به گزارش مشرق، اگر اربعین امسال مثلِ سال های گذشته خیلی ها راهی شده بودند، دوست نداشتم تلویزیونی روشن کنم، رادیو اربعینی گوش کنم، عکس و فیلمی در فضای مجازی ببینم ... تا وقتی همه برمی گردند.

اما اربعین امسال فرق دارد. امسال همه جا مانده اند، کرونا پایِ رفتنشان را گرفته است، بیش از ۲۰ میلیون دل، بیقرارِ قدم قدم رسیدن به یار است، همین بیقراری را بهانه ای کردم تا دوستانِ همیشه راهی شده ام در پیاده روی اربعین، حالِ ما همیشه جا مانده ها را درک کنند و اینجا، امام زاده حسن کرج از خاطراتشان بگویند و به آقا امام حسین(ع) از راهِ دور سلامی بدهیم.

نماز عشاء را می خوانیم و گوشه دنجی از صحن امام زاده، کنار مزار شهید شعبان نصیری می نشینیم. دوستم ساجده، مادرِ حُسنا و حَنانه یکی یکی عکس هایِ  اربعینش را در گوشی اش ورق می زند " سلام آقا جان ... شرمنده ... می خواستم صبح ببینمتان و صحبت کنم، گفتم اگر بچه ها ببینند گوشی را از دستم می گیرند و نمی گذارند، دلشان خیلی برای شما تنگ است البته ما بیشتر...

چهار سالی پی در پی در چنین روزهایی به برکت چِلّه زیارت عاشورا راهی کربلا بودیم. اولین سالی که آمده بودیم پیشِ شما، حُسنا همانجا راه افتاد. یک جفت کفش جغجغه ای خریده بودم که حسابی شلوغ بازی درآورده بود، حالا آن کفش ها را یادگاری نگه داشته ام، می خواستم امسال پایِ حنانه جان کنم، عضو جدید خانواده ما، کلی از شما برایش گفته ام. یک کالسکه هم گرفته و داده بودیم چرخ هایش را درست کنند برای امسال، خُب نشد ... یادش بخیر، مرورِ پیوسته اسرای اهل بیت(ع) و اشک هایی که به یاد اشک های بی بی زینب(س) بی اختیار جاری میشد. آقاجان، امسال که نشد بیائیم خدمتتان ولی برای سال آینده ما را یادتان نرود." دستش را روی سینه اش می گذارد:" السلام علیک یااباعبدالله"

دختر بچه ای سه ساله کنارمان زانو میزند" خاله، بِفَلما لُخمه دون و پَنیل و شَبزی، نذلیِ حَضلَتِ رُقیه است" از شیرین زبانی اش دلمان ضعف می رود و نفری یک لقمه برمی داریم. آن یکی دوستم اسماء عروسکِ کوچکِ چادر سفیدِ گُل گُلی به سر را از کیفش بیرون می آورد و در عوضِ لقمه به دختر بچه می دهد. "یادش بخیر، در طولِ مسیرِ پیاده روی دختربچه ای عراقی خرما تعارف مان می کرد، ما هم از عروسک هایِ دست سازمان با چادرسفید گُل گُلی ای که سرشان کرده بودیم و سنجاقِ سَر در کوله داشتیم به نیت حضرت رقیه(س) به دختربچه ها و کودکانی که به ما خرما تعارف می کردند می دادیم، با چه خوشحالی ای به طرف دوستانشان می دویدند تا آنها را هم سهیم کنند.

مردی چایی شکر معروف عراقی ها و دیگری شیرینی محلی پخش می کرد. زنِ عربی می خواست از غذای موکب به اصرار به من بدهد. کار از اصرار گذشت و به التماس رسید. سیربودم، در چشم هایش محبت موج میزد، محبتی که باعث شد نتوانم دستش را رد کنم. این آشنایی و محبت ناشناخته از کجا آمده بود؟"

نگاه به گنبدِ فیروزه ای رنگِ امام زاده می کنم، امام زاده دوست داشتنیِ ما که اگر دلتنگ مسجدجمکران و گنبد فیروزه ای رنگش بشویم برایمان جمکران می شود، دلتنگ صحنِ گوهرشاد و گنبد فیروزه ای رنگش بشویم برایمان گوهرشاد می شود، امروز که پیاده روی اربعین برایمان به آرزویی دست نیافتنی تبدیل شده و داغش را بر دلِ همه ی مان گذاشته است، شده جاده مهران تا کربلا، از همینجا قلب هایمان به سمت کربلا مایل شده است.

مقام معظم رهبری چه زیبا فرمودند:"امروز دل های ما هم مشتاق حسین بن علی و آن ضریح شش گوشه و آن قبر مطهر است ... ما هم گرچه دوریم ولی به یادِ حسین بن علی و به عشق او سخن می گوئیم ... " خانمی چادری از دور به سختی دست تکان می دهد! نمی دانم با من است یا با کسی دیگر! ماسکِ رویِ صورتش هم اجازه نمی دهد چهره اش واضح پیدا شود! هر چه به ما نزدیک تر می شود برایمان آشنا تر می شود. زینب است. دوستِ خَیر و جهادگرمان، دستش پُر از کیف و کفش و لباس است، " ببخشید که به شب خاطره تان دیر رسیدم، امسال ویروس کرونا توفیق پیاده روی اربعین را از محبین و مشتاقان امام حسین(ع) سلب کرده است، فکر کردم حالا که این توفیق الهی از ما سلب شده است، چگونه باید با اهل بیت عصمت و طهارت مواسات و مودت داشته باشیم؟

توفیق راهپیمایی اربعین نداشتیم، اما توفیق قدم برداشتن برای خدمت رسانی به امام زمان از ما گرفته نشده و راهش بسته نشده است. می شود به اندازه هزینه سفر کربلا به نیت سلامتی و زنده نگه داشتن یاد آن حضرت برای کودکانِ مناطق محروم کیف و کفش و لباس تهیه کرد، در مناطق محروم و حاشیه کرج که به شدت نیازمند امور معنوی هستند بسته های فرهنگی اهدا کرد و بذر محبت به امام حسین و اهل بیتش را در دل ها بیش از پیش شکوفا کرد." سهمِ اربعینِ امسالِ همه ی مان صدای محمد حسین پویانفر است که در صحن به گوش هایمان می خورد " من ایرانم و تو عراقی، چه فراقی... چه فراقی..."

فراق زیارت اربعین باعث می‌شود که ما قدرش را بدانیم

مهم‌ترین دستاورد سفر اربعین می‌تواند تغییر در یک‌یک آدم‌ها باشد برای رسیدن به ارزش‌های والای اسلامی، انسانی و اخلاقی. طبق تأکید رهبر معظم انقلاب بر خواندن زیارت اربعین که جزو نشانه‌های مومن به حساب می‌آید، فکر می‌کنم بشود با خواندن این زیارت، قدری درد نرفتن به پیاده‌روی را التیام بخشید.

ضمن اینکه آن‌هایی که امسال نیت سفر داشتند و امکانش فراهم نشد، بیایند به اندازه همان ایامی که در پیاده‌روی می‌گذراندند، وقتشان را به مسئله مواسات، همدلی و دستگیری از مستضعفان و محرومان جامعه اختصاص بدهند و نیت کنند که به‌جای پیاده‌روی، این کار را انجام دهند.