سرویس اقتصاد مشرق - انتظار از وجود یک عملکرد مثبت در دولت یازدهم در دو سال و نیم اول آن بیهوده بود، چرا که تمامی دولت دست به سینه منتظر امضاء و اجرای برجام برای حل تمامی مشکلات اقتصادی و غیر اقتصادی کشور از سوی امریکا بودند. همه منتظر بودند درهای بهشت در پسابرجام بر روی ایران باز شود تا چرخ کشور به گردش در آید. انتظارها در 23 تیر 1394 به پایان رسید و دکتر ظریف، مرد مذاکره دولت تدبیر و امید توانست امضای 1+5 را بر روی توافنامه هسته ای بگیرد تا روز موعود اجرای وعده های دولت روحانی فرا رسد.

در فاصله 6 ماهه امضاء تا اجرای برجام، وزارتخانه های دولت یازدهم به مذاکرات آشکار و پنهان با شرکت‌ها و دولت‌های غربی روی آوردند و در حالیکه همگان انتظار بهینه سازی و بهبود در سیستم حمل و نقل عمومی (ریلی-جاده‌ای) کشور را داشتند، پس از اجرای برجام، در تور اروپایی روحانی و وزراء، خرید 118 فروند هواپیما ایرباس از کشور فرانسه مخابره شد و آخوندی وزیر راه و شهرسازی در ژستی پیروزمندانه، اولین دستاورد برجام را خرید 118 فروند هواپیما از شرکت ایرباس فرانسه و 20 فروند هواپیمای ATR از ایتالیا اعلام نمود، دستاوردی که در مدت زمان کوتاهی، پاییز آن فرا رسید و پوچ بودن آن بر همگان مشخص گردید.

عقد تفاهم‌نامه خرید 118 هواپیمای گران قیمت فرانسوی برای بهبود حمل و نقلِ قشر مرفه جامعه اولین خروجی وزارت راه و شهرسازی دولت یازدهم در پسابرجام بود که انتقاد شدید، دلسوزان و کارشناسان را با خود به همراه داشت، چرا که اجرایی شدن این قرارداد نه تنها کشور را در قرضی بزرگ قرار می‌داد، بلکه تاثیر خاصی بر روی حمل و نقل عمومی کشور نداشته است؛ چرا که عمده حجم مسافرت‌های داخل کشور از طریق حمل و نقل جاده‌ای و ریلی صورت می‌گیرد. این برنامه‌ریزی نادرست و عدم توجه به اولویت‌ها به حدی رسید که رهبر انقلاب در یکی از بیانات عمومی خود به آن اشاره کردند:

 

«موارد دیگری هم بود. حالا [مثلاً] کارهای مربوط به اقتصاد مقاومتی. خب این گفته شد که حالا به جای اینکه جادّه را درست کنند میروند سراغ هواپیما؛ این حرف درستی است، یعنی ما هم این اشکال را داریم؛ منتها این را توجّه داشته باشید و من هم بارها قبلاً گفته‌ام که رهبری نمیتواند در تصمیم‌گیری‌های موردیِ دستگاه‌های گوناگون دولتی مدام وارد بشود و مدام بگوید این باشد، این نباشد؛ این نمیشود. نه قانون این اجازه را میدهد، نه منطق این اجازه را میدهد. دستگاه‌ها مسئولینی دارند؛ اگرچنانچه یک مسئولی در یک موردی اشتباهی دارد، [کار] غلطی انجام میدهد، خب وظیفه‌ی مجلس است و باید مجلس استیضاح کند؛ یا اگرچنانچه کار، کار غلطی است، در دولت بایستی مورد مداقّه قرار بگیرد؛ رئیس جمهور بایستی مانع بشود و جلویش را بگیرد [...] در این‌جور مواردی که حرکت کلّی نظام را منحرف میکند و اشکال ایجاد میکند، البتّه رهبری موظّف است وارد بشود و [اگر] ان‌شاءالله خدا کمک کند و توفیق بدهد، وارد هم میشویم؛ امّا این‌جور نیست که انسان در موارد گوناگون بتواند بگوید آقا، هواپیمای ایرباس [بخرید یا نخرید]. البتّه من تذکّر دادم؛ هم به خود وزیر راه، هم به رئیس جمهور، هم در جلسات گوناگون گفتم. ما حتّی به همین قرارگاه به‌اصطلاح اقتصاد مقاومتی گفتیم شما موظّفید نگاه کنید ببینید خرید این هواپیماها در کجای اقتصاد مقاومتی قرار میگیرد. این را گفته‌ایم، تذکّر میدهیم، امّا اینکه جلو برویم و مانع بشویم، نه، این تکلیف و وظیفه‌ی ما نیست.» (بیانات در دیدار جمعى از دانشجویان- 12 تیر 1395)

روز به روز، هفته به هفته و ماه به ماه گذشت ولی خبری از اجرایی شدن این تفاهم‌نامه مخابره نشد تا پوچ بودن اولین دستاورد برجام، اثبات عملی شود.