به گزارش مشرق، محمد جمشیدی عضو هیئت علمی دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه تهران و کارشناس مسائل آمریکا در برنامه «بدون توقف» که از شبکه سوم سیما پخش شد، با اشاره به اینکه آمریکا می‌خواهد از فرصت حضور فرزندان مسؤلان در آن کشور برای نفوذ روی پدران‌شان استفاده کند، یادآور شد: یک عده پس از فشار آن کشور برمی‌گردند، اما یک عده هم برای اینکه برگردانده نشوند ممکن است همکاری‌هایی هم با طرف مقابل بکنند، بالاخره بحث نفوذ است، این پدر در داخل مسؤلیتی دارد و پسر حتما بر ذهنیت و تصمیم‌گیری‌های او اثر می‌گذارد.   

راهبرد اساسا چیزی نیست که تغییر کند و براساس یک سری اصول و مبانی اساسی شکل می‌گیرد

جمشیدی در پاسخ به این سؤال که «چرا باید در طول سال‌ها سیاست راهبردی و کلان آمریکا و ایران نسبت به یکدیگر آن‌قدر ثابت باشد که نتوان تغییرش داد»؟ گفت: راهبرد اساسا چیزی نیست که تغییر کند و براساس یک سری اصول و مبانی اساسی شکل می‌گیرد، در راهبرد باید منافع بلندمدت و توانمندی‌های داخلی خودتان را لحاظ بکنید و براساس آن یک رویکرد کلان داشته باشید، در این میان یک چیزی تغییر می‌کند و آن محیطی است که در آن بازی می‌کنید که ممکن است تغییر کند و یا اتفاقاتی مثل جنگ در یک محیط منطقه‌ای اتفاق بیفتد که براساس آن سیاست‌ها عوض شود. 

سیاست آمریکا تسلط بر جهان بود و طبیعی است که ثابت باشد

وی ادامه داد: اما سیاست کشورها در همه جای دنیا یک سری ارزش‌ها و یک سری منافع و آرمان‌ها دارد که براساس آنها برنامه‌ریزی‌هایی شکل می‌گیرد، که یک بخش آن در حوزه سیاست خارجی برای تأمین منافع اساسی است، در واقع سیاست خارجی یک کشور ابزار دستیابی به اهداف آن کشور تلقی می‌شود، حالا باید ببینید کشورتان به چه سمتی می‌خواهد برود، سیاست آمریکا تسلط بر جهان بود و طبیعی است که ثابت باشد. 

عضو هیئت علمی دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه تهران همچنین تصریح کرد: حالا اگر بخواهیم جلوتر بیائیم و در رابطه با مناظرات آقای ترامپ و بایدن صحبت کنیم، آقای بایدن برای اینکه سیاست خودش در قبال ایران را تعریف کند یک مقاله در سی ان ان منتشر کرد که تیترش این بود که راه هوشمندانه‌تری برای سخت‌گیری بر ایران وجود دارد، پس سخت‌گیری بر ایران راهبردشان است و تفاوت اساسی با هم ندارند البته هنر سیاست این است که از تفاوت‌های ریز هم بتواند استفاده کند وگرنه طبیعی است که راهبردها متفاوت است. 

این تحلیلگر مسائل سیاسی با اشاره به اینکه در خصوص ایران هم همین‌طور است، گفت: ایران یک سری منافع دارد که باید ببینید منافع کلان ایران چه چیزی بوده، چون ایران در منطقه دنبال امنیت است، در داخل به دنبال رفاه مردم و همچنین در حوزه سیاست داخلی و خارجی به دنبال استقلال است که آمریکا معارض این رویکرد است و می‌خواهد در خاورمیانه تعیین‌کننده باشد و ایران مخالف آن است. به هرحال مناقشه‌ای شکل گرفته و اساسا آمریکا بعد از 41 سال هنوز جمهوری اسلامی را نپذیرفته فارغ از اینکه رویکردهای تعاملی داشته یا نداشته، اگر رویکرد تعاملی هم داشته با هدف تغییر در نظام و سیاست کلی نظام بوده است. 

جمشیدی با تأکید بر اینکه محیط بین‌الملل فضای تعارض است، اظهار کرد: هیچ اندیشمندی را در حوزه روابط بین‌الملل نمی‌شناسم که ماهیت اصل اساسی نظام بین‌الملل را تعارض نداند، هر کشوری به دنبال منافع خودش است، لذا انتظار این که در این فضا بخواهید یک روابط ایده‌آلیستی و آرمانی داشته باشید وجود ندارد.

وی گفت: متأسفانه در روابط بین‌الملل همه حرکات واقعی نیست و کشورها بیشتر بازی می‌کنند، چنانکه آقای مکرون که این همه در ماجرای توافق هسته‌ای تلاش می‌کرد، همین امسال در اجلاس سازمان ملل گفت من از ابتدا با توافق برجام مخالف بودم. در خصوص رابطه ایران و آمریکا هم همین‌طور است شما در صحبت مبنا را بر دشمنی می‌گذارید در حالی که اصالت بر تأمین منافع است، حالا یک‌بار اقتضاء می‌کند که بجنگید یک دفعه اقتضاء می‌کند مذاکره کنید، همه اینها از ابزارهای سیاست خارجی هستند. 

عضو گروه مطالعات منطقه‌ای گرایش مطالعات آمریکا در دانشگاه تهران در پاسخ به این سؤال که «چرا در حالیکه مسؤلان شعار دشمنی با آمریکا می‌دهند، اغلب فرزندانشان در آمریکا تحصیل کرده و از امکانات آن کشور استفاده می‌کنند» تصریح کرد: بحث نفوذ چیست که مطرح می‌شود؟ درباره فرزندان مسؤلان اصلا طرح‌هایی در کنگره بود که نهایی نشد، اما ذهنیت طرف مقابل را می‌رساند که چرا برای خانواده مسؤلانی که آن طرف هستند قانونگذاری خاص می‌کنند.

وی افزود: همه اینها برای این است که آنها را تحت فشار قرار دهند، یک عده که مقیدترند ممکن است برگردند، اما یک عده هم برای اینکه برگردانده نشوند ممکن است همکاری‌هایی هم با طرف مقابل بکنند، بالاخره بحث نفوذ است، این پدر در داخل مسؤلیتی دارد و پسر حتما بر ذهنیت و تصمیم‌گیری‌های او اثر می‌گذارد.