به گزارش مشرق، مهدی نصیری پژوهشگر حوزه دین و اندیشه و مدیرمسؤول سابق روزنامه کیهان در کانال تلگرامی خود نوشت:

خاطرات مطبوعاتی ام از کیهان تا صبح و سمات و ....

 انتشار هفته نامه صبح

به دنبال استعفای از کیهان اگر چه از کار مطبوعاتی روزانه به شدت خسته شده بودم اما همچنان علاقه مند به ژورنالیسم و روزنامه نگاری از نوع هفتگی و یا ماهانه آن که فرصت نفس کشیدن و تامل و فراغت را می داد و می توانست بستری برای کار عمیقتر مطبوعاتی باشد، بودم.

پس از خروج از کیهان و تحویل فوری ماشین پیکان و تخلیه آپارتمان سازمانی پس از مدتی کوتاه و اجاره خانه ای جدید در خیابان پیروزی، درخواست امتیاز هفته نامه "صبح" را تقدیم معاونت مطوعاتی وزارت ارشاد کردم. پس از گذشت پنج ماه امتیاز صادر شد و در اسفندماه 73 اولین پیش شماره صبح منتشر شد.
افراد بسیاری از انتشار صبح استقبال کردند از جمله مقام رهبری که پیام رضایت و خوش آمدگویی شان را آقای حجازی به من ابلاغ کرد.  

در صبح قرار بود ژورنالیسم تئوریک تر و تحقیقی تری را دنبال نموده و خلا نظری ای را که فکر می کردیم جریان انقلابی و اصولگرا به آن دچار است تا حدی جبران کنیم.
از جمله محورهای محتوایی صبح، نقد غرب و بحران های ناشی از دنیای مدرن در قالب خبر و مقاله و گفتگو و ... بود که هنوز با کسانی مواجه می شوم که آن سالها در زمره خوانندگان صبح بودند و از تاثیر فوق العاده مطالب در نقد غرب بر نگرش خود می گویند.

اما به طور کلی صبح دو محور اساسی را در مطالب خود بیش از دیگر موضوعات دنبال می کرد، یکی عدالتخواهی و نقد مفاسد اقتصادی و اشرافی گری مسئولان و دیگری نقد هجوم فرهنگی غرب و جریان روشنفکری غربگرا علیه ارزشهای دینی و انقلابی.

اما از دیگر خطوط پی گیری شده در صبح دیالوگ و گفتگو با کسانی بود که قبلا در کیهان به نقد آنها پرداخته بودیم و اکنون آنها را دعوت به مصاحبه چهره به چهره می کردیم تا هر یک از طرفین از مبانی و دیدگاههای خود دفاع کند و اگر راهی برای تقریب مواضع وجود داشته باشد، پیدا شود.
بار اصلی انجام این گفتگوها بر دوش دوست و همکارم آقای علی شکوهی بود که از کیهان به صبح آمده بود.

اولین چهره به چهره با حجت الاسلام و المسلمین محمد جواد حجتی کرمانی انجام گرفت که حدود چهار ساعت به درازا انجامید و در دو شماره صبح منتشر شد.
با آقای حجتی کرمانی که در روزنامه اطلاعات می نوشت، منازعات قلمی متعددی در کیهان داشتیم و از این رو او را برای اولین گفتگو انتخاب کردیم.

در این چهره به چهرها که بعدا در کتابی با همین عنوان در انتشارات کتاب صبح چاپ شد، سراغ افرادی چون آقایان علی اکبر محتشمی، بهزاد نبوی، آیت الله آذری قمی، محمد سلامتی، مرتضی نبوی، مرتضی الویری، محمد جواد لاریجانی، جلال الدین فارسی و ... رفتیم و با هر یک متناسب با مواضع و جایگاه سیاسی و اندیشه ایش حرف زدیم و محاجه کردیم.

در دومین پیش شماره صبح مقاله ای با عنوان «آقای رییس جمهور ما هم حرف هایی برای گفتن داریم» در نقد برخی سیاستها و عملکرد دولت مرحوم آقای هاشمی به چاپ رسید و در صفحه اول تیتر شد که با واکنش مقام معظم رهبری مواجه شد.
آقای حجازی پیغام شفاهی ایشان را منتقل کرد که گفته اند: «آقای هاشمی خط قرمر من (یا خط قرمز نظام که تردید از من است) است و باید مراعات و ملاحظه ایشان را کنید.»  

گمانه زنی های متعددی را می شد به عنوان دلیل این واکنش مطرح کرد از جمله آن که آقای هاشمی آن روزها تحت فشار انتقادات جریان چپ ـ که البته بعدا به آنها نزدیک شد ـ نیز بود و نقادی های صبح می توانست این فشار را تشدید کند یا آن که رهبری باید آقای هاشمی را به گونه ای مدیریت می کرد که در موضع اپوزیسیون و گسستگی از نظام قرار نگیرد و یا آن که اساسا ایشان با این نگاه انتقادی صبح نسبت به آقای هاشمی موافق نبودند و به مصلحت کشور نمی دانستند اما آن چه برای ما واضح بود این بود که این تذکر به معنای نفی مطلق انتقاد از دولت آقای هاشمی نبود و از همین رو در ادامه انتشار صبح به نقد جدی عملکرد برخی از وزیران دولت هاشمی از جمله آقایان غرضی و زنگنه پرداحتیم که با استقبال رهبری مواجه شد.