به گزارش مشرق، مهدی نصیری پژوهشگر حوزه دین و اندیشه و مدیرمسؤول سابق روزنامه کیهان در کانال تلگرامی خود نوشت:

خاطرات مطبوعاتی من از کیهان تا صبح سمات و ... 41

آقای وزیر  به «حیف» اعتراف  اما اتهام «میل» را رد کرد!

 به دنبال انتشار گزارش تحقیقی صبح پیرامون تخلفات صورت گرفته در وزرات پست و تلگراف و تلفنِ دولت سازندگی و شکایت وزیر مربوط (مهندس غرضی) و برگزاری دادگاه و مهر تایید ضمنی دادگاه بر گزارش صبح، سیل تماسها با صبح از سوی مردم و مطلعان برای در اختیار گذاشتن اسناد و مدارک از تخلفات مالی در دستگاههای دولتی آغاز شد.

این تماسها آن قدر گسترده بود که به منشی صبح گفتم به تماس گیرندگان بگوید اگر تخلف مورد نظرشان زیر یک میلیارد تومان (درسال 76)  است، ما فرصت پرداختن به آن را نداریم و تنها به بررسی و انعکاس تخلفات بالای یک میلیارد و بررسی اسناد و مدارک آن می پردازیم!  

اما در این میان اسناد و مدارک تخلفات یکی دیگر از وزارتخانه های دولت سازندگی یعنی وزارت نیرو با وزیریِ آقای بیژن زنگنه  به دستمان رسید که چنان حجم فساد صورت گرفته در آن بالا بود که وزارت پست و تلگراف و تلفن را در ذهنیت ما رو سفید کرد. هر چند که تخلفات صورت گرفته در یک دهه اخیر نیز آن قدر ابعاد وسیعی یافت که وزارت نیروی دولت آقای هاشمی را رو سفید نمود!  

با رسیدن اسناد و مدارک، گروهی کارشناسی از برخی کارمندان و مدیران سابق وزارت نیرو و یک حقوق دان و بازرس سازمان بازرسی کل کشور (که مخفیانه مهمترین اسناد را در اختیار صبح قرار داد) در دفتر صبح تشکیل شد و پس از برگزاری جلسات متعدد و مفصل، گزارش تخلفات و مفاسد صورت گرفته توسط تحریریه صبح به نگارش در آمد.
گفتنی است که سازمان بازرسی کل کشور (با ریاست آقای رییسی) گزارشهای بسیار محکم و مستندی را از تخلفات در وزرات نیرو تهیه کرده بود که برای قوه قضاییه ارسال شده بود اما همگی به بایگانی سپرده شده بود.

پیش از انتشار گزارش با دفتر آقای زنگنه تماس گرفتم و از وی وقت ملاقات خواستم.
 زنگنه بر خلاف آقای غرضی که حاضر به ملاقات نشده بود و بعدا دو تن از معاونان خود را برای مذاکره به دفتر صبح فرستاده بود، بلافاصله برای فردای روز تماس وقت داد و من به دیدار او در ساختمان وزرات نفت در خیابان طالقانی رفتم؛ چه آن که انتشار گزارش صبح همزمان با پایان دولت سازندگی و آغاز به کار دولت اصلاحات بود که آقای زنگنه وزیر نفت آن شده بود.

در نشست با آقای رنگنه برای وی توضیح دادم که گزارشی با این محتوا در مورد تخلفات صورت گرفته در وزراتخانه شما آماده چاپ است و متن گزارش را در اختیار وی گذاشتم و گفتم وظیفه خود دانستم پیش از انتشار گزارش، شما را از مفاد آن مطلع کنم تا چنانچه توضیح و یا تکذیب و دفاعی دارید بشنوم و ضمنا به عنوان یک روزنامه نگارِ مدافع نظام و انقلاب، بسیار خوشحال خواهم شد اگر معلوم شود گزارش و اسناد ما صحت ندارد.

آقای زنگنه برای من در باره مفاد گزارش و موارد گوناگون آن توضیحاتی داد و به نوعی صحت آن را زیر سئوال برد و ضمنا به من گفت که می داند چه کسی از مدیران سابق وزارتخانه اش این مطالب را در اختیار صبح قرار داده است.  
بله یکی از این افراد، مدیر کل نیروی سایق یکی از استان های غربی کشور و در زمره نخبگان و نوابغ ریاضی کشور بود که قبل و بعد از این تاریخ، مسئولیت های متعدد و مهمی را در نظام بر عهده گرفت و البته به دلیل روحیه آزاده و انتقادی و غیر چاپلوسانه اش بعدها از گردونه مدیران حذف شد و به کار آزاد روی آورد!  و او آن قدر شجاع بود که هیچ نگرانی ای از این بابت نداشت که زنگنه نقش وی را در تهیه و تدوین گزارش صبح می داند.  

من که باید توضیحات آقای وزیر را با اسناد و مدارک گزارش صبح، چک می کردم، از آقای زنگنه وقت دیگری خواستم تا پس از بررسی اظهارات وی و تعیین صحت و سقم آن دوباره با وی به مذاکره بنشینم.  

بلافاصله به دفتر صبح برگشتم و جلسه گروه کارشناسی را برای بررسی اظهارات وزیر نیروی دولت آقای هاشمی تشکیل دادم.
جزییات ادعاهای آقای زنگنه مورد بررسی قرار گرفت و با مراجعه مجدد به اسناد و مدارک بطلان آنها ثابت شد.

دوباره به دیدار زنگنه رفتم و به اظهارات و دفاعیات وی یک به یک با ارائه سند پاسخ دادم. پس از یک ساعت و نیم جلسه، جمع بندی نهایی آقای وزیر این بود که: فلانی! قبول دارم که در وزارت نیرو حیف صورت گرفته اما مطمئنا میلی در کار نبوده!    

با آقای زنگنه خداحافظی کردم و گزارش صبح را در اولین شماره صبح (که حالا دیگه به دلیل مشکلات مالی از هفته نامه تبدیل به ماهنامه شده بود) منتشر کردیم.