به گزارش گروه خواندنی های مشرق، عراق کشوری در جنوب غربی آسیا است به پایتختی شهر "بغداد". این کشور از جنوب با عربستان سعودی و کویت، از غرب با اردن و سوریه، از شرق با ایران و از شمال با ترکیه همسایه است.
عراق ، علیرغم تمدنی کهن، تاریخی پر فراز و نشیب و مملو از خشونت، ترس، دیکتاتوری و خونریزی داشته است و تنها از زمان اشغال به وسیله آمریکا و همپیمانانش، بیش از یک میلیون تن عراقی در پی حملات اشغال‌گران، خشونتهای فرقه‌ای و جنگهای داخلی کشته شده‌اند.
ماه مبارک رمضان، ماهی مقدس و مهم در عراق است و عموم مردم این کشور حرمت این ماه را نگاه میدارند. عراقیهای ساکن پایتخت قبل از فرا رسیدن ماه مبارک رمضان به بزرگترین بازار قدیمی بغداد میروند و لوازم مورد نیاز در این ماه را خریداری می کنند.
بیدار شدن برای سحر
از شب اول این ماه تا آخرین شب آن، نزدیک زمان سحر، افرادی در شهر میگردند و با کوبیدن بر طبل، روزهگیران را برای خوردن سحری بیدار میکنند.
تغذیه
از مهمترین خوراکیهای خاص مردم عراق در ماه رمضان، "باقلوا" و "زولبیا" است که مردم دراین ماه تناول میکنند. سوپ در افطاری هم طرفدار زیادی دارد که اغلب قبل از صرف غذا مصرف میشود. خرما نیز از غذاهایی است که حتما باید در سفره وجود داشته باشد.
اطعام
با آغاز ماه مبارک رمضان خانوادههای عراقی با در دست داشتن سینیهای غذا به مساجد میروند تا غذای خود را با روزهداران یا نیازمندان تقسیم کنند.
مساجد
مساجد عراق در این ماه، شاهد حرکت پر جنب و جوش مردم است؛ زیرا غیر از نماز، برنامههای دینی و فرهنگی دیگری مختلفی دارد؛ نظیر سخنرانی که بعد از افطار به تبیین مسائل دینی و اخلاقی میپردازد.
تحول پس از صدام
مساجد عراق در چند سال اخیر شاهد تحوللات مهمی بودهاند. پیش از این و در دوران «صدام حسین» برنامههای خاصی در مساجد نبود ؛ زیرا رژیم بعث مخالف اسلام، مسجد و امور مذهبی بود و اجازه نمیداد چنین کارهایی انجام بگیرد. اگر هم کسی میخواست کاری در این زمینه انجام دهد حتی ممکن بود کشته شود یا مدت زیادی از عمر خود را در زندانهای بعث از دست بدهد.
تلویزیون
در کشور عراق هم مثل سایر کشورهای اسلامی، از سالها پیش برنامههای تلویزیون در ماه رمضان با ماههای دیگر متفاوت و تا حدودی با آن سازگار است. برنامههای قرآنی، دعا و سریالهای متفاوت، جزئی از برنامههای تلویزیون در این ماه است.
البته متاسفانه برخی از برنامهها ـ همچون برنامههای پرداختن به غذاها و پخت و پز ـ در واقع منافی هدف اصلی ماه رمضان است.
بازیهای کودکانه
کودکان عراقی نیز در این ماه بازیهای مختلف و قدیمی به نامهای ''ماجینه''، ''محیبس'' و ''صینییه'' انجام میدهند؛ تا این ماه را برای خود خاطرهانگیزتر کنند.
امنیت
اینک آرامش نسبی در این کشور حکمفرما شده و مسلمانان این کشور میتوانند برای افطاری نزد خانواده، دوستان و بستگان خود بروند؛ در مساجد نماز اقامه کنند؛ و بسیاری از سنتها و آداب و رسومی را که طی سالهای گذشته به علت وضعیت ناامنی انجام نمی دادند، امسال انجام دهند.
ماه مبارک رمضان در عراق معمولا ماه امنیت و آسایش است؛ گرچه بعثیهای مزدور و تکفیریهای سرسپرده حتی حرمت این ماه را هن نگاه نمیدارند و هرگاه فرصت کنند به وسیله ماشینهای بمبگذاری شده و انفجار و خونریزیهای به ناحق این حرمت را میشکنند.
شب قدر
شب قدر از شبهای بسیار مهم در عراق است. شیعیان سه شب را به احتمال شب قدر احیاء میگیرند و در آنها با خواندن قران، ادعیه و زیارت امام حسین(ع) شب زندهداری میکنند.
زیارت نجف و کربلا
زیارت حضرت سیدالشهداء (ع) نیز ـ مانند بقیه خیرات و عبادات ـ در این ماه فضیلت بیشتری دارد. در اعمال مخصوصهی شبهای قدر هم تأکید فراوانی بر زیارت امام حسین(ع) شده است؛ لذا جمعیت انبوهی این شب را در کربلا میگذرانند طوری که در این شبها جای خالی در کربلا باقی نمیماند.
زیارت نجف اشرف هم حال و هوای ویژهای دارد چرا که ایام شهادت و ضربت خوردن امیرالمؤمنین علی (ع) نیز در همین شبها واقع میشود.
عید فطر
عید فطر در عراق با شکوه و اهمیت بسیار بیشتری نسبت به ایران برگزار میشود. این عید به مدت سه روز تعطیل رسمی است و مردم از چند روز قبل برای آن آماده میشوند. آنها لباس جدید میخرند و غذای مناسب آماده میکنند تا در روز عید به میهمانان تقدیم کنند. مردم عراق نوعی کیک که آن را "کلیچه" مینامند برای این عید میپزند و جشن و شادی همگانی به راه میاندازند.
از مهمترین برنامه های عید فطر برگزاری نماز عید فطر است. بعد از نماز هم به دیدار یکدیگر میروند و بزرگترها به کوچکترها عیدی میدهند. خیابانها شلوغ است و مردم در حال رفت و آمد هستند. بچهها هم بازیهای مخصوصی در این روزها دارند. همچنین مردم فطریه را نیز به فقرا میدهند.
مسافرتهای زیادی در این سه روز انجام میشود که صد البته زیارت کربلا، نجف و کاظمین در آن جای خاصی دارد به شکلی که در اطراف حرمهای مطهر ائمه، از کثرت جمعیت زوار جای نشستن یا پهن کردن بساط باقی نمیماند.