نه از آن نانوائی های قبل از سال که حتی پول را گیره میگرفتند و دستشوئی با مایع آن قرار داده بودند که رهبر بعنوانی از آن عمل خوب نام بردند و دیگر چیزها . احتمالا بخاطر ترس ناشی از عدم شناخت کامل بود که همه را ملزم ساخته بود که تا جائی که میشود کمتر بیرون رفت و بطوری خانم ها خود در منازل نان پخت میکردند . اما با شناخت بیشتر و در دسترس بودن مواد لازم برای پیشگیری اعتماد بنفس زیادی ی ی ی بمردم دست داده بنحویکه اکنون از اونور بوم در حال غلتیدن در معرکه کرونائی میباشند . این دور هم جمع شدن های غیر ضروری این زمان خاص مانند عزاداری که خود دیروز شاهد آن بودم که در جواب خطر کرونا جواب شنیدم غریبه بین ما نیست انگار که اینمدت چند ماه یا هفته با هم زندگی میکردند و خواهر و برادر از هر سو آمده خودی محسوب میشوند و خطری تهدیدشان نمیکند .علیرغم توصیه ها و نظرات بهداشتی زورمان نرسید و شنیدم که تو اگر نمیخواهی نیا که من نرفتم و عین همین ماجرا در دعوت به جشن عروسی اتفاق افتاد . خب روزی چند مجلس اینگونه خودی برگزار میشود . حتی تو پارک ها و مراک تفریحی و تفرجی .کافیست در اثر غفلت کودکی که دستش به محل آلوده ای در تماس بوده همه یا تعدادی را علاوه بر خود.که طبعا دستش با ناحیه صورت تماس داشته مبتلا نماید .به همین سادگی و در عین حال که میدانیم این ویروس لعنتی که رنگ و بو ندارد و بسیار موذی و خطرناکه . حاضر نیستیم درصدی از خطا بخود قائل شویم و از اینگونه تجمعات احتراز کنیم و بخود و خانواده و فامیل و کادر درمان و شهری که طی چند روز بعد غافل از گرفتاری تا زمان بروز و ظهور طی نمودیم و به هر چه شده دست زدیم و حداقل ناقل خاموش بودیم رحم نکردیم . ولله آدم از صبوری این کادر درمان که طی چند ماه گذشته با اینهمه فشار کاری روحی و جسمی هنوز تلاشگرند شرمنده میشه و میماند که اگر هر کدام از ما علیرغم هشدارهای مکرر باز روز بروز بیشتر صف میکشند تا به آنها رسیدگی شود از درماندگی و خستگی فریاد بر آسمان میبردیم و فرار میکردیم . آخه این بندگان خدا هم انسانند مثل من و شما . بسه .مقداری توجه بیشتر . همه با تصمیمی ملی مانند هشتگ سعی کنیم مدتی خیابانها را مانند نزدیک عید سال نو خلوت کنیم و باز از جمله در منزل نان بپزیم و بچه ها را در منزل نگه داریم و جز موارد ضروری از خانه خارج نشویم بلکه اتفاق خوبی بیفتد .ما میتوانیم