در قانون الزام به تنظیم قرارداد بین کارگر و کارفرما ، اعم از کار دائم و موقت وجود ندارد . با این شرایط چگونه قانون میتواند به سندیت قراردادها اشاره و استناد کند و در رابطه بین کارگر و کارفرما حدود تعیین نماید . مثلا اگر قراردادی وجود نداشته باشد مطابق بند ۷ قانون کار رابطه کارگری کارفرمایی اثبات نمیگردد . در این شرایط ماده ۲۵ و ۲۱ و بسیاری دیگر از مواد محل اعرابی ندارند .

قراردادننگین من را ۱/۵سال پیش یکطرفه فسخ کردند،شکایت کردم چون کارفرما تمام مسئولین وکارکنان بندرمنطقه ازاد آبادن را خربده ونفوذ دارد-هیچکس جرات اقدامی ندارد وپرونده ام خاک میخوره-قانون واین چیزها همش کرک وپشمه که یا باید ریخته بشه ویا به جایی وصل بشی

هه، چقدر آرمانی ..!

در ایران هرچیزی امکان پذیر است

برو بابا با ان ماده و تبصره هاتون همه اش چرت و پرته کسی که ذلیله مگه میتونه حرف از ماده و تبصره بزنه کارگر با ضامن و چک و سفته مشغول میشه مگه میتونه جیکشو در بیاره اخرش هم براش پاپوش درست میکنند و در سالنهای حل اختلاف و دادگاها از زندگی بخور و نمیر هم میاندازند کسی که از ماده تبصره صحبت میکنه خودش هم طرفدار قوی هاست کارگر معشیعت زندگیشو نداره چگونه از عهده خرج این تبصره و ماده درور کنها بر بیاید

بله به راحتی آب خوردن ...یک خدابیامرز اصلاح طلبی بود که استخدام دایم را برداشت و قرارداد موقت را بنا نهاد .... نامش سردار سازندگی بود سرچ کنید نامش می آید . در مجلس بود ... رفت دیار باقی ... من امروز با لیسانس برق و 23 سال سابقه بیکارم .... قانون قانون

دولت حامی سرمایه داری وکارفرما تمام کارگران رو قربانی اهداف خود میکنند واینها شعاری بیش نیست نمونه اش ۱۴ سال کار مداوم بنده واخراج خانه نشینی با دو فرزند

خدا به داد ضعیف برسه تو مملکت ما چه میخواد کارگر باشه چه هر کس دیگه ای ..به خاطر همینه متاسفانه دزدی زیاد شده و رانت و فساد و اکثر غریب به اتفاق تا موقعیتی برسند میرم سراغ دزدی

سلام چرا این قراردادهای موقتی را که کارگر مدت زیادی است در یک شرکت کارمیکند به داعم تبديل نمی کنند من خود23ساله که دریک شرکت کار میکنم ولی هنوز قراردادیم چه کسی میخاد به داد مابرسه تاز بعد از این همه سابقه هروقتی ازماخوششان نیاد بیرونمان میکنند شمارابه خدا فکری به حال ما کنید

بدلایل متعدد از جمله نرخ بالای بیکاری و ابتکار عمل موجود در دست کارفرمایان ،قرار دادهایی که فی مابین کار گر / کارمندان با کارفرمایا منعقد می شود، بندهایی گنجانیده می شود تا هر زمان و به هر دلیل کارفرما بخواهد می تواند بدلیل عدم نیاز کارگران را رها نماید و آنها بدلیل اجبار (رهایی از بیکاری) قرار داد را امضاء نموده و ملتزم به رعایت خواهند شد.

اگه کارگران قراردادداعمی داشتندحداقل امنیت شغلی برای انها وجودداشت ولی الان فقط کارفرماها سود میبرندچراکسی به فکرکارگرجماعت نیست جواب این همه ظلم راکی میده

قانون زیاده ملی درعمل فقط تاجایی عملی میشه که باید بشه یعنی بستگی به میزان نفوذ طرفین دعوا دارد به بیان دیگر هرکه برفش بیش بامش بیشتر