به گزارش مشرق، کامران عاروان مدیرعامل جامعه معلولان ایران در گفتگو با ایران سپید به عدم برگزاری مراسم در روزجهانی معلولان اشاره می کند و می گوید: «موقعیت کشور به گونه ای است که نمیتوان مراسم و دورهمی برگزار کرد و این امر فضایی را ایجاد کرد تا به سمت مطرح کردن مشکلات معلولان در بخش های مختلف زندگی شان حرکت کنیم. تمام تمرکز ما بر این است که صدای بچه ها را به گوش مسئولان عالی رتبه کشور در قوه های مجریه و مقننه برسانیم. برنامه های مختلفی را تدارک دیدم تا با مسولان به گفتگو بپردازیم اما شرایط کشور و تعطیلات ایجاد شده به خاطر ویروس کرونا برنامه هایمان را دچار مشکل کرده است. اکنون در حال نامه نگاری هستیم تا بتوانیم نمایندگان مجلس و دولت را پای میز گفتگو بکشانیم.»

بیشتر بخوانید:

خبرهای خوب برای معلولین در راه است

وی می افزاید: «معلولان دیگر به دنبال جشن و مراسم گرامی داشت برای این روز مناسبتی نیستند بلکه می خواهند به مشکلات و دغدغه هایشان رسیدگی شود ما نیز پیامی به صورت نامه از دردها، مشکلات و کمبودهای معلولان آماده کردیم و به نهادهای مختلف و رسانه ها ارسال کردیم تا صدای خود را به گوش مسئولان برسانیم.»

وی با اشاره به بیکاری، هزینه های بالای توانبخشی، تورم و قیمت روزافزون وسایل بهداشتی برای معلولان می گوید: «هزینه های زندگی به قدری برای معلولان بالاست که مستمری های اندک بهزیستی و کمک های موردی دولت نمی تواند دردی از معلولان دوا سازد. این کمکها فقط مُسکنی موقت هستند باید برای این مشکلات که روز به روز به آن افزوده هم میشود فکری اساسی و درمانی دائم یافت که این امر از دست بهزیستی خارج است و دولت مردان باید با همه ی توانشان دست به کار شوند.»

عاروان ادامه میدهد: «مشکلات معلولان چند وجه دارد و حول یک محور نمی چرخد. معلولی که در گذشته میتوانست با 500 تا یک میلیون تومان صاحب ویلچر شود اکنون باید برای آن بیش از سه میلیون تومان هزینه کند و با کمک هزینه های بهزیستی هم نمیتواند این هزینه را متقبل شود، این پول نه در توان معلولان و نه خانواده آنهاست. تهیه ویلچر فقط یک بخش از ده ها هزینه ای است که معلولان باید به فکر تهیه آن باشند. خرید لوازم بهداشتی، پوشک، سوند و... همه این اقلام با گران شدن دلار قیمت های فضایی پیدا کردند و در توان فرد معلول فاقد شغل که اندک مستمری از بهزیستی دریافت می کند، نیست. آنها نمی توانند از پس این مخارج سنگین برآیند.»

مدیرعامل جامعه معلولان ایران با اشاره به بیکار شدن بسیاری از معلولان در شرایط فعلی کشور بیان می کند: «به خاطر عدم رعایت قانون استخدام سه درصد معلولان و مشکلاتی که در فراهم سازی اشتغال برای این گروه وجود دارد، بسیاری از آنها به سمت شغل های موقت کشیده شدند، وسایل هنری را تولید و یا دست فروشی می کنند که در شرایط کرونایی کشور همین مشاغل موقت را هم از دست داده و بیکار شدند. در حوزه مسکن هم اگر معلولی با 30 میلیون در خانه ای اجاره ای مستقر بود الان باید در کمترین حال 40 میلیون به پول پیش خانه اضافه کند که پرداخت آن در توان این افراد نیست، کمک های موردی هم که صورت گرفته نمی تواند پاسخگویی این مشکلات باشد. ما منکر کمک های نهادهای حمایتی همچون بهزیستی نیستیم اما سرعت گرانی به قدری افزایش یافته که این کمک ها، هیچ به نظر می رسد. به بحث معیشت این افراد هم که برسیم با گرانی گوشت و مرغ و اقلام خوراکی دیگر چطور میتواند از پس هزینه ها زندگی برآید.»

عاروان با اشاره به نقش دولت در حل مشکلات و دغدغه های معلولان می گوید: «اگر معلول نمیتواند از پس خرید ویلچر سه میلیون تومانی برآید دولت باید این ویلچر را برایش تهیه کند، فرد معلول ماهیانه 600 هزار تومان هزینه پوشک میدهد چرا دولت یارانه ای برای خرید اقلام بهداشتی مناسب با قیمت روز برایشان در نظر نمیگیرد. عدم جبران این هزینه ها خسارت های بسیاری به خانواده و فرد معلول میرساند و آن زمان دولت باید چندین برابر برای بهبود این افراد هزینه کند.»

مدیرعامل جامعه معلولان ایران با اشاره به اندک بودجه قانون حمایت از حقوق معلولان می افزاید: « بودجه 1400 این قانون باید متناسب با شرایط روز جامعه تامین شود و به سرعت اختصاص پیدا کند چرا که با این بودجه های اندک برای قانون و اجرایی نشدن درست بندهای آن، معلولان نمیتوانند به درستی از خدمات بهره مند شوند و این میتواند آسیب جبران ناپذیری را در آینده برای دولت، جامعه و معلولان در پی داشته باشد.»

وی با اشاره به قطع سهمیه بنزین معلولان که به دستور ریاست جمهوری به آنها اختصاص داده شده بود، می گوید: «ناراحتی ما این است که بدون هیچ علت و اعلام قبلی به جامعه معلولان این اقدام صورت گرفته است. سهمیه 40 لیتری که سال گذشته روز 12 آذر به معلولان اختصاص پیدا کرد در آستانه همین روز هم از آنها گرفته شد. وسیله نقلیه معلولان هرچه که باشد به عنوان وسیله توانبخشی برای آنها محسوب میشود. بیشتر معلولان نمیتوانند از حمل و نقل عمومی استفاده کنند چرا که مناسب سازی صورت نکرده است و حال این سهمیه بنزین که پولش را هم خود معلولان پرداخت می کرد را هم از معلولان دریغ کردند.»

عاروان در پایان از پیگیری هایش در خصوص این اتفاق می گوید: «این خبر شوک بزرگی را به جامعه معلولان وارد کرد چرا که در آستانه روزجهانی معلولان این اتفاق روی داده است ما نامه نگاری هایی را با معاون اول ریاست جمهوری انجام دادیم اما هنوز جوابی دریافت نکردیم.»