به گزارش مشرق، اسرائیل به عنوان رژیمی نامشروع که در سال ۱۹۴۸ تأسیس شد، توانسته است بنا به دلایل متعدد در شش دهه گذشته به حیات خود ادامه دهد. اما این رژیم از آغاز هزاره سوم با چالش‌ها و بحران‌هایی مواجه شده است که علاوه بر تضعیف آن، بقای این رژیم را در هاله‌ای از ابهام قرار داده است. در این میان، تحولات جمعیت و چالش‌های جمعیتی از حادترین و ریشه‌دارترین معضلات جامعه صهیونیستی به‌شمار می‌آید که دامن‌گیر این جامعه می‌باشد و در سطوح مختلف، پیامدهای گوناگونی به دنبال داشته است.
بیشتر بخوانید:
مساحت کوچک، ترکیب جمعیتی پیچیده، تراکم نامتوازن جمعیت، تحولات جمعیت حریدی ها، فلاشاها و مهاجرت معکوس در رژیم صهیونیستی، در کنار سیر فزاینده جمعیت مسلمانان فلسطینی و … چالش‌های جمعیتی مهمی را پیش روی این رژیم قرار داده است. کارشناسان صهیونیست معتقدند فشار تراکم جمعیت مهاجران یهودی بر زیرساخت‌ها و ثبات امنیتی این رژیم طی سالیان اخیر آشکار شده است. هم اینک عده‌ای از کارشناسان جمعیتی نظیر آلون تال [۱] این موضوع را تحت عنوان یک بحران یاد می‌کنند. همین کارشناسان بر این باورند، نرخ بالای تولد در میان مسلمانان فلسطینی چه در داخل اسرائیل و چه در کرانه باختری و نوار غزه، چالش بنیادین رژیم صهیونیستی است و روند فرو ریختن ساختاری رژیم اشغالگر را تسریع می‌نماید.
برهوم جرایسی [۲] می‌گوید: اسرائیل به خوبی می‌داند که حداکثر تا سال ۲۰۲۰ یهودیان در فلسطین اکثریت خود را کاملاً از دست داده‌اند و روز به روز آنچه مشکل جمعیتی نامیده می‌شود، بغرنج‌تر و مناقشات زیادی پیرامون آن مطرح می‌شود. با توجه به افزایش جمعیت اعراب مسلمان در فلسطین و کاهش جمعیت یهودیان، این مشکل آشکارا هویت یهودی بودن دولت اسرائیل را تهدید می‌کند. البته این مشکل نه در سطح کل فلسطین دولت اسرائیل را تهدید می‌کند، بلکه حتی در خود اسرائیل یعنی در سرزمین‌های اشغالی ۱۹۴۸ نیز این رژیم را تهدید می‌کند.
صالح لطفی [۳] نیز می‌گوید: عامل جمعیتی و کاهش زاد و ولد یهودیان و برتری آمارهای زاد و ولد فلسطینیان مسلمان در فلسطین اشغالی، اصلی ترین چالش و نگرانی دولت عبری به شمار می‌رود.
شیمون پرز [۴] ضمن انتقاد به عدم تلاش برای ایجاد دو دولت یهودی و مسلمان، می‌گوید: بهتر است در بخشی از این سرزمین یک کشور کوچک یهودی داشته باشیم تا اینکه کل این سرزمین را بدون یک کشور یهودی مستقل، از دست بدهیم. اسرائیل باید به خاطر خودش راه‌حل دو کشوری را اجرا کند. چرا که اگر قرار باشد اکثریتمان را از دست بدهیم، همانند امروز که با یکدیگر از نظر تعداد برابر هستیم، نمی‌توانیم به‌عنوان یک کشور یهود یا یک کشور دموکراتیک باقی بمانیم. این مهم‌ترین مسئله است و متأسفم که دولت تل‌آویو برعکس آن را انجام می‌دهد .[۵]
بررسی عمیق جامعه شناختی و مردم شناختی تحولات جمعیت در سرزمین‌های اشغالی از ناتوانی صهیونیست‌ها در تغییر معادله‌های جمعیتی به نفع یهودیان حکایت دارد. نگرانی‌های جمعیتی مهم‌ترین عامل نگرانی استراتژیست ها و کارشناسان مسائل اجتماعی و کابینه‌های رژیم صهیونیستی است. در ادامه اصلی ترین چالش‌های جمعیتی رژیم اشغالگر را بررسی خواهیم نمود.
پیشی گرفتن جمعیت کل مسلمانان از یهودیان
گزارش‌های موجود نشان می‌دهد که براساس معدل رشد جمعیتی کنونی فلسطینیان مسلمان و یهودیان صهیونیست در داخل مرزهای کشور فلسطین، در سال ۲۰۱۷ تعداد مسلمانان و یهودیان برابر شده است و تا سال ۲۰۲۵ غلبه قاطع جمعیت مسلمانان بر یهودیان کاملاً محسوس خواهد بود. صهیونیست‌ها با ابراز نگرانی شدید از افزایش جمعیت فلسطینیان از این مسأله به عنوان بمب جمعیتی نام برده‌اند.
در سال ۲۰۱۷ جمعیت مسلمانان ساکن در سرزمین‌های فلسطین در عدد ۶٫۴۹ میلیون نفر با جمعیت کل یهودیان صهیونیست برابر شد. همچنین طبق الگوهای آینده نگاری جمعیت، پیش‌بینی می‌شود در سال ۲۰۲۰ جمعیت فلسطینیان به ۷٫۲۲ میلیون نفر در مقابل ۶٫۸۶ میلیون یهودی خواهد رسید. این تحولات جمعیت چالش دولت سازی و ملت‌سازی را برای رژیم صهیونیستی کاملاً تشدید نموده است.
برتری نرخ رشد جمعیت فلسطینیان
یکی از مهم‌ترین چالش‌های جمعیتی رژیم اشغالگر فلسطین بالا بودن نرخ رشد جمعیت مسلمانان فلسطینی است، چرا که رشد جمعیت اعراب فلسطین از همه دیگر گروه‌های جمعیتی هم در داخل مناطق اشغالی و هم در نوار غزه و کرانه باختری بیشتر است. میانگین نرخ رشد جمعیت اعراب فلسطین در سال ۲۰۱۸ بالغ بر ۱/۳ درصد است در حالی که این میزان در میان یهودیان صهیونیست از ۳/۱ درصد فراتر نرفته است.
با توجه به اینکه جمعیت اعراب فلسطینی ساکن در مناطق اشغالی حدود ۲۰ درصد کل جمعیت واقع در مرزهای اشغالی است و با احتساب کل کشور فلسطین که شامل؛ سرزمین‌های اشغالی، کرانه باختری و باریکه غزه می‌شود حدود ۵۰ درصد از کل جمعیت متعلق به فلسطینیان است و همچنین با دقت در تفاوت محسوس نرخ رشد جمعیت در میان مسلمانان و یهودیان، انتظار می‌رود در صورت تداوم روند کنونی، سیر تغییر موازنه جمعیت به سود اعراب فلسطینی با سرعت بیشتری ادامه خواهد داشت. از همین روست که می‌توان دریافت نرخ بالای رشد جمعیت اعراب مسلمان در فلسطین، به واقع یکی از دغدغه‌های جدی سردمداران رژیم اشغالگر است.
سیر کاهشی نرخ فرزندآوری صهیونیست‌ها
در مطالعه سیر تحولات آمارهای جمعیتی فلسطین اشغالی، موضوع بسیار مهمی که یکی از چالش‌های جمعیتی رژیم اشغالگر بوده و نگرانی محافل صهیونیستی را برانگیخته است، سیر کاهشی نرخ فرزندآوری (TFR) در میان صهیونیست‌ها نسبت به خانواده‌های فلسطینی است، به طوری که با احتساب گروه‌های افراطی، مذهبی، سنتی و سکولار، در مجموع زنان صهیونیست در طول زندگی خود به صورت میانگین ۳/۲ فرزند به دنیا می‌آورند، در حالی که همین آمار در مورد زنان عرب به حدود ۵/۴ فرزند می‌رسد. نکته قابل توجه اینکه بر اساس داده‌های جمعیتی موجود این سیر کاهشی نرخ باروری در میان صهیونیست‌ها همچنان سیر نزولی داشته و این شیب کاهشی در سالهای آتی نیز تداوم خواهد داشت.
با وجود اینکه در سالیان اخیر مهاجرت صهیونیست‌ها از گوشه و کنار جهان به سرزمین‌های اشغالی می‌توانست بخشی از تغییر بافت جمعیتی ناشی از نسبت پایین زاد و ولد صهیونیست‌ها را جبران کند، اما کاهش معنادار میزان مهاجرت یهودیان به فلسطین اشغالی در سالهای اخیر مشخص نمود، جذب مهاجر نیز نمی‌تواند معادله‌های جمعیتی در سرزمین‌های اشغالی را به نفع صهیونیست‌ها تغییر دهد.
فلسطینیان ساکن در مرزهای ۱۹۴۸ هیچ‌گاه احساس هویت مشترکی با صهیونیسم نداشته‌اند. این شهروندان دارای هویت جداگانه ای می‌باشند و به زبان عربی صحبت می‌کنند .[۶] به همین دلیل تفاوت زیاد نرخ زاد و ولد فلسطینیان در مقایسه با یهودیان، دلیل اضطراب و از مهم‌ترین چالش‌های پیش روی دولت اشغالگر است.
روند فزاینده ضریب سالمندی صهیونیست‌ها
گزارش‌هایی که در مورد وضعیت عمومی بافت جمعیتی سرزمین‌های اشغالی منتشر می‌شوند، در اغلب موارد شاخص‌ها و اطلاعات مربوط به پدیده سالمندی جمعیت در جامعه یهودی اسرائیل را مخفی می‌کنند، چرا که سالمندی جمعیت در جامعه یهودیان اسرائیل پدیده‌ای است که باعث نگرانی تصمیم‌سازان صهیونیستی شده و برنامه‌ریزان این رژیم را به فکر تصمیمات جدیدی برای جبران این معضل انداخته است. داده‌های آماری موجود نشان می‌دهند که کودکان تنها ۲۴ درصد از کل جامعه شهرک‌نشینان یهودی در فلسطین اشغالی را شامل می‌شوند، این در حالی است که میزان جمعیت افراد سالخورده ۶۵ ساله و بالاتر به بیش از ۱۸ درصد و جمعیت ۶۰ ساله‌ها و بالاتر از آن به حدود ۲۴ درصد رسیده است. به همین دلیل است که سیاست گذاران صهیونیست اعتقاد دارند در کنار اعطای مشوق‌های بیشتر برای فرزندآوری خانواده‌های صهیونیست، یکی از راهکارهای جبران پیری جمعیت یهودیان، جذب تعداد بیشتری از یهودیان آفریقا و آسیاست، چرا که آنها در مقایسه با یهودیان غربی، تمایل بیشتری به فرزندآوری دارند.
شاخص میانه سنی ۱/۳۱ سال نیز خود شاهدی بر سالمندی جامعه یهودیان صهیونیست است که منطبق بر تعاریف جهانی وارد فاز سالمندی جمعیت شده است که با توجه به آرمان‌های مجعول و مورد ادعای مؤسسان رژیم صهیونیستی یک چالش جمعیتی به شمار می‌آید.
کاهش محسوس مهاجرت یهودیان به سرزمین‌های اشغالی
رژیم اشغالگر با امید کشاندن یهودیان سراسر جهان به فلسطین، سرزمین تاریخی فلسطین را اشغال کرده است. این در حالی است که رژیم اشغالگر طی سالهای دهه اخیر با چالش کاهش محسوس آمار مهاجرت یهودیان جهان به فلسطین اشغالی روبروست.
بن‌گوریون عقیده داشت که هدف از مهاجرت، نجات یهودیان از نابودی است. او همچنین دلایلی امنیتی را برای مهاجرت یهودیان ذکر می‌کرد: ما اراضی فلسطین را به تصرف درآورده‌ایم، اما بدون اسکان یهودیان آنها هیچ ارزش واقعی نخواهند داشت. اسکان فتح واقعی و نهایی است .[۷] وی که اولین نخست‌وزیر رژیم صهیونیستی بود در باب ضرورت مهاجرت یهودیان جهان به فلسطین اشغالی می‌گوید: مهاجرت یهودیان جهان به فلسطین به منزله خونی است که ادامه حیات اسرائیل را بیمه می‌کند و ضامن امنیت و آینده اسرائیل است .[۸]
دوره زمانی میان سالهای ۱۹۴۸ تا ۱۹۶۰ میلادی، دوران طلایی مهاجرت یهودیان به فلسطین اشغالی بود. مهاجرت یهودیان در این برهه به میزان ۶۵ درصد، در افزایش جمعیت صهیونیست‌ها تأثیر داشت. از این تاریخ به بعد و به دنبال کاهش مشوق‌های مهاجرت و اوضاع بهتر کشورهای محل سکونت یهودیان، میزان مهاجرت آنها به خصوص در دهه هفتاد قرن گذشته به شکل قابل ملاحظه‌ای کاهش یافت. اما پس از فروپاشی اتحاد جماهیر شوری سابق در آغاز دهه ۹۰ میلادی، رژیم اسرائیل توانست بیش از یک میلیون مهاجر یهودی روس را جذب کند و در اراضی اشغالی فلسطین اسکان دهد. به دنبال مهاجرت این تعداد یهودی از سال ۱۹۹۱ تا ۲۰۰۱، میزان مشارکت آنها در افزایش جمعیت یهودیان اسرائیل به ۶۹ درصد رسید و اینگونه بود که مهاجران یهودی روس تبار، اکثریت یهودیان رژیم صهیونیستی را تشکیل دادند .[۹]
با این وجود طی چند سال گذشته، مهاجرت یهودیان به اسرائیل با کاهش شدیدی در مقایسه با دو دهه گذشته مواجه بوده است. اولین نشانه‌های کاهش مهاجرت یهودیان از سال ۲۰۰۱ میلادی شروع شد .[۱۰]
آمارها نشان می‌دهند که با ورود به هزاره جدید تعداد مهاجرت صهیونیست‌ها به سرزمین‌های اشغالی به شدت کاهش یافته است. در سال ۲۰۰۰ تعداد مهاجران یهودی حدود ۶۰ هزار نفر بود که در سال ۲۰۰۱ این رقم به ۴۳ هزار و در سال ۲۰۰۲ به ۳۳ هزار و در سال ۲۰۰۳ به ۲۳ هزار نفر رسید تا اینکه این رقم در سال ۲۰۰۴ به ۲۱ هزار نفر کاهش پیدا کرد.
وزارت جذب اسرائیل اعلام کرده است شمار یهودیانی که برای ورود به سرزمین‌های اشغالی نامزد شده‌اند، با کاهش شدید و خطرناکی روبرو شده است و این امر به خودداری تعداد زیادی از یهودیان جهان از ورود به این سرزمین به سبب ترس از مرگ برمی گردد. مسئولان صهیونیست نیز اعتراف می‌کنند که از دید یهودیان جهان، اسرائیل دیگر سرزمین عسل و شیر و سرزمین آباء و اجدادی که به خاطر آن باید جنگید و مرد، محسوب نمی‌شود.
روزنامه کریستیان ساینس مانیتور [۱۲] در تاریخ ۱۲ ژوئن ۲۰۰۷ در مقاله‌ای تحت عنوان «جمعیت رو به کاهش یهودیان» به مسأله بحران جمعیت یهودیان در جهان پرداخته است. در این مقاله آمده است که جمعیت یهودیان جهان در سال ۲۰۰۷ میلادی حدود ۹ میلیون نفر است. این مقاله می‌افزاید که در شرایط کنونی از هر هزار نفر دو نفر یهودی هستند، در حالی که در سالهای ۱۹۷۰، ۱۹۴۵ و ۱۹۳۸ به ترتیب از هر هزار نفر ۵/۳، ۷/۴ و ۵/۷ نفر یهودی بودند.
بیشتر رهبران یهود هشدار داده‌اند که نرخ رشد جمعیت یهودیان جهان به دلایل متعددی رو به کاهش است و این جمعیت در حال حاضر و در سال ۲۰۱۸ در حدود ۱۴ میلیون نفر است و در نسبت با کل جمعیت جهان کاهش نسبی محسوسی داشته است .[۱۳]
یان لوستیک [۱۴]، استاد دانشگاه پنسیلوانیای آمریکا بر این باور است که بسیاری از مهاجران اخیر به اسرائیل، فقط انگیزه‌های اقتصادی دارند و برخی از آنان نسبت خانوادگی دوری با یهودیان دارند؛ مثلاً فقط یک پدربزرگ یهودی داشته‌اند. این چالش در شرایط کنونی یکی از مهم‌ترین چالش‌های جمعیتی رژیم اشغالگر است که سیر پایان یافتن آرمان مجعول یهود در فلسطین را آغاز کرده است.
سیر افزایشی مهاجرت معکوس
آمارها حاکی از این واقعیت هستند که صهیونیسم از سال ۱۹۴۸ تا ۲۰۱۶ ضمن اشغال حدود ۸۵ درصد از اراضی فلسطین بالغ بر ۵ میلیون یهودی را به این مناطق جذب کرده است و این در حالی است که در روند مهاجرت معکوس و خروج صهیونیست‌ها از فلسطین اشغالی بیش از ۲۰ درصد از آنها در سالهای ۲۰۰۰ تا ۲۰۱۶ تحت شرایط مختلف مهاجرت معکوس کرده و به کشورهای اصلی خود بازگشته‌اند. به همین دلیل است که به زعم کارشناسان و اندیشمندان، در شرایط کنونی روند روزافزون مهاجرت معکوس یهودیان از اسرائیل پیچیده‌ترین چالش بقای این رژیم اشغالگر است. بنا بر تعریف این رژیم، مهاجران معکوس کسانی هستند که به هر دلیلی بیش از یک سال است از فلسطین اشغالی خارج شده‌اند و در کشور دیگری غیر از اسرائیل به سر برده‌اند.
از ابتدای تأسیس رژیم اشغالگر ادعا بر این بود که در وطن مجعول اسرائیل، یهودیان با معضلاتی نظیر بیکاری، ناامنی و فقر مواجه نباشند و زمینه‌های سرمایه گذاری، دسترسی به آموزش‌های برتر و رفاه کامل برای یهودیان صهیونیست به طور حداکثری فراهم شود، اما با توجه به عدم تحقق این وعده‌ها در حال حاضر یکی از مشکلات مهم رژیم صهیونیستی، مهاجرت معکوس یا بازگشت یهودیان از اسرائیل به کشور خودشان است. آمار کاملاً دقیقی از مهاجرت‌های معکوس یهودیان از اسرائیل در دست نیست، به ویژه که بیشتر یهودیانی که از سرزمین‌های اشغالی مهاجرت کرده‌اند، بدون مجوز، مخفیانه و تحت عناوین متعدد فلسطین اشغالی را ترک نموده‌اند.
جنگ‌های بی نتیجه سالیان اخیر رژیم صهیونیستی، شهرک نشینان صهیونیست را بیشتر به این باور رسانده است که نمی‌توانند در امنیت و آسایش در فلسطین اشغالی زندگی کنند. رهبران صهیونیست در رسانه‌ها به خصوص رسانه‌های عبری مدام از مهاجرت یهودیان به فلسطین سخن می‌گویند، اما هیچ وقت به مهاجرت معکوس یهودیان از فلسطین اشاره نمی‌کنند، به این دلیل که پرداختن به مسأله مهاجرت معکوس یهودیان به خصوص با توجه به اوضاع بد معیشتی و امنیتی کنونی، خیلی از شهرک نشینان مردد را نیز به ترک اسرائیل وادار خواهد نمود.
نتایج نظر سنجی مرکز میدغام [۱۵] حکایت از آن دارد که بیش از ۶۰ درصد یهودیان ساکن در فلسطین اشغالی به مهاجرت از این سرزمین تمایل دارند و اغلب داوطلبان مهاجرت از اسرائیل بیشتر از قشر جوان و ۲۳ تا ۳۹ ساله هستند. این جوانان براین باورند که به این سرزمین تعلق ندارند و با مشکلات هویتی و بحران هویت مواجه هستند. تقریباً یک و نیم میلیون نفر از آنها تصمیم جدی برای ترک اسرائیل دارند .[۱۶] بر اساس داده‌های موجود در طی سالهای اخیر، آمار مهاجرت به سرزمین‌های اشغالی نه تنها کاهش چشم‌گیری داشته است، بلکه با افزایش مهاجرت معکوس، عملاً این رژیم بنیان و موجودیت خود را در معرض تهدید می‌بیند .[۱۷]
طی دهه گذشته، تعداد زیادی از کسانی که برای تحصیل به خارج از رژیم صهیونیستی می‌روند، درصدد بازگشت نیستند. بیشتر فرزندان مسئولان و مقامات سیاسی بلندپایه رژیم صهیونیستی از بیم جانشان هم اکنون در خارج از فلسطین اشغالی زندگی می‌کنند و حتی خود این مقامات فرزندان خود را به ترک فلسطین اشغالی تشویق می‌کنند. تعدادی از اعضای خانواده نخست وزیران قبلی از جمله بن گوریون [۱۸]، مناخیم بگین [۱۹]، اسحاق رابین [۲۰]، بنیامین بن الیعازر [۲۱] و متان فلنائی [۲۲] از جمله این افراد هستند.
به گزارش روزنامه فرانسوی لیبراسیون، بسیاری از مهاجران یهودی که به تازگی به سرزمین اشغالی فلسطین سفر کرده‌اند، به دنبال بازگشت به کشورهای خود هستند، چرا که به محض ورود به فلسطین اشغالی با مشکلات بسیار زیادی روبرو می‌شوند.
مهم‌ترین مشکلی که این افراد در فلسطین اشغالی با آن روبرو می‌شوند، انزوای اجتماعی و درگیر شدن با ساختار سخت و پچیده اداری رژیم صهیونیستی است. همواره بطور سنتی اینگونه بوده است که فصل تابستان در فلسطین اشغالی تنها فصل گردشگری نیست، بلکه فصلی است که به آن عالیا یا همان مهاجرت یهودیان جهان به اسرائیل می‌گویند، اما طی سالهای اخیر بسیاری از یهودیانی که به فلسطین اشغالی می‌روند، بعد از مدت کوتاهی، به کشورشان بازمی گردند. مسئولان اداره‌های مربوط به مهاجرت رژیم صهیونیستی، از ارائه آمارهای دقیق درباره مهاجرت معکوس یهودیان از اسرائیل طفره می‌روند، اما بر اساس گزارشات آژانس یهود، میانگین بازگشت در پایان سال اول مهاجرت به اسرائیل بین ۳۵ تا ۴۰ درصد بوده است.
نکته قابل توجه دیگر اینکه میل مهاجرت در میان یهودیان اسرائیلی که در خارج از سرزمین‌های اشغالی متولد شده‌اند، به شدت بالاست و این افراد که بیش از ۴۵ درصد از کل جمعیت این رژیم را تشکیل می‌دهند، اغلب ترجیح می‌دهند یا به کشور اصلی خود برگردند یا به دیگر کشورهای غربی مهاجرت کنند .[۲۳]
آرییه شافیت [۲۴] در مقاله‌ای که در روزنامه صهیونیستی هاآرتص چاپ شد، اذعان کرد: بی اعتمادی جامعه به بقای موجودیت اسرائیل، سبب افزایش موج مهاجرت معکوس از اسرائیل شده است. در حال حاضر مبارزه با صهیونیسم و بیزاری از اسرائیل در جهان، به بالاترین حد خود رسیده است. همچنین به خاطر عملکرد و سیاست غلط مقامات اسرائیلی و جمود فکری که ویژگی بارز این مقامات محسوب می‌شود، احتمال بقای اسرائیل بسیار بعید شده است.
براساس گزارش سازمان مرکزی آمار اسرائیل در سال ۲۰۱۷ برای اولین بار در طی سالهای ۲۰۰۹ تا ۲۰۱۷ میلادی تعداد افرادی که اسرائیل را ترک کرده‌اند از تعداد یهودیانی که به این فلسطین اشغالی بازمی گردند شدیداً پیشی گرفته است. هر ساله تعداد زیادی از شهروندان اسرائیل به دلایل مختلف از جمله تحصیلات و کار به کشورهای دیگر مهاجرت می‌کنند و تعدادی از آنان هرگز به اسرائیل باز نمی‌گردند. در سال ۲۰۱۷ شمار یهودیانی که از اسرائیل مهاجرت کرده‌اند و آن را ترک کرده‌اند، نزدیک به سه برابر تعداد یهودیانی است که به اسرائیل وارد شده‌اند. یهودیان روس تبار بیشترین آمار مهاجرت منفی از اسرائیل را دارا هستند و به دو دسته تقسیم می‌شوند. گروه اول یهودیان روس تباری که به روسیه برمیگردند و گروه دوم روس تبارانی که به کشورهای غربی مهاجرت می‌کنند .[۲۵]
مساله نگرانی از مهاجرت معکوس دیرزمانی است که بسیار بالا گرفته است و کارشناسان صهیونیست معترف هستند که مهاجرت از اسرائیل به طور معناداری افزایش یافته است به گونه‌ای که پیش بینی می‌کنند با ادامه این روند ظرف ۱۵ سال آینده اسرائیل به طور کامل از بین خواهد رفت. به این ترتیب مهاجرت معکوس، پدیده‌ای است که می‌تواند خطر حیاتی مهمی برای رژیم صهیونیستی در پی داشته باشد.
پراکندگی نامتوازن جمعیت صهیونیست‌ها
در حال حاضر بیش از ۶۵ درصد کل جمعیت یهودیان صهیونیست در قریب به ۳۵ درصد از کل اراضی اشغالی و در ۶ شهر پرجمعیت فلسطین اشغالی ساکن هستند که این امر منجر به پراکندگی ناهمگون جمعیت و در نهایت یکی از چالش‌های جمعیتی و امنیتی فراروی حیات نامشروع اسرائیل خواهد بود.
تل آویو با تراکم جمعیتی بیش از ۷۶۰۰ نفر در هر کیلومتر مربع و در مرتبه بعد اورشلیم با بیش از ۱۶۰۰ نفر در هر کیلومتر مربع پرتراکم ترین و در عین حال آسیب پذیرترین شهرهای این رژیم هستند که این موضوع نگرانی عمیق پژوهشگران جمعیتی و امنیتی این رژیم را در پی داشته است. این در حالی است که تمرکز جمعیت فزاینده مسلمانان فلسطینی در کرانه باختری و نوار غزه در حال تبدیل شدن به یک تاکتیک برای آزادسازی قدس شریف است.
همین توزیع جغرافیایی نامتوازن جمعیت در فلسطین اشغالی یکی از چالش‌های جمعیتی رژیم صهیونیستی است و می‌تواند یکی از تهدیدات جدی برای تداوم بقای این رژیم محسوب گردد.
صالح قاسمی
دبیر مرکز مطالعات راهبردی جمعیت (cfssp)
پژوهشگر و نویسنده مجموعه «جنگ جهانی جمعیت»
پی نوشت‌ها:
[۱] آلون تال Alon Tal)) فعال محیط زیست، جمعیت پژوه و رئیس بخش سیاست عمومی دانشگاه تل آویو است. وی نویسنده کتاب جنجالی «این سرزمین پر است» (The Land Is Full: Addressing Overpopulation in Israel) درباره جمعیت اسرائیل است. وی در این کتاب چگونگی تحولات جمعیت اسرائیل، محیط زیست، عدالت اجتماعی و کیفیت جامعه عبری را مورد ارزیابی قرار می‌دهد و مدعی می‌شود، بحران‌های حاد محیطی و اجتماعی در رژیم صهیونیستی در حال وقوع است.
[۲] برهوم جرایسی، تحلیل گر سیاسی فلسطین و کارشناس امور صهیونیستی در دنیای عرب شناخته می‌شود.
[۳] صالح لطفی، کارشناس سیاسی و پژوهشگر مرکز مطالعات معاصر فلسطین اشغالی است.
[۴] شیمون پرز (۱۹۲۳ - ۲۰۱۶) سیاست‌مدار و نهمین رئیس جمهور رژیم صهیونیستی بود. وی در عرصه سیاست اسرائیل به مرد بازنده مشهور است.
[۵] اسرائیل با خطر جنگ ابدی روبرو است، خبرگزاری ایسنا، ۱۳۹۴. (http://www.isna.ir/news/94081207152)
[6] فلسطینیو ال ۴۸ و سیاسات التمییز العنصریه، سیدعلی نجات، ص 3. (http://www.sasapost.com/author/said-ali)
[7] فلسطین و اسرائیل: رویارویی با عدالت، جان کوئیگلی، ترجمه سهیلا ناصری، ص ۱۳۸.
[۸] جامعه‌شناسی سیاسی اسرائیل، اصغر افتخاری، ص ۴۴.
[۹] یهودیان و افزایش مهاجرت معکوس، نبیل السهلی، روزنامه رسالت، ۱۰/ ۴/۱۳۸۵.
[۱۰] الجدید عن الهجره المعاکسه من اسرائیل، اسعد عبدالرحمن، ص 9. (http://www.alrai.com)
[11] http://focus-migration.hwwi.de/Israel.5246.0.html?&L=1
[12] کریستین ساینس مانیتور (Christian Science Monitor) از روزنامه‌های پرتیراژ چاپ شهر بوستون، ماساچوست آمریکا بود که پس از یک قرن چاپ به فعالیت خود پایان داد. این نشریه در حال حاضر یک نسخه هفتگی برای مشترکانش چاپ می‌کند و یک روزنامه سه صفحه‌ای قابل چاپ از طریق ایمیل قابل دسترس دارد، اما تمرکز اصلی را بر روی وب سایت خود گذاشته است.
[13] www.haaretz.com/jewish/.premium-world-jewish-population
[14] یان لوستیک، استاد علوم سیاسی دانشگاه پنسیلوانیا در آمریکاست. در سال ۱۹۷۶ پایان نامه‌ای تحت عنوان اعراب در ایالت یهود و با موضوع کنترل جمعیت اقلیت اعراب در فلسطین اشغالی ارائه کرد. او بنیانگذار و رئیس پیشین انجمن مطالعات اسرائیل است.
[۱۵] مرکز مطالعات و افکارسنجی میدغام، مرکزی وابسته به اداره آموزش‌های نظامی ارتش اسرائیل است.
[۱۶] این نظر سنجی برای ارائه در همایش «مهاجرت به اسرائیل به عنوان انگیزه‌ای برای تغییر» در کنست اسرائیل، انجام شد. نتیجه این نظرسنجی در گزارشی در روزنامه انگلیسی زبان الحیاه در تاریخ ۲۷ اکتبر ۲۰۱۴ منتشر شده است.
[۱۷] زلزله مهاجرت معکوس در سرزمین‌های اشغالی، عبدالمجید زواری، ۱۳۹۳. (http://www.tisri.org/default-1755.aspx)
[18] داوید بن گوریون، اولین نخست وزیر رژیم صهیونیستی بود.
[۱۹] مناخیم بگین، ششمین نخست وزیر رژیم اشغالگر و اولین نخست‌وزیر اسرائیل از حزب لیکود بود.
[۲۰] اسحاق رابین، سیاست‌مدار و نظامی صهیونیست که پنجمین نخست‌وزیر اسرائیل بود و دو بار به مقام نخست‌وزیری رژیم صهیونیستی برگزیده شده بود.
[۲۱] بنیامین بن الیعازر، سیاست‌مدار، وزیر جنگ و افسر بازنشسته ارتش رژیم صهیونیستی بود.
[۲۲] متان فلنائی، وزیر امور داخلی رژیم صهیونیستی بود.
[۲۳] مهاجرت معکوس چالش جدی مقامات صهیونیست، خبرگزاری جمهوری اسلامی، ۱۳۹۳. (http://www.irna.ir/fa/NewsPrint.aspx?ID=80868824)
[24] آریه شافییت، تحلیلگر و نویسنده مقالات اجتماعی در نشریات اسرائیلی است.
[25] https://gulfnews.com/opinion/thinkers/israeli-folly-and-reverse-migration-1.2109702