لايپسون مي‌نويسد: از زمان اشغال افغانستان تا به حال، ميان ايران به عنوان يكي از مهم‌ترين و كليدي‌ترين كشور همسايه افغانستان و آمريكا، همگرايي‌هاي بسياري درباره امنيت افغانستان، ثبات، مقابله با قاچاق مواد مخدر، مقابله با قدرت گرفتن طالبان در اين كشور و همچنين كنترل و امنيت مرزها وجود داشته است لكن در سال‌هاي اخير بواسطه تحريم‌هاي آمريكا عليه ايران، اين همگرايي كمرنگ شده است.
وي در ادامه گزارش خود مي‌نويسد: با توجه به سياست‌هاي منطقه‌اي ايران و تمركز اين كشور بر سياست‌هاي آمريكا در منطقه، ايران تنها راه حل بحران در افغانستان را از طريق منطقه‌اي دنبال كرده و نسبتا ايالات متحده را در بازي افغانستان همراهي نمي‌كند و به گونه اي از ضريب نفوذ خود استفاده مي كند تا به تدريج آمريكا به عنوان يك نيروي خارجي در افغانستان از گردونه مسائل خارج شود.
رئيس مؤسسه استيمسون همچنين در قسمت ديگري از گزارش خود درباره ارتباط كنوني ميان ايران و آمريكا در موضوع افغانستان مي‌افزايد: اگر چه ايران به صورت چند جانبه همراه با آمريكا و در اكثر كنفرانس‌ها به خصوص كنفرانس استانبول و شهر بن (سال 2011) درباره آينده افغانستان شركت كرده است، لكن با توجه به رابطه خاص ميان ايران و آمريكا و همچنين سياست تحريم اوباما، ايران عملا هيچ تعامل دو جانبه‌اي با آمريكا در موضوع افغانستان نداشته و به دنبال جايگزين كردن رويكرد منطقه‌اي در اين كشور است.
لايپسون در نتيجه‌گيري گزارش خود مي‌نويسد:
به نظر مي‌رسد آمريكا براي برون رفت از بحران موجود در افغانستان و همچنين براي
احياي روابط دو طرفه ميان ايالات متحده و ايران، مي‌بايست در موضوع افغانستان
تعامل بيشتري با اين كشور داشته باشد و به گونه‌اي رفتار كند تا نگراني ايران
درباره امنيت ملي خود برطرف بشود و بتواند به آمريكا اعتماد كند لكن با توجه به
سياست‌هاي تحريمي اوباما، ايران از ايالات متحده فاصله بيشتري خواهد گرفت.
براي دريافت سند گزارش "تعامل با ايران در افغانستان" اينجا را كليك كنيد.
