سرویس جهان مشرق - مسئله فلسطین بدون شک کهنه‌ترین، عمیق‌ترین و بنیادی‌ترین مسئله و مسئولیت پیش روی جهان اسلام، منطقه خاورمیانه و بلکه تمام جهان در دوران معاصر است. به عبارت دیگر، مسئله صهیونیسم و در امتداد آن اشغالگری و توطئه‌افکنی رژیم صهیونیستی بزرگ‌ترین معضلی است که باید در دنیا حل شود. امام خمینی (ره) با ادبیاتی دقیق، رژیم صهیونیستی را یک «غده سرطانی» توصیف کرد و رهبر انقلاب نیز سال‌ها پیش (۹ مرداد ۱۳۷۰) این رژیم را «یک غده بدخیم سرطانی که باید قطع شود و ریشه‌کن گردد [۱] » خواند. امروز بیش از هر زمان دیگری تشبیه رژیم صهیونیستی به یک غده سرطانی معنا پیدا کرده است. مشرق پیش از این درباره دلایل استفاده از عبارت غده سرطانی برای توصیف رژیم صهیونیستی مفصلاً توضیح داده است (گزارش مشرق را از این‌جا بخوانید). در گزارش پیش رو یکی دیگر از ابعاد مهم شباهت رژیم صهیونیستی به یک غده سرطانی را بررسی خواهیم کرد.

در همین‌باره بخوانید:

›› چرا رژیم اسرائیل «غده سرطانی» لقب گرفته است

تلاش غده سرطانی اسرائیل برای گسترش در دنیا

مهم‌ترین ویژگی یک غده سرطانی، گسترش تدریجی آن در بدن میزبان تا زمانی است که قربانی، جان خود را از دست بدهد. رژیم صهیونیستی نیز دقیقاً این ویژگی را دارد. برای درک بهتر این مسئله باید با نظریه «تشکیل یک کشور یهودی» و پیامدها و ابعاد آن بیش‌تر آشنا شویم. این نظریه بیش‌تر تحت عنوان صهیونیسم شناخته می‌شود، اما واقعیت این است که صهیونیسم صرفاً مصداقی جدید و محدود از آرمان کهنه یهود برای تشکیل یک «کشور یهودی» است. «صهیونیسم [۲] » برگرفته از واژه «صهیون [۳] » است که در ادبیات تورات، کتاب مقدس یهودیان، نام کوهی در بیت‌المقدس است [۴] و نزد یهودیان برای اشاره به کل شهر بیت‌المقدس نیز استفاده می‌شود. در متون دینی یهودیان از همین واژه و در مباحث معاصر از واژه صهیونیسم برای اشاره به آرزوی ملت یهود مبنی بر تشکیل یک کشور و بازگشت یهودیان به سرزمین باستانی اسرائیل نیز استفاده می‌شود [۵] .

در طول تاریخ، پس از نابودی سرزمین باستانی اسرائیل تا زمان تشکیل رژیم جعلی صهیونیستی و حتی پس از آن، ده‌ها بار برای تشکیل یک کشور یهودی تلاش شده است [۶] . در این‌جا به برخی از مهم‌ترین این موارد اشاره می‌شود:

دوران باستان:

◄ در قرن یکم میلادی، یهودیان قدرت را در نظام پادشاهی‌ای به نام «آدیابن» در منطقه بین‌النهرین به دست داشتند [۷] .

◄ اوایل قرن ششم، «مارزوترا» ی دوم، رهبر وقت یهودیان در بابل، با شورش علیه حکومت ساسانی و تشکیل دولتی مستقل در مدائن (یا «ماهوزا» در زبان آرامی) توانست ۷ سال حکومت کند [۸] .

◄ یهودیان هم‌چنین پیش از ظهور اسلام سال‌ها در منطقه «خیبر» (به معنای «قلعه» در زبان عبری) در عربستان امروزی مستقلاً زندگی می‌کردند [۹] .

◄ پیش از همه این‌ها و پیش از تولد حضرت مسیح (ع) نیز حکومت «حِمیَر» در سرزمینی که یمن امروزی است، به مدت ده‌ها سال در اختیار یهودیان بود [۱۰] .

◄ هم‌چنین حکومت «سِمییِن» نیز چندین قرن توسط یهودیان در منطقه حبشه (یا امپراتوری اتیوپی) اداره می‌شد تا آن‌که سال ۱۶۲۷ میلادی فروپاشید [۱۱] .

‌

قرون وسطی تا قرن نوزدهم:

◄ «مردخای مانوئل نوح» نویسنده و دیپلمات آمریکایی در دهه ۱۸۲۰ موفق شد در اقدامی که آن را پیش‌زمینه صهیونیسم مدرن می‌دانند، شهری برای سکونت یهودیان در شهر «بوفالو» در ایالت نیویورک را تأسیس کند. وی نام این شهر را «آرارات [۱۲] » (برگرفته از کوه «آرارات» محل نشست کشتی حضرت نوح (ع)) نامید و حتی مراسمی هم برای تأسیس این شهر ترتیب داد، اما این رؤیا با استقبال مواجه نشد و حتی خود مانوئل نوح نیز هرگز پایش را در آرارات نگذاشت [۱۳] .

◄ طی قرون وسطی یهودیت یکی از دین‌های رسمی حکومت «خزری» بود و این حکومت به نوعی یک کشور یهودی به شمار می‌رفت [۱۴] .

◄ «ماخیر» از رهبران جمعیت یهودی موسوم به «ناربون» بود که حکومتش در منطقه «سپتیمانیا» در جنوب فرانسه توسط حکومت وقت به رسمیت شناخته شد [۱۵] .

◄ «شورای چهار سرزمین» هیأتی یهودی بود که بین سال‌های ۱۵۸۰ تا ۱۷۶۴ در چهار نقطه از لهستان یعنی «لهستان بزرگ»، «لهستان کوچک»، «روثینیا»، و «وولینیا» قدرت را در اختیار داشت [۱۶] .

◄ گفته می‌شود ناپلئون بناپارت سال ۱۷۹۹ پس از تسلط موقت بر فلسطین می‌خواست از یهودیان دعوت کند تا آن‌جا برای خود کشوری تأسیس کنند، اما شکست وی در شهر «عکا» در جریان حمله به مصر و سوریه، این پیشنهاد را ناکام گذاشت [۱۷] .

◄ منطقه «مالابار» در هند نیز از قرن هشتم تا سال ۱۵۲۴ تحت اداره یهودیان بود [۱۸] .

◄ یهودیان کوهی (یا یهودیان قفقازی) طی بخش عمده‌ای از دوران قرون وسطی و اوایل دوران معاصر در مناطق دورافتاده داغستان، استقلال حکومتی داشتند [۱۹] .

دوران معاصر:

◄ «تئودور هرتسل» مشهور به «پدر صهیونیسم مدرن» و «پدر دولت اسرائیل» (اگرچه این دولت جعلی پس از مرگ هرتسل تشکیل شد، اما نام وی صراحتاً در اعلامیه استقلال رژیم صهیونیستی برده شده است) اوایل قرن بیستم پیشنهاد داد تا یک کشور یهودی در قبرس و «عریش» (شهری در استان «سینای شمالی» در مصر) و مناطق حومه آن‌ها تشکیل شود [۲۰] .

◄ «جوزف چمبرلین» وزیر خارجه انگلیس در امور مستعمرات سال ۱۹۰۳ در قالب «طرح اوگاندا» به گروه صهیونیستی هرتسل پیشنهاد کرد تا در منطقه‌ای به مساحت ۱۳ هزار کیلومتر مربع در فلات «مائو» در کنیای امروزی یک کشور یهودی تأسیس کند. این مسئله در کنگره صهیونیستی «سازمان جهانی صهیونیستی» (سازمان حامی صهیونیسم که هرتسل آن را تأسیس کرد) بررسی و قرار شد درباره آن تحقیق شود. موافقان می‌گفتند می‌توان از این منطقه به عنوان «لابی سرزمین مقدس» (و پیش‌زمینه تشکیل کشور یهودی در فلسطین) استفاده کرد، اما مخالفان معتقد بودند اگر کشوری یهودی در مائو تشکیل شود، تحقق آرمان یک کشور یهودی در فلسطین دشوارتر خواهد شد. نهایتاً پس از بررسی‌های محیطی، تصمیم به رد پیشنهاد دولت انگلیس گرفته شد [۲۱] .

◄ حکام عرب در عربستان («پادشاهی حجاز» در آن زمان) و اردن («فرااردن» در آن زمان) پیشنهاد تشکیل یک کشور یهودی خودمختار تحت حاکمیت خودشان را مطرح کردند، اما با توجه به تحولات سیاسی و ژئواستراتژیک پس از جنگ جهانی اول، اجرای این نقشه‌ها عملاً غیرممکن شد [۲۲] .

◄ «ام ال روت‌اشتاین» پزشک یهودی ماه سپتامبر سال ۱۹۱۷ پیشنهاد کرده بود تا یک کشور یهودی در شهر «احساء» در شرق عربستان کنونی تشکیل شود. وی حتی قصد داشت برای حمله به این منطقه ارتشی چندده هزار نفری تشکیل دهد و از کشورهایی مانند انگلیس نیز درخواست اعزام نیرو با همین هدف را کرده بود [۲۳] .

◄ اتحاد جماهیر شوروی سال ۱۹۳۴ منطقه‌ای به نام «استان خودمختار یهودی» را در ناحیه «خاور دور» در این کشور برای مهاجرت داوطلبانه یهودیان تأسیس کرد که هنوز هم وجود دارد. اگرچه جمعیت یهودیان در استان خودمختار یهودی عملاً ناچیز است، اما این منطقه در کنار رژیم صهیونیستی تنها مناطقی هستند که رسماً سرزمین‌های یهودی به شمار می‌روند [۲۴] .

◄ «مویزه‌ویل» شهر کوچکی در استان «سانتا فه» در آرژانتین است که ۲۳ اکتبر ۱۸۸۹ توسط یهودیان اروپای شرقی و روسیه و پس از خرید زمین‌های کشاورزی توسط «انجمن استعمار یهودی [۲۵] » برای استقرار یهودیانی در این منطقه تأسیس شد که از ترس نسل‌کشی فرار کرده بودند [۲۶] .

◄ «لئو التون» خبرنگار یهودی انگلیسی سال ۱۹۳۵ به آلبانی سفر کرد تا ببیند آیا می‌توان یک سرزمین یهودی را آن‌جا تأسیس کرد یا خیر به نظر می‌رسد تنها مدرکی که از این سفر باقی مانده، گزارشی است که التون ۱۰ سال بعد به اولین رئیس «دانشگاه عبری» در بیت‌المقدس داد [۲۷] .

◄ به گفته منابع یهودی، امپراتوری ژاپن حوالی سال ۱۹۳۸ طرحی برای اسکان پناهندگان یهودی که از ترس نیروهای آلمان نازی از اروپا گریخته بودند، ارائه داده است. عده‌ای از این طرح به خاطر ریسک بالای آن با عنوان «طرح فوگو» نام برده‌اند («فوگو» نام نوعی ماهی فوق‌العاده سمی است که در ژاپن فقط توسط آش‌پزهای حرفه‌ای آماده می‌شود). ژاپنی‌ها به دنبال جلب حمایت، تخصص و سرمایه یهودی‌ها از جمله یهودیان آمریکایی در کشور خود بودند، اما این طرح بعدها به دلیل تحولات سیاسی بین‌المللی کنار گذاشته شد [۲۸] .

◄ اواخر دهه ۱۹۳۰ میلادی در قالب «طرح کیمبرلی» پیشنهاد اسکان ده‌ها هزار تا یک میلیون یهودی در منطقه «کیمبرلی» شامل شمال و شمال غربی استرالیا مطرح شد. در حالی که مقدمات خرید ۲۸ هزار کیلومتر مربع در حال فراهم آمدن بود، یک نظرسنجی در استرالیا نشان داد ۴۷ درصد از مردم این کشور با این طرح مخالفند. دولت استرالیا نیز با موافقت نمایندگان پارلمان این کشور، این طرح را وتو کرد. حتی پس از تشکیل رژیم صهیونیستی نیز، طرح کیمبرلی مجدداً به دولت بعدی استرالیا ارائه شد، اما مورد مخالفت قرار گرفت [۲۹] .

◄ «والتر ادوارد گینس» وزیر خارجه انگلیس در امور مستعمرات، سال ۱۹۴۱ به «داوید بن‌گوریون» مشهور به «پدر بنیان‌گذار» رژیم صهیونیستی و اولین نخست‌وزیر این رژیم (که البته آن زمان صرفاً یک صهیونیست دوآتشه بود) پیشنهاد کرد که پس از شکست آلمان نازی و تبعید آلمانی‌ها از «پروس شرقی» (منطقه‌ای که بعدها میان شوروی و لهستان و لیتوانی تقسیم شد)، یهودیان در این منطقه ساکن شوند. با این وجود، بن‌گوریون جواب داد: «تنها راه متقاعد کردن یهودیان به رفتن [به پروس شرقی] استفاده از مسلسل [و زور نظامی] است.» بن‌گوریون شدیداً معتقد بود که یهودیان باید در فلسطین مستقر شوند [۳۰] .

◄ «کریاس جول» روستای کوچکی در نیویورک است که اکثر ساکنان آن یهودی هستند. این روستا با ۱۳/۲ سال، جوان‌ترین جمعیت بالای ۵۰۰۰ نفر در آمریکا و هم‌چنین فقیرترین نقطه در ایالات متحده به شمار می‌رود [۳۱] .

◄ «کریاس توش» شهری در استان «کبک» کاناداست که اکثریت جمعیت آن را یهودیان تشکیل می‌دهند. این شهر قوانین متعددی دارد که از جمله آن‌ها لزوم ایجاد فاصله میان مردان و زنان در مکان‌های عمومی با دیوار، اجبار تمام مردان به حضور در کنیسه سه بار در روز، اجبار تمام مردان به قرائت تورات به مدت دست‌کم دو ساعت در روز، اجبار زنان متأهل به پوشش کامل موهایشان در مکان‌های عمومی، و ممنوعیت رانندگی برای مردان مجرد است [۳۲] .

◄ «قرمزی قصبه» (به معنای «شهر قرمز») شهری در آذربایجان است که از جمعیتی ۳۰۰۰ تا ۴۰۰۰ نفری از یهودیان قفقازی میزبانی می‌کند. این شهر را آخرین «اشتتل» (شهرهای کوچک یهودی در مرکز و شرق اروپا تا پیش از کشتار یهودیان به دست آلمان نازی) می‌دانند [۳۳] .

◄ سال ۱۹۳۹، «هارولد ایکس» وزیر کشور آمریکا طرحی را برای اسکان یهودیان در منطقه «سیتکا» در ایالت آلاسکا پیشنهاد کرد، اما این پیشنهاد مورد موافقت قرار نگرفت [۳۴] .

◄ بین سال‌های ۱۹۳۹ و ۱۹۴۰ طرحی برای اسکان شماری از پناهندگان یهودی در «گویانا» یکی از مستعمرات انگلیس در آمریکای جنوبی مطرح شد که با توجه به آغاز جنگ جهانی دوم کنار گذاشته شد [۳۵] .

◄ دولت رایش سوم در آلمان نازی، سال ۱۹۴۰ در قالب «طرح ماداگاسکار» به دنبال تبعید یهودیان از اروپا به جزیره ماداگاسکار بود. طرح اعزام یهودیان به ماداگاسکار موضوع جدیدی نبود، اما نازی‌ها با تصور این‌که به پیروزی در فرانسه و در اختیار گرفتن کنترل در مستعمره‌های این کشور نزدیک شده‌اند، این طرح را رسماً مطرح کردند. با این وجود، شکست هیتلر مقابل انگلیس موجب شد تا وی برای حل‌وفصل «معضل یهودی» از طرح «قتل‌عام یهودیان» به جای طرح «جابه‌جایی یهودیان» استفاده کند [۳۶] .

◄ دولت ایتالیا در دوران حکومت فاشیستی «بنیتو موسولینی» بر این کشور برای حل «معضل یهودی» در اروپا و فلسطین پیشنهاد داد تا یهودیان به منطقه‌ای در «آفریقای شرقی» (یکی از مستعمره‌های ایتالیا) انتقال داده شوند تا برای خود حکومتی تشکیل بدهند و همان‌جا زندگی کنند. با این وجود، طرح موسولینی هرگز اجرایی نشد [۳۷] .

◄ «رابرت کاسگروو» صدراعظم ایالت «تاسمانی» در استرالیا ترتیبی داده بود تا یهودیان بتوانند در منطقه‌ای در بندر «دِیوی» در جنوب غربی این ایالت ساکن شوند. با این وجود، «کریچلی پارکر» فعال مدنی استرالیایی که برای بررسی این سرزمین عازم شده بود، سال ۱۹۴۲ همان‌جا بر اثر وخامت آب و هوا جان خود را از دست داد و این نقشه نیز ناتمام ماند [۳۸] .

◄ سال ۲۰۰۵ مقامات دولت ویتنام به مقامات رژیم صهیونیستی درباره طرحی توضیح دادند که «هو شی مین» رهبر این کشور به «موشه دایان» وزیر دفاع و نخست‌وزیر سابق رژیم صهیونیستی مبنی بر دعوت از یهودیان برای سکونت در ویتنام ارائه داده بود. اگرچه هیچ سندی از این طرح علناً منتشر نشده است، اما بن‌گوریون سال ۱۹۶۶ گفته بود که مقام ویتنامی سال ۱۹۴۶ پیشنهاد تشکیل یک دولت در تبعید را به او هم داده، اما او این پیشنهاد را رد کرده است [۳۹] .

در همین‌باره بخوانید:

›› مذهبیون افراطی کنترل رژیم صهیونیستی را به دست گرفته‌اند

«طرح آندینیا» و مهاجرت یهودیان به «پاتاگونیا»

طبق وعده‌های قرآن مبنی بر ثبت مهر نزاع داخلی، تفرقه و پراکندگی، و آوارگی در سرنوشت یهودیان (که در این‌باره در ادامه بیش‌تر خواهید خواند)، شکی نیست که آرمان‌های آن‌ها برای تشکیل یک کشور یهودی و استقرار در آن با آرامش مطلقاً تحقق‌ناپذیر هستند، اما وعده دیگر خداوند در قرآن، فسادانگیزی این قوم در زمین است؛ وعده‌ای که طی دهه‌های اخیر به وضوح شاهد تحقق آن بوده‌ایم. اگرچه یهودیان با تشکیل کشوری جعلی در فلسطین تصور می‌کنند به آرزوی خود رسیده‌اند، اما این موجب نشده تا دست از تلاش برای تشکیل یک کشور یهودی در نقاط دیگر جهان بردارند. طرح‌هایی برای ایجاد یک «کشور یهودی ثانویه» اواخر دهه ۱۹۸۰ در کرانه باختری [۴۰] یا سال ۲۰۰۷ در آلمان [۴۱] و موارد دیگری از این دست نشان می‌دهد یهودیان افراطی دقیقاً مانند یک غده سرطانی به دنبال گسترش در نقاط دیگر دنیا هستند.

‌

در همین‌باره بخوانید:

›› «پاتاگونیا» کجاست؟ / آیا یهودیان از سرزمین مقدس به «انتهای دنیا» مهاجرت می‌کنند؟

›› جنجالی‌ترین شهرک‌های رژیم صهیونیستی در کجا ساخته شده‌اند؟ + تصاویر ماهواره‌ای

یکی از طرح‌هایی که به نظر می‌رسد یهودیان به شدت به دنبال تحقق آن هستند، «طرح آندینیا [۴۲] » نام دارد. یهودی‌ها در قالب این طرح به شکلی گسترده اقدام به خرید زمین در منطقه‌ای موسوم به «پاتاگونیا [۴۳] » در جنوب آرژانتین و شیلی کرده‌اند تا در صورت شکست پروژه اداره یک کشور یهودی در سرزمین مقدس در فلسطین، یهودیان را به مهاجرت به این منطقه تشویق کنند. پیش‌تر انجمن استعمار یهودی (که پیش‌تر به آن اشاره شد) با حمایت صهیونیست‌هایی مانند تئودور هرتسل به عنوان جایگزینی برای تشکیل اسرائیل در فلسطین مورد بررسی قرار گرفته بود. طی سال‌های اخیر با افزایش خرید زمین در این منطقه توسط یهودیان به نظر می‌رسد این افراد دریافته‌اند که تحولاتی مانند نابودی رژیم صهیونیستی در حال تسریع هستند [۴۴] . چنان‌که رسانه‌های صهیونیستی نیز اقرار کرده‌اند، ساکنان فلسطین اشغالی مکرراً به پاتاگونیا سفر می‌کنند، تا جایی که عبری عملاً به زبان دوم این منطقه تبدیل شده است [۴۵] . این رسانه‌ها ابداً از تبلیغ برای سفر به این منطقه نیز خودداری نمی‌کنند [۴۶] .

با توجه به تلاش نتانیاهو برای برقراری روابط نزدیک با آرژانتین طی سال‌های اخیر، خرید زمین‌هایی به وسعت چند برابر فلسطین اشغالی در مجمع‌الجزایر «تییرا دل فوئگو [۴۷] » (به معنای «سرزمین آتش [۴۸] ») و منطقه «لاگو اسکوندیدو [۴۹] » واقع در آن توسط افرادی مانند «جو لیو» میلیاردر انگلیسی، به نظر می‌آید نقشه‌هایی که از صدها سال پیش برای تشکیل یک کشور یهودی دنبال شده‌اند، امروز هم به همان شدت در جریان هستند. گزارش رسانه‌های محلی آرژانتین و ایدئولوژی تئودور هرتسل درباره «تشکیل یک سرزمین یهودی در فلسطین یا آرژانتین» نیز مؤید همین واقعیت است. اما آیا این تلاش‌ها موفقیت‌آمیز خواهد بود؟

آیا این غده بدخیم سرطانی می‌تواند کُشنده باشد؟

در این‌که ماهیت رژیم صهیونیستی، ماهیت یک غده سرطانی است هیچ شکی نیست. به علاوه، چنان‌که دیدیم، غده سرطانی رژیم صهیونیستی به دنبال گسترش در نقاط مختلف جهان است، اما این اتفاق تنها در صورتی خواهد افتاد که شرایط محیطی فراهم باشد و مبارزه مؤثری علیه این غده صورت نپذیرد. این در حالی است که شواهد و قرائن و مهم‌تر از آن‌ها وعده‌های الهی به مؤمنان و وعیدهای خداوند به خود یهودی‌ها نشان می‌دهد که این غده سرطانی پیش از آن‌که بتواند دنیا را نابود کند از بین خواهد رفت. خداوند در قرآن درباره قوم یهود و در خصوص دشمنی بی‌مانند آن‌ها با مؤمنان [۵۰] ، آتش‌افروزی آن‌ها در زمین [۵۱] ، وجود تفرقه میان یهودیان تا قیامت [۵۲] ، تسلط دائمی بر آن‌ها توسط عده‌ای گماشته از سوی خداوند [۵۳] و امثال این‌ها به صراحت توضیح داده است. بر اساس همین آیات و روایات متناظر با آن‌ها، امام خمینی (ره) و رهبر معظم انقلاب نیز همواره بر دو نکته تأکید داشته‌اند: اولاً زوالی که در ذات رژیم صهیونیستی و غیرقابل‌اجتناب است، و دوماً تلاش و زمینه‌سازی جمهوری اسلامی برای تسریع این روند حتمی. اشاره به برخی بیانات مقام معظم رهبری در همین‌باره [۵۴] در این‌جا مقتضی است:

درباره نابودی اجتناب‌ناپذیر رژیم صهیونیستی:

◄ نباید شک کرد که این شجره خبیثه‌ای [اسرائیل] که «اجتثت من فوق الارض ما لها من قرار [۵۵] »، هیچ پایه و پایگاه و استمراری نخواهد داشت و بی‌شک نابود خواهد شد [۵۶] (۱۵ آبان ۱۳۷۰).

◄ رژیم صهیونیستی در واقع یک رژیمی است که پایه‌های آن به شدت سست است؛ رژیم صهیونیستی محکوم به زوال است [۵۷] (۲۹ آبان ۱۳۹۲).
◄ بر خلاف آرزوی احمقانه اقتدار و استحکامی که سیاست بازان خبیث برای رژیم صهیونیستی در سر می‌پروراندند، این رژیم روزبه روز به اضمحلال و نابودی نزدیک‌تر شده است [۵۸] (۸ مهر ۱۳۹۳).

در همین‌باره بخوانید:

›› از حزب «اُتسما یِهودیت» چه می‌دانید؟ / نتانیاهو برای پیروزی در انتخابات به تروریست‌های آمریکایی متوسل شد

درباره موضع ایران در قبال رژیم صهیونیستی:

◄ حمایت از فلسطین، انتفاضه و مبارزه با صهیونیسم و حامیانش از ارکان اصلی سیاست‌های راه‌بردی جمهوری اسلامی ایران است [۵۹] (۴ اردیبهشت ۱۳۸۰).

◄ صریح می‌گوییم. ما در قضایای ضدیت با اسرائیل دخالت کردیم؛ نتیجه‌اش هم پیروزی جنگ سی‌وسه روزه و پیروزی جنگ بیست‌ودو روزه بود. بعد از این هم هر جا هر ملتی، هر گروهی با رژیم صهیونیستی مبارزه کند، مقابله کند، ما پشت سرش هستیم و کمکش می‌کنیم و هیچ ابایی هم از گفتن این حرف نداریم. این حقیقت و واقعیت است [۶۰] (۱۴ بهمن ۱۳۹۰).

◄ گاهی سردمداران رژیم صهیونیستی، ما را تهدید هم می‌کنند؛ تهدید به حمله نظامی می‌کنند؛ اما به نظرم خودشان هم می‌دانند، و اگر نمی‌دانند، بدانند که اگر غلطی از آن‌ها سر بزند، جمهوری اسلامی تل‌آویو و حیفا را با خاک یکسان خواهد کرد [۶۱] (۱ فروردین ۱۳۹۲).

◄ بنده عقیده‌ام این است، این اعتقاد ما است که کرانه باختری هم مثل غزه باید مسلح بشود. دست قدرت [لازم است‌]. کسانی که علاقه‌مند به سرنوشت فلسطینند، اگر می‌توانند کاری بکنند، کار این است؛ در آن‌جا هم باید مردم را مسلح کنند (۱ مرداد ۱۳۹۳).

◄ همه دنیا و به خصوص دنیای اسلام، موظفند هرچه می‌توانند به تجهیز ملت فلسطین کمک کنند [۶۲] (۷ مرداد ۱۳۹۳).

◄ گاهی بعضی از جوان‌های ما که مراجعه می‌کنند و جوابی نمی‌شنوند، به من نامه می‌نویسند و التماس می‌کنند که اجازه بدهید ما برویم در صفوف مقدم با رژیم صهیونیستی بجنگیم. ملت، عاشق مبارزه با صهیونیست‌هاست و جمهوری اسلامی [هم این را] نشان داده است [۶۳] (۴ آذر ۱۳۹۳).

◄ بعد از اتمام این مذاکرات هسته‌ای، شنیدم صهیونیست‌ها در فلسطین اشغالی گفتند فعلاً با این مذاکراتی که شد، تا ۲۵ سال از دغدغه ایران آسوده‌ایم؛ بعد از ۲۵ سال فکرش را می‌کنیم. بنده در جواب عرض می‌کنم اولاً شما ۲۵ سال آینده را نخواهید دید. ان‌شاءالله تا ۲۵ سال دیگر، به توفیق الهی و به فضل الهی چیزی به نام رژیم صهیونیستی در منطقه وجود نخواهد داشت. ثانیاً در همین مدت هم روحیه اسلامیِ مبارز و حماسی و جهادی، یک لحظه صهیونیست‌ها را راحت نخواهد گذاشت؛ این را بدانند [۶۴] (۱۸ شهریور ۱۳۹۴).

در همین‌باره بخوانید:

›› اعتراف مقام سابق رژیم صهیونیستی: جمهوری اسلامی دشمن شکست‌ناپذیر اسرائیل است

شواهد نشان می‌دهد که رژیم صهیونیستی در سراشیبی نابودی است و اولین درگیری نظامی این رژیم با هر یک از بازیگران منطقه‌ای، چه حماس، چه حزب‌الله، چه دولت سوریه و چه نیروهای نیابتی ایران در خاورمیانه، قطعاً آخرین اشتباه صهیونیست‌ها خواهد بود. اظهارات ضدایرانی‌ای که در بیان رهبر انقلاب «از دهان نحسِ نجسِ سگِ هار منطقه در رژیم صهیونیستی [۶۵] » یعنی نتانیاهو خارج می‌شود هم صرفاً آخرین دست و پا زدن‌های نخست‌وزیر این رژیم پیش از نابودی آرمان تشکیل یک کشور یهودی در سرزمین مقدس فلسطین است. باید دید سرنوشت مهاجرت احتمالی یهودیان به پاتاگونیا چه خواهد شد و فصل بعدی در سرنوشت یهودیان افراطی چگونه رقم خواهد خورد.

در همین‌باره بخوانید:

›› عزم محور مقاومت برای جنگ با صهیونیست‌ها در یک قدمی دمشق