به گزارش مشرق، مهرداد بذرپاش در برنامه «بدون توقف» با تأکید بر اینکه احزاب وقتی قدرت پیدا می‌کنند بیشتر اصالت پیدا می‌کنند تا اینکه خدمت کنند، گفت: برای همین هم در کشور کار حزبی خیلی جواب نداده است، دلیلش هم این است که احزاب به‌جای کارکردهای اصلی که باید انجام می‌دادند، ساختارهای‌شان اصالت پیدا می‌کرد ربطی هم به جریانی ندارد و آفتی است که وجود داشت، منتهی این ایراد هم در غیر حزبی بودن هست که وقتی کسی نماینده می‌شود تا از او سؤال می‌شود می‌گوید "من که مستقلم."

بیشتر بخوانید:

جمعه‌ای که یخ لیست‌های انتخاباتی را باز کرد

نامه بذرپاش به حدادعادل و آقاتهرانی درباره لیست انتخاباتی

وی ادامه داد: در واقع این مستقل بودن بیشتر بهانه فرار کردن از پاسخگویی شده، اگر این نماینده به مجموعه‌ای تعلق داشت به‌خاطر آبروی مجموعه‌اش هم که شده عملکرد بهتری از خود نشان می‌داد.

این فعال سیاسی همچنین در خصوص لزوم شفافیت آرا در رأی نمایندگان مجلس شورای اسلامی گفت: یکی از روش‌هایی که می‌توانیم به‌سمت بهبود، کاهش فساد و جلوگیری از سوءاستفاده‌ها برویم همین شفافیت است، هم شفافیت در توصیه‌ها و هم آرا، هر دو خوب است، منِ نماینده اگر می‌خواهم توصیه‌ای برای فردی بکنم همه ببینند، شفافیت آرا هم خوب است، اما فقط یک ابهام دارد و آن این است اگر بخواهیم پای شفافیت آرا درست و افراطی بایستیم، ممکن است منجر به رفتار پوپولیستی نماینده شود و به‌راحتی فضای رسانه‌ای بیرون نظر نماینده را تغییر دهد.

بذرپاش اضافه کرد: نماینده ممکن است وقتی ببیند که رسانه‌ها دارند هجمه می‌کنند طبق نظر رسانه‌ها رأی دهد، در واقع به‌جای اینکه با عقل و منطق، روش علمی و تحقیق رأی دهد نگاه کند ببیند که رسانه‌ها چه می‌گویند، اما با وجود این، من با طرح شفافیت آرا موافقم، چون محاسنش بیش از معایبش است.

وی در پاسخ به این مطلب که «نماینده‌ای که قرار است تا این اندازه تحت تأثیر باشد بهتر است اصلاً انتخاب نشود» اظهار داشت: ما در محیط واقعی زندگی می‌کنیم، ما در آزمایشگاه برای محیط کشور تصمیم نمی‌گیریم، ما در جامعه واقعی که در بسیاری از بخش‌ها عدم قطعیت داریم زندگی می‌کنیم، محیط پیچیده است، هزار و یک مؤلفه داخلی و خارجی تأثیر می‌گذارد شما با یک مشت فرشته که طرف نیستید، این نماینده انسان است تأثیر می‌پذیرد، رسانه رویش تأثیر می‌گذارد، مخالف، موافق و رقیب دارد.

معاون رئیس‌جمهور در دولت نهم در پاسخ به این سؤال که «یعنی ما 300 آدم خودساخته نداریم تا از میان آنها افراد را انتخاب کنیم؟» بیان کرد: نماینده‌ها از کجا می‌آیند؟ از بین مردم و در همین دانشگاه‌ها درس می‌خوانند، در دانشگاه‌ها هنوز نظام مسائل درست و حسابی کشور را تشخیص ندادند و هنوز مقاله تولید می‌کنند برای آن طرف آب، بعد انتظار داریم این نماینده بیاید مجلس با یک دگمه کشور را پیشرفته کند، یا مثلاً این نماینده‌ها کجا تربیت شدند؟ اینها که از عالم معنا نیامدند در میان مردمند وقتی دانشگاه‌های ما این طور در تربیت آدم و تشخیص نظام مسائل ایراد داشته باشند، طرف یک چارچوب ذهنی مناسبی نداشته باشد، وقتی وارد مجلس شود خود مجلس هزار و یک مؤلفه دیگر به این اضافه می‌کند، او هم یک انسان است و بر اساس آن یک تصمیمی می‌گیرد.

این استاد دانشگاه در خصوص این مطلب که «ما آمایش درستی از استعدادها و پتانسیل‌های‌مان نداریم» گفت: یکی از ایرادات کشور ما همین است، این سؤال همیشه مطرح بوده که این‌ها که آمدند بر سر این مسئولیت‌ها، از کجا آمدند؟ یکی از گیرهای ما که مجلس را کارآمد نمی‌کند این است که اصولاً ما نماینده‌ای را بهتر می‌دانیم که بهتر موضع بگیرد، مجلس فقط جای موضع گرفتن نیست، کسی باید به مجلس برود که هم موضع درست، دقیق، انقلابی و مکتبی داشته و هم به همان اندازه ذهن مرتبی برای حل مسائل کشور داشته باشد، برای موضع‌گیری حتماً لازم نیست برویم یک کرسی اشغال کنیم، این را باید در نظام انتخابات‌مان در نظر بگیریم.

وی در ادامه یادآور شد: خوب حالا مشکل اینجاست که مردم در بازه زمانی یک‌هفته‌ای که عده‌ای برای رأی آوردن حرف‌هایی می‌زنند چطور انتخاب درستی داشته باشند، باید یک‌سری ساختارها از قبل داشته باشیم که بهتر بتوانیم انتخاب کنیم.

بذرپاش در پاسخ به این سؤال که «پس تا وقتی که این ساختار هست مشکلات مجلس هم حل نمی‌شود؟» یادآور شد: نه، من عرضم این نبود من می‌گویم کمی واقع‌گرایانه‌تر صحنه را تبیین کنیم، مثلاً در موضوع شفافیت آرا حرف درستی است، اما این‌ها دفعتی اتفاق نمی‌افتد با فرایند تدریجی، ما داریم به‌سمت جلو می‌رویم، مجلسی که الآن داریم حتماً با مجلس دوم، سوم فرق کرده، خیلی اصلاحات هم انجام شده، البته مسائل هم پیچیده‌تر شده، یک بخش آن برمی‌گردد به این گیرهای ساختاری که یک مقدار مجلس را ناکارآمد می‌کند و یک سری هم به همین مثال‌هایی که عرض کردم و بعضاً تعاملات نامناسب پیش می‌آید، یک سری هم برمی‌گردد به روش‌های افرادی که در مجلس بودند و هر کدام یک سلیقه سیاسی داشتند.

رئیس سازمان ملی جوانان در دولت نهم در ادامه عنوان کرد: مثلاً اگر جماعتی نگاه‌شان این باشد که مسائل را نمی‌شود حل کرد و تفاوت ایدئولوژیک با هم داشته باشند حتماً بر ساختار اثر می‌گذارد، روی کارآمدی اثر می‌گذارد، یا یک جریانی به مجلس بیاید که نگاه مردمی‌تری داشته باشد حتماً مطالبات مردم را در حوزه انتخابیه بیشتر پیگیری می‌کند، یا اینکه کسی خیلی اعتقاد به گرفتن ارتباط با مردم ندارد و می‌گوید "من مسائل ملی را پیگیری می‌کنم."

او در ادامه به یکی دیگر از مشکلات مجلس در خصوص قانون بودجه اشاره کرد و گفت: ما ده‌ها هزار پروژه ناتمام در کشور داریم که همه آنها در یک حوزه انتخابیه است، همه نماینده‌ها هم دوست دارند مسائل حوزه خودشان را پیگیری کنند، این‌ها یک عدد بودجه سنواتی می‌خواهد، نماینده مراجعه می‌کند به قانون بودجه که "برای تکمیل پروژه این بودجه را به من بدهید"، بودجه کشور هم محدود است این نماینده‌ها از حیث وظیفه نمایندگی خودشان هزاران برنامه دارند که می‌خواهند از بودجه استفاده کنند برای حل آنها، راهکار این است که در پروژه‌های منطقه‌ای نماینده‌ها اجازه دخالت نداشته باشند.

بذرپاش در پایان یادآور شد: یکی از اصلاحات اساسی این است که مجلس باید خودش علیه خودش قانون وضع کند که اتفاقاً هم کار خوبی است که مجلس مصوب کند که نماینده‌ها در دوره‌های بعدی اجازه دخالت در بودجه‌های منطقه‌ای را نداشته باشند، در واقع با این قانون جلوی سهم‌خواهی‌های نهادها و افراد از مجلس هم گرفته می‌شود.