی همچنین به این مسأله اشاره کرد که توافق بین ایران و گروه 5+1 به رقابت تسلیحاتی در منطقه نخواهد انجامید. وی گفت: دلیلی ندارد که هر کاری که انجام می‌دهیم یا باید انجام دهیم به رقابت تسلیحاتی در منطقه بینجامد. برعکس، این توافق تمامی روزنه‌ها بر روی جنبه نظامی برنامه هسته‌ای ایران را خواهد بست.


توافق هسته‌ای با ایران: عربستان سعودی از ردپای رقیب منطقه‌ای خود می‌ترسد

به گزارش پایگاه کریستین ساینس مانیتور، عربستان سعودی به صورت علنی از توافق هسته‌ای غرب با ایران به عنوان رقیب منطقه‌ای خود با احتیاط استقبال کرده است. ملک سلمان به اوباما گفت که امیدوار است که توافق نهایی بتواند در افزایش امنیت منطقه‌ای و بین‌المللی موثر باشد.

اما حتی اگر توافق هسته‌ای بتواند مانع دستیابی ایران به تسلیحات اتمی شود، عربستان سعودی می‌داند که این توافق تاثیری در حمایت ایران از گروه‌های شیعی در منطقه نخواهد داشت. این رقابت منطقه‌ای ممکن است که ریاض را در نهایت مجبور کند تا برای مقابله با قدرت هسته‌ای ایران به دنبال برنامه هسته‌ای خود باشد.

مقامات عربستانی مثل بقیه کشورهای عربی درباره برنامه هسته‌ای ایران و همچنین حمایت این کشور از گروه‌های نیابتی شیعی واهمه دارند. این مسأله باعث شده است که آنها در همان کمپی جمع شوند که نخست وزیر رژیم صهیونیستی به عنوان منتقد جدی برنامه هسته‌ای ایران در آنجا حضور دارد.

ناظران بین‌المللی معتقدند که عربستان سعودی به فعالیت‌های نظامی خود در عراق، سوریه و یمن برضد ایران آنقدر ادامه خواهد تا از غرب و آمریکا ضمانت‌های لازم برای اینکه برنامه هسته‌ای ایران تهدیدی برای جهان عرب نیست را اخذ نماید. عربستان سعودی و بقیه جهان عرب به دنبال توافقی نیستند که تنها به مسأله هسته‌ای ایران بپردازد، بلکه این توافق باید به نفوذ ایران در کشورهای عربی نیز پایان بخشد.


کنگره و رژیم صهیونیستی به دنبال خرابکاری در توافق هسته‌ای با ایران

به گزارش پایگاه گلوبال ریسرچ، چارچوب توافقی با ایران هیچ‌چیز را تغییر نمی‌دهد. مشخص نیست که واشنگتن در دور نهایی مذاکرات درباره چه موضوعاتی توافق کند.

جان کری سیاست خارجی آمریکا را هدایت می‌کند. وی تعهد بسیاری به روابط واشنگتن تلاویو دارد. وی در زمان حضورش در سنا تلاش بسیاری برای تقویت امنیت این رژیم انجام داد. با توجه به نرمش‌های فراوانی که ایران از خود نشان داده است، مشخص نیست که آیا وی از موضع تندورانه خود کوتاه آمده است یا خیر. وی، اوباما و در واقع کل کنگره از رژیم صهیونیستی حمایت می‌کنند.

نتانیاهو مثل تمامی تندروهای صهیونیستی، جمهوی‌خواهان و دموکرات‌های کنگره به دنبال آن هستند که در مسیر دستیابی به توافق هسته‌ای نهایی با ایران اختلال ایجاد نمایند.

آیپک کنترل کنگره را در اختیار دارد. این گروه شش شرط را برای توافق نهایی با ایران مطرح کرده است:

1. برچیدن سانتریفیوژهای ایران برای ممانعت از دستیابی این کشور به تسلیحات هسته‌ای

2. برچیدن تأسیسات آب سنگین اراک یا تبدیل آن به راکتور آب سبک برای جلوگیری از تولید پلوتونیوم

3. بازرسان آژانس باید دسترسی به موقعی به سایت‌های مشکوک ایران داشته باشند تا از فریبکاری این کشور جلوگیری کنند.

4. ایران باید به تمامی سوالات درباره تلاش‌های هسته‌ای تسلیحاتی خود در گذشته پاسخ دهد.

5. رفع تحریم‌ها باید آرام صورت پذیرد تا بتوان برنامه هسته‌ای این کشور را راستی‌آزمایی کرد.

6. با توجه به (عدم) سابقه فریبکاری ایران، توافق هسته‌ای باید برای دهه‌ها و نه سال‌ها ادامه داشته باشد.

آیپک خواسته‌های بیشتری دارد از جمله:

- ارزیابی توافق نهایی توسط کنگره

- درصورت عدم تایید توافق نهایی توسط کنگره، نباید هیچ‌یک از تحریم‌های ایران برداشته شود.

- کنگره به تنهایی باید درباره رفع یا کاهش دائمی تحریم‌های ایران تصمیم بگیرد.

- از خواسته‌های رژیم صیونیستی باید به طور کامل حمایت شود.

آیپک و دیوانه‌های تندرو در واشنگتن با توافق یا بدون توافق، ایران را یک تهدید منطقه‌ای می‌دانند. آنها می‌خواهد ایران را به حاشیه رانده، محدود کرده، از حق مسلم خود محروم کرده و در نهایت این کشور را به عنوان رقیب رژیم صهیونیستی نابود کنند. درصورتیکه اهداف آنها به شیوه دیگر تامین نشود، آنها خواهان جنگ هستند.

نتانیاهو و هم‌فکرانش از تهدیدی برای بقای رژیم صهیونیستی صحبت می‌کنند که اصلاً وجود ندارد.

نویسنده این مقاله در انتها به چند واقعیت اشاره می‌کند: برنامه هسته‌ای ایران هیچ‌گاه تهدید نبوده است و نخواهد بود. زرادخانه‌های هسته‌ای، شیمیایی و بیولوژیکی رژیم صهیونیستی تهدیدی برای جهان محسوب می‌شوند. ایران به اندازه دیگر کشورها حق دارد فناوری هسته‌ای داشته باشد. تمامی تأسیسات و فعالیت‌های هسته‌ای ایران مطابق با شروط مندرج در ان‌پی‌تی هستند. رژیم صهیونیستی از امضای ان‌پی‌تی امتناع می‌ورزد پس این کشور خاطی است.