به گزارش مشرق، «مهدی عامری» در یادداشت روزنامه «جوان» نوشت:

حجت الاسلام غرویان در گفتگو با روزنامه آرمان (۲۷ آذر ۹۸، ص ۱۱) دو عامل را برای مشارکت حداکثری مردم در انتخابات پیش رو بیان داشته است:

۱- مدیریت کشور و بهبود معیشت مردم

۲- سعه صدر نهادهای نظارتی

ایشان در مورد دوم نوشته است: «رویکرد شورای نگهبان درباره تایید صلاحیت شخصیت‌های سیاسی جریان‌های مختلف کشور نباید به سمتی باشد که مردم احساس کنند انتخابات رقابتی نبوده و تنها گزینه‌های یک جریان سیاسی در صحنه انتخابات حضور دارند». ایشان بین این دو، دومی را دارای نقش برجسته تری دانسته و اظهار داشته است: «در شرایط کنونی شورای نگهبان نقش نخست را در صحنه انتخابات بازی می‌کند و می‌تواند با سعه‌صدر بیشتر در تایید چهره‌های سیاسی میزان مشارکت در انتخابات را افزایش بدهد».

آقای غرویان مشخص نکرده است که این بیان ایشان ناظر به مقام اثبات است یا ثبوت؟ چرا که آنچه عملا در انتخابات‌های اخیر –به طور خاص- اتفاق افتاده این است که همواره جریانی که ایشان حامی آن است، در انتخابات رییس جمهوری، خبرگان و مجلس حضور داشته‌اند و به گواه تیترهای رسانه‌های این جریان و مصاحبه‌های خود آقای غرویان در انتخابات رای مردم را از آن خود کرده‌اند. آیا به نظر ایشان آقای روحانی و لیست امید و لیست خبرگان ملت در حالی برنده انتخابات شده بودند که نهادهای نظارتی فضای انتخابات رقابتی را فراهم نکرده بودند و رویکرد سختگیرانه داشتند و فقط یک همین جریان سیاسی در انتخابات حاضر بوده است؟ لذا واضح‌ترین دلیل برای تایید سخنان آقای غرویان و اینکه در این نهادها سعه صدر وجود دارد آن چیزی است که به وقوع پیوسته است.

با این توضیح شورای نگهبان اگر مانند سابق نیز عمل کند در مشارکت حداکثری نقش خود را ایفا کرده است! به نظر می‌رسد آنچه امروز در برخی مردم انگیزه مشارکت را کم کرده است همان عامل نخست یعنی ضعف دولت در حل مشکلات معیشتی باشد. اما آقای غرویان ترجیح داده است برای فرافکنی به کوچکنمایی این بخش بپردازد تا از پاسخگویی در مورد حمایت از دولت شانه خالی کند!

ایشان بیان داشته است: «شورای نگهبان باید به‌دنبال حضور حداکثری مردم در انتخابات باشد.» این توصیه و مطالبه از شورای نگهبان یقینا امری پسندیده است، منتهی همانگونه که بیان شد باید روشن شود منظور ایشان این است که تا به حال چنین امری رخ نداده یا ایشان فقط از باب تاکید این مطلب را بیان کرده است؟

ایشان در ادامه به گونه‌ای سخن گفته است که گویا اصلا مشکلات معیشتی مردم، که خود ایشان به عنوان یک عامل مهم مشارکت مردم بیان کرده بود، نقشی در مشارکت مردم ندارد و علت انحصاری حضور مردم عملکرد شورای نگهبان است! ایشان گفته است: «مردم ایران همواره نشان داده‌اند که در مشکلات بزرگ به کمک مسئولان آمده‌اند و آن‌ها بوده‌اند که موجب حل مشکلات شده‌اند. به همین دلیل در شرایط کنونی همه نگاه‌ها به سمت شورای نگهبان است».

مردم ایران با همه مشکلات با همین شورای نگهبان و با همین روش بارها در انتخابات شرکت کرده‌اند و اتفاقا روزهایی که مسئولان را جدای از خود حس کرده‌اند و در مشکلات همراه خود ندیده‌اند حضور کم رنگی در انتخابات داشته اند چنانچه در دهه اوایل هفتاد مشارکت به کمترین حد خود رسید!

ظاهرا این بیان آقای غرویان را باید بسترسازی برای شکست دانست چرا که با توجه به نارضایتی‌های گسترده از دولت و اصلاح‌طلبان مجلس، رویگردانی مردم از این جریان برای تغییر وضع موجود احتمال بسیاری دارد و حامیان این جریان که نشان داده‌اند ظرفیت شکست را ندارند، از این رو از همین امروز در صدد هستند تا شکست خود را گردن شورای نگهبان بیندازند و به انتخابات خدشه وارد کنند که انتخابات رقابتی نبود و فقط یک جریان سیاسی در آن حضور داشت؟!

ایشان در ادامه اذعان داشته است که ریشه و عوامل اصلی اعتراضات اخیر مردم «مشکلات معیشتی، فقر و بیکاری» بوده است. وقتی مردم به تعبیر ایشان «پاسخ روشن و اقدام عملی مسئولان» را نمی‌بینند و صرفا گفتار و شعار می‌شوند از وضعیت موجود ناراضی شده و موجب اعتراض آن‌ها خواهد شد. اتفاقا شاید یکی از اعتراضات در بخشی از مردم این باشد که چرا شورای نگهبان در تایید صلاحیت‌های خود دقت کافی را مبذول نداشته و افراد ناصالح را وارد عرصه رقابت کرده است که عامل وضع موجود باشند؟ امروز آقای غرویان اگر می‌خواهد از دولت دفاع کند به جای حمله، علم دفاع از شورای نگهبان را بردارد و دربرابر این سوالات مردم از اقدام شورای نگهبان در تایید صلاحیت افراد مورد حمایت ایشان دفاع نماید!

ایشان در ادامه فرافکنی‌های خود امید از دست رفته «چهره‌های معتدل و اصلاح‌طلب» را نیز «معطوف به مسائل مربوط به نظارت‌ها» می‌داند و معتقد است: «به همین دلیل نیز شورای نگهبان باید عدالت را در بین جریان‌های سیاسی رعایت کند. شورای نگهبان باید به همه جریان‌های سیاسی به یک اندازه فرصت بدهد و اجازه بدهد چهره‌های مختلف علمی و سیاسی با سلایق مختلف در انتخابات حضور پیدا کنند.» بدون تردید این بخش از صحبت‌های از بخش قبلی عجیب‌تر است چرا که کسانی که خود مسبب وضع فعلی هستند و بعضا از شورای نگهبان تایید صلاحیت هم گرفته‌اند و یا مردم را به چنین وضعی تشویق می‌کرده‌اند به جای آنکه زبان عذرخواهی بچرخانند و پاسخگوی عملکرد نادرست خود باشند، فریاد ناامیدی و اعتراض سر می‌دهند و خود را طلبکار نشان می‌دهند!

کسانی که شعار امید و تدبیر می‌دانند و مردم را به امید واهی دعوت می‌کردند امروز خودشان به ورطه یاس افتاده‌اند و دلیل نا امیدی شان این می‌دانند که عملکرد شورای نگهبان به گونه‌ای بوده که همه سلایق را نمایندگی نمی‌کرده است؟ خوب است ایشان به وضوح بگوید اگر سلیقه مورد نظر ایشان در انتخابات‌های قبلی، ریاست جمهوری و مجلس را به دست گرفته و وضع را به اینجا کشانده است تقصیر شورای نگهبان است؟ وقتی عده‌ای در انتخابات ثبت نام نمی‌کنند و خود را در معرض انتخاب مردم قرار نمی‌دهند و بخشی از سلیقه سیاسی مردم حذف می‌شود، شورای نگهبان باید پاسخگو باشد؟

جالب اینجاست ایشان که تا اینجای مصاحبه از سعه صدر شورای نگهبان و حضور همه سلایق در انتخابات سخن می‌گفت ناگاه از حضور وزرای دولت قبلی در اتخابات مجلش بر آشفته شده و تلویحا اعلام داشته این افراد نباید در انتخابات حاضر شوند!

ایشان وزرای دولت نهم و دهم را عامل دعواهای سیاسی، کانون منازعات سیاسی کشور، دارای بداخلاقی سیاسی و.. نامیده است که حضورشان در بدنه اجرایی کشور (مجلس) سبب افزایش تنش‌ها و هدر دادن انرژی کشور می‌شود! ایشان برای اثبات این سخن خود به آلودگی هوای تهران اشاره کرده است که آن را حاصل دعواهای سیاسی دانسته که مشکلی از مردم حل نکرده و روز به روز آلودگی هوای تهران بیشتر شده است!

در همین چند گزاره آقای غرویان تنش و دعوا و کینه و بد اخلاقی موج می‌زند! ایشان اگر با فرد یا جریانی مشکل دارد بهتر است در مدار انصاف و منطق حرکت کند و آنگاه حکم صادر نماید!

آیا وزیر مسکنی که ۲ میلیون خانه به ملت تحویل داد با منازعه سیاسی و تنش این کار را کرد؟ در کدام دولت و زمان کدام وزیر اقتصاد و نفت هدفمندی یارانه‌ها و سهمیه بندی بنزین در آرامش کامل انجام شد؟ کدام دولت مصرف بنزین در کشور را تا نصف کاهش داد و کشور را از واردات بنزین بی‌نیاز کرد؟

آیا این دولت همفکر جناب غرویان نبود که با مشاجرات و لجاجت سیاسی کارت سوخت را حذف کرد و بنزین پتروشیمی را تعطیل و مسکن مهر را قفل کرد و اینک پس از ۶ سال به همان نتایج رسیده است و به غیر از ضرر اقتصادی، سبب آشوب‌ها و کشته شدن جمعی از مردم شد؟ آیا آن زمان که شهردار تهران در دست رقیب سیاسی شما بود وضع شهر بهتر بود یا امروز که دوستان شما شهر را به دست گرفته اند و تمام فعالیت‌های عمرانی شهر را تعطیل کرده اند؟ آیا منازعات سیاسی در شهرداری قبل بود یا شورای شهر وشهرداری که تنها اقدام مهمشان نا گذاری سیاسی چند کوچه و خیابان است؟

بله «دعواهای سیاسی موجب اذیت مردم شده است و مردم در این دعواهای سیاسی نقشی نداشته‌اند و همواره متضرر شده‌اند.»، اما به نظر می‌رسد آقای غرویان در ریشه یابی این مطلب آدرس غلط می‌دهد و عاملان اصلی فتنه و آشوب و درگیری را به مردم معرفی نمی‌کند و دقیقا همان گونه که خودشان گفته‌اند «در سال‌های گذشته جریان‌های سیاسی همه مسائل را سیاسی کرده‌اند و به گردن جناح یا دولت رقیب انداخته و تلاش کردند با تخریب وجهه جریان رقیب برای خود وجهه ایجاد کنند».

جدای از دعواهای سیاسی، تعصبات عمیق جناحی نیز سبب شده است امثال آقای غرویان علاوه بر اینکه تقصیرها را به گردن رقیب و دیگران می‌اندازند، خود را در موضع طلبکاری قرار داده و مظلوم نمایی کنند.